Ξεκίνησα να ταξιδεύω σε όλη σχεδόν την Ελλάδα με το ποδήλατο μου τα τελευταία 12χρόνια, άλλοτε επίσημα και άλλοτε ανεπίσημα. Κατά το διάστημα αυτό κατάφερα να επισκεφθώ 300 και πλέον σχολεία όλων των βαθμίδων, στην συντριπτική τους πλειονότητα δημοτικά.
Προτιμώ τα δημοτικά εν τέλει διότι τα μηνύματα που μεταφέρω αν και αγγίζουν και ευαισθητοποιούν και τα μεγαλύτερα παιδιά σε ένα βαθμό ( κυκλοφοριακή αγωγή, ποδήλατο αντί για μηχανάκι, αθλητισμός vs ναρκωτικών ), επηρεάζουν πολύ περισσότερο τα παιδιά των δημοτικών σχολείων λόγω του εύπλαστου και πιο δεκτικού χαρακτήρα των παιδιών αυτής της ηλικίας ( Η ιδανική ηλικία μεταξύ 9-12 ετών).
Η Ευαισθητοποίηση / ενημέρωση αφορά στους παρακάτω τομείς
Α) ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ
Η θέα και μόνο του τεχνητού μέλους του ποδηλάτη αρκεί από μόνη της για να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα δεκτικότητας και συγκέντρωσης από τους μαθητές .Μέσω της προσωπικής μου ιστόρησης οδηγούμαστε σε δύο συμπεράσματα
1ον Η απροσεξία στην οδήγηση ποδηλάτου και στο παιχνίδι στον δρόμο μπορεί πολύ εύκολα να επιφέρει έναν βαρύ τραυματισμό ή και μόνιμη αναπηρία. ( βλ. στατιστικές για τα παιδικά ατυχήματα., Τμήμα Υγιεινής κ επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών )
2ον Δυστυχώς μία αναπηρία μπορεί να προέλθει ανά πάσα στιγμή σε μας ή τους οικείους μας λόγω απροσεξίας και ανευθυνότητας τρίτου ( βλ. στατιστικές τροχαίων, Εθνική Στατιστική Υπηρεσία )
Β) ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Η άθληση συν τοις άλλοις μας θωρακίζει κατά κάποιον τρόπο ώστε ακόμη κι αν τραυματιστούμε, οι συνέπειες να είναι όσο γίνεται μικρότερες. Η άθληση είναι επίσης το καλύτερο αντίδοτο για μια όσο γίνεται καλύτερη υπέρβαση της αναπηρίας και των αρνητικών συναισθημάτων που αυτή προκαλεί. Αυτό γίνεται εμφανές από το παράδειγμα των αθλητών με αναπηρία οι οποίοι με τις επιδόσεις τους ξεπερνούν πολλές φορές τις επιδόσεις ενός αρτιμελή
Η χαρά της ζωής μπορεί να χάνεται μια μέρα ξαφνικά, όμως μπορεί να ξανα αποκτηθεί με καθημερινό αγώνα στους στίβους και τα γήπεδα αλλά και μέσω της προσφοράς προς τον συνάνθρωπό μας και την κοινωνία.
Γ) ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΣΙΑΣ
Η ποδηλασία δυναμώνει την θέληση, την υπομονή, την επιμονή, την αυτοσυγκέντρωση, την αυτοπειθαρχία και συγχρόνως είναι ένα φιλικό για το περιβάλλον μέσο η χρήση του οποίου πρέπει να διαδοθεί
.Δ) ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ
Ως εθελοντής από το 87 και υπεύθυνος προγραμμάτων άθλησης και ψυχαγωγίας αναπήρων από το 96, παρουσιάζω παραδείγματα εθελοντικής εργασίας από την εμπειρία μου και μέσω αυτών εκφράζονται έννοιες όπως ο κοινωνικός ρατσισμός, η αποδοχή της διαφορετικότητας και η Κοινωνική Ενσωμάτωση.
Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ
Διάρκεια ομιλίας , 30 λεπτά, ερωτήσεις των παιδιών και απαντήσεις του ποδηλάτη, 15 λεπτά.. Σύνολο, 1(μία) διδακτική ώρα
Πως προήλθε το τεχνητό πόδι?
Η μάστιγα των τροχαίων , στατιστικές
Ένα θύμα αυτής της μάστιγας διηγείται την προσωπική του ιστορία
Η απροσεξία στο παιχνίδι, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας, μελέτη για τα παιδικά ατυχήματα με ποδήλατο, παραινέσεις , συμβουλές
Ο ρόλος του αθλητισμού και ως ασπίδα προστασίας. Φυσική κατάσταση και μέγεθος τραύματος
Οι ευεργετικές ιδιότητες της άθλησης για ανάπηρους και μη.
Η αξία της συμμετοχής σε αθλοπαιδιές και η κριτική του εγωιστικού αθλητισμού. Τα λάθος πρότυπα, υπερ-αμοιβόμενοι διάσημοι αθλητές.
Η κοινονικοποιητική δύναμη των ομαδικών αθλημάτων ( εκμάθηση κανόνων, αξιών και ρόλων, η αποδοχή της αποτυχίας/ ήττας, η συνεργασία, ο ορισμός στόχων).
Ποδήλατο και οικολογία, τα ευεργετικά οφέλη της ποδηλασίας στον χαρακτήρα και το σώμα.
Ο αθλητισμός αναπήρων, ένα σύντομο ιστορικό, οφέλη
Προγράμματα κοινής άθλησης και συμμετοχής. Παραδείγματα από τον χώρο του βόλεϊ και της ποδηλασίας
Πως μέσω της εθελοντικής εργασίας αναδεικνύεται η αξία της κοινωνικής ενσωμάτωσης, της αποδοχής του διαφορετικού και πως καταπολεμείται το νοσηρό φαινόμενο του κοινωνικού ρατσισμού με παραδείγματα .
Οι ΥπερΜαραθώνιοι μου, γιατί ξεκίνησα, ποιοι οι λόγοι και οι στόχοι, πως εξελίχθηκαν
Οι τελευταίοι, 4, επίσημοι ποδηλατικοί Υπερ-Μαραθώνιοι ( βλ. βιογραφικό) είχαν ως τελικό προορισμό περιοχές εκτός συνόρων, σε μια πράξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης των νέων και των παιδιών που ζουν σε συνθήκες αναπηρίας στις γειτονικές μας χώρες, και μιας επιθυμίας για την δημιουργία γεφυρών επικοινωνίας κ συνεργασίας.
Αυτή μου η προσπάθεια αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τα παιδιά, τα οποία μου έδιναν τις ευχές τους προφορικώς ή γραπτώς για να τις μεταφέρω έξω από τα σύνορα, στα συνομήλικά τους παιδιά που πάσχουν, είτε στην Σερβία των βομβαρδισμών, είτε στην Κωνσταντινούπολη των σεισμών, είτε στην ΠΓΔΜ του ταραγμένου Τέτοβο, είτε στα παιδιά της πληγωμένης Κύπρου.
Ο επόμενος στόχος για προσέγγιση και συμπαράσταση εκτός συνόρων , είναι τα ανάπηρα παιδιά της Παλαιστίνης , του Λιβάνου και του Ισραήλ . Ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη υπάρχει ίσως η μεγαλύτερη συγκέντρωση ακρωτηριασμένων παιδιών σε αναλογία πληθυσμού μαζί με το Αφγανιστάν, την Καμπότζη, το Κόσοβο και τις κεντροαφρικανικές χώρες, όπου αθώα παιδιά παίζουν και πάνε σχολείο σε περιοχές ναρκοπέδια.
( Ανήκω σε έναν διεθνή οργανισμό για την εξάλειψη των ναρκών –VAF- ο οποίος προωθεί σαν μέσο αποκατάστασης , συν τοις άλλοις , το βόλεϊ ακρωτηριασμένων)
Έτσι στο τέλος της συζήτησης θα προκληθεί ένας προβληματισμός που θα μου δώσει την ευκαιρία να αναφερθώ στην σημασία και σπουδαιότητα της Ολυμπιακής Εκεχειρίας, και κατ επέκταση των αθλητικών εκδηλώσεων ως αντίδοτου του πολέμου και ως εργαλείου για την αλληλοκατανόηση και συναδέλφωση των λαών.
Τα παιδιά θα παροτρυνθούν να καταγράψουν τις σκέψεις τους σχετικά με τα προβλήματα αυτών των παιδιών στην Παλαιστίνη και θα ενθαρρυνθούν να στείλουν το μήνυμά τους, μια ζωγραφιά , ένα ποίημα. Μηνύματα που θα δεσμευτώ να μεταφέρω, κάποια στιγμή, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Μπαίνοντας σ αυτήν την διαδικασία ο μαθητής συνειδητοποιεί ότι οι προσωπικές του δυσκολίες και προβλήματα χάνουν την βαρύτητά τους συγκρινόμενα με αυτά που αντιμετωπίζουν συνομήλικοι τους σε άλλες γειτονιές του κόσμου και πολύ πιθανόν αυτή η διαπίστωση / σύγκριση καλλιεργήσει μέσα τους μια ορθή εκτίμηση αυτών που ήδη έχουν και απολαμβάνουν, μετριάζοντας την εγωκεντρική τους αντίληψη και μειώνοντας την όποια αλαζονική και αντικοινωνική συμπεριφορά, όπως την γκρίνια, την ανυπακοή, τον θυμό και την θλίψη για ασήμαντα κατ ουσία πράγματα.
Ένα παιδί θα επανεκτιμήσει την αξία ενός ακριβού παιχνιδιού ή μιας φανέλας επώνυμης μάρκας γνωστού ποδοσφαιριστή και θα αξιολογήσει εάν αποτελεί πραγματική και ουσιαστική ανάγκη.
Πόσα παιδάκια θα χαρούν στους καταυλισμούς προσφύγων με ένα παιχνίδι που δεν παίζεται πιά , ακόμη και χαλασμένο, και δεν μπορώ παρά να ονειρεύομαι ένα παιδί με ακρωτηριασμένο πόδι από νάρκη ή βόμβα ακρωτηριασμού να ξανατρέχει με τους φίλους του στην αλάνα ή να ξανακάνει ποδήλατο.
« ...Πάνω στης πανέμορφης πατρίδας μου το σώμα ταξιδεύω, μ ένα ποδήλατο, ανεβοκατεβαίνοντας τις δίπλες από το πολύχρωμο φουστάνι της Μάνας Γης,
Θεόρατους όγκους, τα βουνά, υπερβαίνω με κόπο, φαράγγια άγρια και πράσινες κοιλάδες διασχίζω,
Και σε όχθες ποταμών και ακρογιάλια ξαποσταίνω, δροσίζομαι.
Που πάω, τι ψάχνω, για ποιο σκοπό αγωνιώ και πάσχω?
Πηγαίνω όπου υπάρχει ένα σχολειό
Και ψάχνω το αθώο βλέμμα ενός παιδιού για να μοιραστώ τα χρήσιμα συμπεράσματα από την δύσκολη ζωή μου και από την πάλη με τα θεριά μιας κοινωνίας σε κρίση συνείδησης, την αδιαφορία, την απάθεια, τον εγωισμό, την αλαζονεία, την απόρριψη, την υποκρισία, την περιθωριοποίηση, τον ρατσισμό…
Την ουσία αυτού του συμπεράσματος μιας ( αθλητικής ) ζωής, ποθώ να μεταδώσω στον πιτσιρίκο που έχει μάθει ήδη, δυστυχώς να κρύβει τον φυσικό του ρομαντισμό και την ευαισθησία του.
Τις στιγμές εκείνες που πετυχαίνω την μετάδοση αυτής της γνώσης μπορώ και βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου τις κλειστές τους καρδούλες να ανοίγουν τα πέταλά τους δειλά δειλά σαν πρωινό λουλούδι . Εκπλήσσονται στην αρχή, παραξενεύονται μα μετά από λίγο αφήνονται να παρασυρθούν και να απορροφήσουν τα λόγια και τα νοήματα στις ιστορίες του Οδυσσέα του ποδηλάτη με το κομμένο πόδι..
Νιώθουν και βιώνουν τότε , τα περισσότερα παιδιά το αίσθημα μιας γνήσιας συμπόνιας, χωρίς κακομοιριά και οίκτο, ενός βιώματος πολύ χρήσιμου για την ζωή τους έτσι ώστε να μπορούν να κατανοούν και να συμπάσχουν, να εισακούσουν εαυτούς και αλλήλους...»
(Απόσπασμα από το ημερολόγιο των Μαραθωνίων)
Προτιμώ τα δημοτικά εν τέλει διότι τα μηνύματα που μεταφέρω αν και αγγίζουν και ευαισθητοποιούν και τα μεγαλύτερα παιδιά σε ένα βαθμό ( κυκλοφοριακή αγωγή, ποδήλατο αντί για μηχανάκι, αθλητισμός vs ναρκωτικών ), επηρεάζουν πολύ περισσότερο τα παιδιά των δημοτικών σχολείων λόγω του εύπλαστου και πιο δεκτικού χαρακτήρα των παιδιών αυτής της ηλικίας ( Η ιδανική ηλικία μεταξύ 9-12 ετών).
Η Ευαισθητοποίηση / ενημέρωση αφορά στους παρακάτω τομείς
Α) ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΗ ΑΓΩΓΗ
Η θέα και μόνο του τεχνητού μέλους του ποδηλάτη αρκεί από μόνη της για να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα δεκτικότητας και συγκέντρωσης από τους μαθητές .Μέσω της προσωπικής μου ιστόρησης οδηγούμαστε σε δύο συμπεράσματα
1ον Η απροσεξία στην οδήγηση ποδηλάτου και στο παιχνίδι στον δρόμο μπορεί πολύ εύκολα να επιφέρει έναν βαρύ τραυματισμό ή και μόνιμη αναπηρία. ( βλ. στατιστικές για τα παιδικά ατυχήματα., Τμήμα Υγιεινής κ επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών )
2ον Δυστυχώς μία αναπηρία μπορεί να προέλθει ανά πάσα στιγμή σε μας ή τους οικείους μας λόγω απροσεξίας και ανευθυνότητας τρίτου ( βλ. στατιστικές τροχαίων, Εθνική Στατιστική Υπηρεσία )
Β) ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Η άθληση συν τοις άλλοις μας θωρακίζει κατά κάποιον τρόπο ώστε ακόμη κι αν τραυματιστούμε, οι συνέπειες να είναι όσο γίνεται μικρότερες. Η άθληση είναι επίσης το καλύτερο αντίδοτο για μια όσο γίνεται καλύτερη υπέρβαση της αναπηρίας και των αρνητικών συναισθημάτων που αυτή προκαλεί. Αυτό γίνεται εμφανές από το παράδειγμα των αθλητών με αναπηρία οι οποίοι με τις επιδόσεις τους ξεπερνούν πολλές φορές τις επιδόσεις ενός αρτιμελή
Η χαρά της ζωής μπορεί να χάνεται μια μέρα ξαφνικά, όμως μπορεί να ξανα αποκτηθεί με καθημερινό αγώνα στους στίβους και τα γήπεδα αλλά και μέσω της προσφοράς προς τον συνάνθρωπό μας και την κοινωνία.
Γ) ΤΑ ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΤΗΣ ΠΟΔΗΛΑΣΙΑΣ
Η ποδηλασία δυναμώνει την θέληση, την υπομονή, την επιμονή, την αυτοσυγκέντρωση, την αυτοπειθαρχία και συγχρόνως είναι ένα φιλικό για το περιβάλλον μέσο η χρήση του οποίου πρέπει να διαδοθεί
.Δ) ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ
Ως εθελοντής από το 87 και υπεύθυνος προγραμμάτων άθλησης και ψυχαγωγίας αναπήρων από το 96, παρουσιάζω παραδείγματα εθελοντικής εργασίας από την εμπειρία μου και μέσω αυτών εκφράζονται έννοιες όπως ο κοινωνικός ρατσισμός, η αποδοχή της διαφορετικότητας και η Κοινωνική Ενσωμάτωση.
Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ
Διάρκεια ομιλίας , 30 λεπτά, ερωτήσεις των παιδιών και απαντήσεις του ποδηλάτη, 15 λεπτά.. Σύνολο, 1(μία) διδακτική ώρα
Πως προήλθε το τεχνητό πόδι?
Η μάστιγα των τροχαίων , στατιστικές
Ένα θύμα αυτής της μάστιγας διηγείται την προσωπική του ιστορία
Η απροσεξία στο παιχνίδι, η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας, μελέτη για τα παιδικά ατυχήματα με ποδήλατο, παραινέσεις , συμβουλές
Ο ρόλος του αθλητισμού και ως ασπίδα προστασίας. Φυσική κατάσταση και μέγεθος τραύματος
Οι ευεργετικές ιδιότητες της άθλησης για ανάπηρους και μη.
Η αξία της συμμετοχής σε αθλοπαιδιές και η κριτική του εγωιστικού αθλητισμού. Τα λάθος πρότυπα, υπερ-αμοιβόμενοι διάσημοι αθλητές.
Η κοινονικοποιητική δύναμη των ομαδικών αθλημάτων ( εκμάθηση κανόνων, αξιών και ρόλων, η αποδοχή της αποτυχίας/ ήττας, η συνεργασία, ο ορισμός στόχων).
Ποδήλατο και οικολογία, τα ευεργετικά οφέλη της ποδηλασίας στον χαρακτήρα και το σώμα.
Ο αθλητισμός αναπήρων, ένα σύντομο ιστορικό, οφέλη
Προγράμματα κοινής άθλησης και συμμετοχής. Παραδείγματα από τον χώρο του βόλεϊ και της ποδηλασίας
Πως μέσω της εθελοντικής εργασίας αναδεικνύεται η αξία της κοινωνικής ενσωμάτωσης, της αποδοχής του διαφορετικού και πως καταπολεμείται το νοσηρό φαινόμενο του κοινωνικού ρατσισμού με παραδείγματα .
Οι ΥπερΜαραθώνιοι μου, γιατί ξεκίνησα, ποιοι οι λόγοι και οι στόχοι, πως εξελίχθηκαν
Οι τελευταίοι, 4, επίσημοι ποδηλατικοί Υπερ-Μαραθώνιοι ( βλ. βιογραφικό) είχαν ως τελικό προορισμό περιοχές εκτός συνόρων, σε μια πράξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης των νέων και των παιδιών που ζουν σε συνθήκες αναπηρίας στις γειτονικές μας χώρες, και μιας επιθυμίας για την δημιουργία γεφυρών επικοινωνίας κ συνεργασίας.
Αυτή μου η προσπάθεια αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τα παιδιά, τα οποία μου έδιναν τις ευχές τους προφορικώς ή γραπτώς για να τις μεταφέρω έξω από τα σύνορα, στα συνομήλικά τους παιδιά που πάσχουν, είτε στην Σερβία των βομβαρδισμών, είτε στην Κωνσταντινούπολη των σεισμών, είτε στην ΠΓΔΜ του ταραγμένου Τέτοβο, είτε στα παιδιά της πληγωμένης Κύπρου.
Ο επόμενος στόχος για προσέγγιση και συμπαράσταση εκτός συνόρων , είναι τα ανάπηρα παιδιά της Παλαιστίνης , του Λιβάνου και του Ισραήλ . Ιδιαίτερα στην Παλαιστίνη υπάρχει ίσως η μεγαλύτερη συγκέντρωση ακρωτηριασμένων παιδιών σε αναλογία πληθυσμού μαζί με το Αφγανιστάν, την Καμπότζη, το Κόσοβο και τις κεντροαφρικανικές χώρες, όπου αθώα παιδιά παίζουν και πάνε σχολείο σε περιοχές ναρκοπέδια.
( Ανήκω σε έναν διεθνή οργανισμό για την εξάλειψη των ναρκών –VAF- ο οποίος προωθεί σαν μέσο αποκατάστασης , συν τοις άλλοις , το βόλεϊ ακρωτηριασμένων)
Έτσι στο τέλος της συζήτησης θα προκληθεί ένας προβληματισμός που θα μου δώσει την ευκαιρία να αναφερθώ στην σημασία και σπουδαιότητα της Ολυμπιακής Εκεχειρίας, και κατ επέκταση των αθλητικών εκδηλώσεων ως αντίδοτου του πολέμου και ως εργαλείου για την αλληλοκατανόηση και συναδέλφωση των λαών.
Τα παιδιά θα παροτρυνθούν να καταγράψουν τις σκέψεις τους σχετικά με τα προβλήματα αυτών των παιδιών στην Παλαιστίνη και θα ενθαρρυνθούν να στείλουν το μήνυμά τους, μια ζωγραφιά , ένα ποίημα. Μηνύματα που θα δεσμευτώ να μεταφέρω, κάποια στιγμή, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Μπαίνοντας σ αυτήν την διαδικασία ο μαθητής συνειδητοποιεί ότι οι προσωπικές του δυσκολίες και προβλήματα χάνουν την βαρύτητά τους συγκρινόμενα με αυτά που αντιμετωπίζουν συνομήλικοι τους σε άλλες γειτονιές του κόσμου και πολύ πιθανόν αυτή η διαπίστωση / σύγκριση καλλιεργήσει μέσα τους μια ορθή εκτίμηση αυτών που ήδη έχουν και απολαμβάνουν, μετριάζοντας την εγωκεντρική τους αντίληψη και μειώνοντας την όποια αλαζονική και αντικοινωνική συμπεριφορά, όπως την γκρίνια, την ανυπακοή, τον θυμό και την θλίψη για ασήμαντα κατ ουσία πράγματα.
Ένα παιδί θα επανεκτιμήσει την αξία ενός ακριβού παιχνιδιού ή μιας φανέλας επώνυμης μάρκας γνωστού ποδοσφαιριστή και θα αξιολογήσει εάν αποτελεί πραγματική και ουσιαστική ανάγκη.
Πόσα παιδάκια θα χαρούν στους καταυλισμούς προσφύγων με ένα παιχνίδι που δεν παίζεται πιά , ακόμη και χαλασμένο, και δεν μπορώ παρά να ονειρεύομαι ένα παιδί με ακρωτηριασμένο πόδι από νάρκη ή βόμβα ακρωτηριασμού να ξανατρέχει με τους φίλους του στην αλάνα ή να ξανακάνει ποδήλατο.
« ...Πάνω στης πανέμορφης πατρίδας μου το σώμα ταξιδεύω, μ ένα ποδήλατο, ανεβοκατεβαίνοντας τις δίπλες από το πολύχρωμο φουστάνι της Μάνας Γης,
Θεόρατους όγκους, τα βουνά, υπερβαίνω με κόπο, φαράγγια άγρια και πράσινες κοιλάδες διασχίζω,
Και σε όχθες ποταμών και ακρογιάλια ξαποσταίνω, δροσίζομαι.
Που πάω, τι ψάχνω, για ποιο σκοπό αγωνιώ και πάσχω?
Πηγαίνω όπου υπάρχει ένα σχολειό
Και ψάχνω το αθώο βλέμμα ενός παιδιού για να μοιραστώ τα χρήσιμα συμπεράσματα από την δύσκολη ζωή μου και από την πάλη με τα θεριά μιας κοινωνίας σε κρίση συνείδησης, την αδιαφορία, την απάθεια, τον εγωισμό, την αλαζονεία, την απόρριψη, την υποκρισία, την περιθωριοποίηση, τον ρατσισμό…
Την ουσία αυτού του συμπεράσματος μιας ( αθλητικής ) ζωής, ποθώ να μεταδώσω στον πιτσιρίκο που έχει μάθει ήδη, δυστυχώς να κρύβει τον φυσικό του ρομαντισμό και την ευαισθησία του.
Τις στιγμές εκείνες που πετυχαίνω την μετάδοση αυτής της γνώσης μπορώ και βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου τις κλειστές τους καρδούλες να ανοίγουν τα πέταλά τους δειλά δειλά σαν πρωινό λουλούδι . Εκπλήσσονται στην αρχή, παραξενεύονται μα μετά από λίγο αφήνονται να παρασυρθούν και να απορροφήσουν τα λόγια και τα νοήματα στις ιστορίες του Οδυσσέα του ποδηλάτη με το κομμένο πόδι..
Νιώθουν και βιώνουν τότε , τα περισσότερα παιδιά το αίσθημα μιας γνήσιας συμπόνιας, χωρίς κακομοιριά και οίκτο, ενός βιώματος πολύ χρήσιμου για την ζωή τους έτσι ώστε να μπορούν να κατανοούν και να συμπάσχουν, να εισακούσουν εαυτούς και αλλήλους...»
(Απόσπασμα από το ημερολόγιο των Μαραθωνίων)
No comments:
Post a Comment