WINTER CYCLO MYSTERIOUS TRIPS IN CHANIA and Rethymno!!!
we discover the labyrinth of old towns
 undisturbed from crowds of tourists and this is the reason that i would like to share with some cylonauts my magical experiences cycling around Chania and Rethymno region the perfect season (30yrs experience conclusion) ...citrus fields blossoming...secret dry rivers rejuvanated..greenery at its best ...and a small group of cyclists enjoying every second...of breathing....
get in touch!
every long weekend starting January 10th  till April 1st 2019

2017 from February 2017 offering dream like bike adventures in Crete again
*the 3days bike adventure in Macedonia,connecting power points like Pella Vergina Dion Mt Olympus are still available upon your request

* γίνε μέλος της ομάδας μας για Andalucia,Greenways το 2019!

THE PROGRAM CYCLING FOR ALL IN THESSALONIKI AND CENTRAL MACEDONIA HAS STARTED...BE PART OF OUR TEAM!

ΠΟΔΗΛΑΤΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ

Ημερολογιο του 1^ου ποδηλατικού Υπερ-μαραθώνιου

Μάιος 1999

Ποδηλατώντας από Ιεράπετρα με προορισμό την βομβαρδιζόμενη Σερβία

σχολείο στην Κιννέτα

 Ήταν μια έμπνευση της στιγμής, τρελή , μια βραδιά στενάχωρη κι ασφυκτική ,λόγω των ειδήσεων από την Σερβία, σε μια μικρή μπουάτ κάτω από τα τείχη του Παλαίκαστρου στο Ρέθυμνο, που με την τότε γυναίκα μου υπενοικιάζαμε…

η Ναταλία στο πιάνο ,εγώ τραγούδι…μ ένα ρεπερτόριο ποιοτικού ελληνικού τραγουδιού που περιείχε κ όλα τα αντιπολεμικά όπως του Σαββόπουλου, του Λοίζου , τραγούδια…

στο μικρό μαγαζί, μόνιμοι θαμώνες, και νέα παιδιά πολιτικοί /οικονομικοί πρόσφυγες ή φυγάδες του στρατού από Σερβία, εργαζόμενοι σκληρά όλη μέρα έβρισκαν στην ατμόσφαιρα παρέας που δημιουργήσαμε  μια θαλπωρή κ τόπο συνάντησης της σέρβικης παροικίας του Ρεθύμνου και μια κουβέντα για τα άσχημα νέα από το μέτωπο…. .για τους αθώους πολίτες κ παιδιά που σκοτώνονται, ακρωτηριάζονται…για  τα γεμάτα πανικό κ τρόμο βλέμματα των αθώων παιδιών.

Μέσα σ αυτήν την ατμόσφαιρα λύπης κ γνήσιας συμπόνιας, υποφέροντας που κάτι να πράξω δεν μπορώ και τραγουδώντας για πολλοστή φορά με την ψυχή μου το  ¨στην Ασία φασαρίες’ με το Ασία να γίνετε Σερβία για την περίσταση, συνέλαβα την ιδέα….ακρωτηριασμοί, πόδι…ποδήλατο

 ( σαν σύμβολο Ειρήνης)…επισκέψεις στα σχολεία όλης της διαδρομής…ένα δάκρυ κύλησε αργότερα όταν προσπάθησα να συνειδητοποιήσω τι έχω αποφασίσει…κι ένα πικρό χαμόγελο του αμφισβητία εαυτού χαράχτηκε στο πρόσωπο…μα πως θα τα καταφέρεις??? Πας καλά??.. μέχρι τότε είχα την εμπειρία οργάνωσης πενθήμερων ποδηλατικών μαραθωνίων εντός Κρήτης με ανάλογες επισκέψεις σε σχολεία και συνολική απόσταση 350χλμ, τώρα θα πρεπε να ποδηλατώ για περίπου 17μέρες για να καλύψω μια διαδρομή 1400χλμ……

κι όμως την άλλη μέρα ήξερα ποιος θα βοηθήσει…

Τον ρόλο του συντονιστή και υπεύθυνου γραμματειακής κ όχι μόνο ,υποστήριξης ανέλαβε μετά από πρότασή μου στον Αλέκο Αλαβάνο ,η οργάνωση ¨το Καραβάνι της Αλληλεγγύης¨

Οργάνωση η οποία δημιουργήθηκε από Αλαβάνο  κ Ρωμαίο κ η οποία προσέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στην πρώην Γιουγκοσλαβία τον καιρό εκείνο ,κ μέσω της οποίας θα προσέγγιζα το  Λέσκοβατς ,για να προσφέρω σε μια συμβολική πράξη, το ποδήλατό μου σ ένα νέο παιδί που ακρωτηριάστηκε. Η οργάνωση , παρακλάδι του Συνασπισμού κατά κάποιον τρόπο, θα μου εξασφάλιζε φιλοξενία κ γραμματειακή υποστήριξη, μέσω συντρόφων σε κάθε πόλη. Εγώ έπρεπε να αφοσιωθώ στην ποδηλασία (80 - 100χλμ ημερησίως) και να ελπίζω οι σύντροφοι να ναι παλιοί ρηγάδες….κι όχι πρώην καθοδηγητές ινστρούχτορες..

 Η παρακάτω γραφή του ημερολογίου ανήκει εξ ολοκλήρου στην τότε σύντροφό μου και για πάντα αγαπημένη φίλη κ μητέρα του Ορφέα μας, Ναταλία. Η οποία ελλείψει οχήματος συνοδείας με ακολουθούσε με τραίνα, λεωφορεία και αυτοκίνητα από πόλη σε πόλη κανονίζοντας με τις τοπικές αρχές μέσω τηλεφώνου , τις επισκέψεις στα σχολεία τις συνεντεύξεις τύπου και την φιλοξενία…και το βράδυ στο κρεβάτι, αφοσιωμένη και θεραπαινίδα θα ανακούφιζε το πονεμένο μου κορμί με χάδια και μαλάξεις  ,την υπερένταση του νου με τον γλυκό της λόγο.

Η γραφή αυτού του ημερολογίου ήταν μια έκπληξη για μένα γιατί η Ναταλία δεν είχε κλίση στην συγγραφή, για αυτό κι ο λόγος της είναι άμεσος και διαβάζεται ευχάριστα. Για αυτό κ δεν επεμβαίνω ούτε σε γραμματικά (εκτός αυτών που βγάζουν μάτι) μα ούτε κ σε συντακτικά λάθη. Αρχικά μάλιστα δεν είχαμε καν σκεφθεί να έρθει μαζί μου…όμως πως θα μπορούσαμε να ζήσουμε χώρια δύο βδομάδες ? ? σφόδρα ερωτευμένοι κ καλλιτεχνικό ζευγάρι .Έτσι την τελευταία στιγμή αποφασίσαμε να με ακολουθεί.

.σ ένα ταξίδι διαφορετικό από τα συνηθισμένα…σ ένα ταξίδι της καρδιάς.. σ ένα ψυχογράφημα της ελληνικής επαρχίας…των παιδιών στα σχολεία.. των γιαγιάδων στις γωνιές των δρόμων που έστελναν ευχές…των νέων κοριτσιών που δάκρυζαν…κι όλων των ως επί το πλείστων καλών ανθρώπων που μας δώσανε κουράγιο, ένα ποτήρι νερό, ένα πιάτο φαί ..Δυστυχώς μετά από τόσες  μετακομίσεις ,οι σελίδες που περιέγραφαν τις 2 τελευταίες ημέρες χάθηκαν…κι έτσι η περιγραφή της διαδρομής Κατερίνη – Βέροια – Έδεσσα- Θεσσαλονίκη από την Ναταλία χάθηκε..

έτσι και για να υπάρχει ολοκληρωμένη περιγραφή του Μαραθωνίου με το ¨συγκλονιστικό¨ κ απρόσμενο φινάλε, θα προσπαθήσω να αναθυμηθώ,11 χρόνια μετά, εκείνες τις στιγμές και να τις περιγράψω. Δεν θα ναι κ δύσκολο άλλωστε γιατί είναι στιγμές που χαράχθηκαν για πάντα στην ψυχή μου ,τόσο που πιστεύω πως θα μεταφερθούν μέσω κυτταρικής μνήμης και στων παιδιών μου τα παιδιά κ παραπέρα…

Δευτέρα 10 Μαΐου 1999

Τελικά ο Θεός μας φώτισε  ότι θα ήταν καλύτερα να ακολουθήσω κι εγώ. Θα χρειάζεται να σηκώνω κάποια τηλέφωνα, να συνεννοούμαι με κάποιους ανθρώπους κ το σημαντικότερο να μεταφέρω τα πράγματα του Οδυσσέα.

Θα του κάνω μασάζ και θα τον αγαπάω σε όλη την διαδρομή.

Οι ώρες περνούν αλλά εγώ πιο πολύ το αισθάνομαι σαν όνειρο παρά σαν πραγματικότητα.

Εφημερίδα τα ΝΕΑ 10^ης Μαΐου 1999

Τίτλος Κάλεσμα ευαισθησίας

Υπότιτλος  ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Ποδηλατικό μαραθώνιο ξεκινά την Τρίτη 11 Μαΐου από την Ιεράπετρα ο Οδυσσέας Σαββόπουλος ,αθλητής με ακρωτηριασμένο το κάτω άκρο.

Σε συνέντευξη τύπου , επισημάνθηκε η κοινωνική απομόνωση των ατόμων που έχουν ακρωτηριαστεί λόγω ατυχήματος , καθώς επικρατεί μεγάλη προκατάληψη στο οικογενειακό και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Ο ευρωβουλευτής Αλέκος Αλαβάνος τόνισε ότι χρειάζεται μεγαλύτερη προσπάθεια στην απορρόφηση των κονδυλίων του Γ Κοινοτικού Πλαισίου στήριξης , εν όψει και της διοργάνωσης της παραολυμπιάδας και πρότεινε το σήμα των Ειδικών Ολυμπιακών αγώνων να είναι η Αφροδίτη της Μήλου.

Τρίτη 11 Μαΐου 1999

Όλα μπαίνουν στην βαλίτσα.. ρούχα, καλλυντικά, παπούτσια, σημειώσεις, μπλόκ, στυλό…σκέψεις…οργάνωση…η αναχώρηση έγινε στις 13.45 για Άγιο Νικόλαο.

Ο φίλος μας  ο Σταύρος κ άνθρωπός μας στην Ιεράπετρα (πάντα υποστηρικτής των αγώνων του Οδυσσέα από παλαιότερα) μας συνοδεύει με μηνύματα από το Ρέθυμνο εδώ και δύο μέρες, πόσο μάλλον σήμερα που αγωνιά για το πότε θα φθάσουμε. Στις 18.00 θα γίνει η ομιλία σ ένα σχολικό συγκρότημα 3-4 σχολείων του γυμνασίου. Για να προλάβουμε έπρεπε να πάρουμε ταξί από Άγιο Νικόλαο για Ιεράπετρα.

Η ομιλία έγινε σε μια πολύ μεγάλη αίθουσα γεμάτη μαθητές ηλικίας 12-16 φαντάζομαι . Ο Οδυσσέας ήταν πολύ όμορφος πάνω στο έδρανο, η φωνή του πολύ γλυκιά και ζεστή με ωραίους χρωματισμούς έτσι ώστε κανείς δεν βαρέθηκε να παρακολουθήσει μια ομιλία(ως γνωστόν κ ειδικά σαν μαθητές όλοι βαριόμαστε αηδιαστικά πολύ να ακούμε ομιλίες)

Τα παιδιά όλα παρακολουθούσαν με ενθουσιασμό και θαυμασμό, τα κορίτσια που καθόντουσαν πίσω μου λέγαν ότι έχει ωραία μαλλιά…πραγματικά αυτή η συγκινητική στιγμή ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση ότι αυτή η προσπάθεια δεν θα πάει χαμένη, ούτε θα ξεχαστεί . Νομίζω πως μετά από λίγο καιρό και μετά από περισσότερο κι άλλο κι ακόμη πιο πολύ, που κ που θα ξεπηδάει μέσα στις συζητήσεις των παιδιών « θυμάσαι ρε εκείνον με το κομμένο πόδι?» έστω και μια τέτοια ανάμνηση έχει κάνει την δουλειά της.

Μετά ακολούθησε η συνέντευξη και η λήψη της τηλεόρασης.

Ο πάγος μεταξύ εμού και των άλλων παραγόντων που μας υποδέχθηκαν στην Ιεράπετρα άρχισε να σπάει ..δειλά δειλά άρχισαν να μου κάνουν ερωτήσεις ¨από πού είσαι?¨ πόσο χρονών είσαι?¨» τι έχεις σπουδάσει ?¨κοκ…θέλουν να με γνωρίσουν κ εμένα οι άνθρωποι! Λίγο πριν τελειώσει η συζήτηση είχαμε και το νούμερο της δημοσιογράφου η οποία επιδεικτικά ήθελε να μας πείσει ότι εγώ ήμουν αόρατη!

Είχαμε πολύ ωραίο δωμάτιο στο ξενοδοχείο αλλά βέβαια δεν είχαμε και πολύ χρόνο να το χαρούμε, ούτε και μας ενδιέφερε άλλωστε, αλλά πρέπει να αναφέρω ότι ήταν λουξ κ Α κατηγορίας με ψυγείο κ τι βι. Το βραδάκι πήγαμε να φάμε, το γεύμα ήταν προσφορά του καταστήματος . Είμαστε λοιπόν μια πολύ ωραία παρείτσα…ο Οδυσσέας , εγώ , ο Σταύρος , ένας άλλος σύντροφος που δεν θυμάμαι το όνομά του κ ο μαγαζάτορας. Ζεστές κ γλυκές κουβέντες χοροπηδούσαν μεταξύ μας. Όλοι ήμασταν ευχαριστημένοι, εμείς φυσικά για την ωραία τους οργάνωση και ζεστή συντροφικότητα τους κ αυτοί μάλλον υπερήφανοι που ήταν φίλοι μας. Σίγουρα οι άλλοι άνθρωποι που μας αντιμετωπίζουν θα αισθάνονται μια διαφορετικότητα απέναντί μας κι αυτό μου φαίνεται αστείο προς το παρόν. Το καταλαβαίνω από τον τρόπο που μας μιλούν κ μας κοιτούν , όλο νόημα και χαρά.

Τετάρτη 12 Μαΐου 1999

Νωρίς νωρίς πήραμε το πρωινό μας κ φυσικά ο Σταύρος ακριβέστατος στο ραντεβού του μας περιμένει έξω από το ξενοδοχείο για να πάμε στο 1^ο γυμνάσιο.

Είχα χρόνια να μπω σε σχολείο εν ώρα λειτουργίας. Η γνώριμη μυρωδιά του σχολείου ήταν η πρώτη που μας υποδέχθηκε. Για μια στιγμή φαντάστηκα ότι ήμουν κι εγώ μαθήτρια κ με επισκέφθηκε το συναίσθημα εκείνο της πρωινής βαρεμάρας κ κάποιας μικρής αγωνίας που ήμουν αδιάβαστη κ σκοτείνιασε κάπως η καρδιά μου , αλλά πόσο θα με παρηγορούσε η παρουσία ενός γοητευτικού αθλητή που θα προσευχόταν μαζί μου στην βαρετή πρωινή προσευχή κι έπειτα θα μίλαγε για έναν αγώνα τόσο διαφορετικό κ αξιοθαύμαστο που ξεκίνησε , θα μού ριχνε κ μια κλεφτή γλυκιά ματιά κ έπειτα η παρουσία του θα με συντρόφευε στην συνέχεια της 1^ης ώρας του μαθήματος.

Οι καθηγητές επίσης όλοι ευγενέστατοι κι αυτοί είχαν πάρει την ίδια έκφραση των παιδιών απέναντι στον Οδυσσέα. Ο γυμνασιάρχης μας σύστησε μια ηλικιωμένη καθηγήτρια με κομμένο χέρι. Αυτή μαζεμένη , κάπως κομπλαρισμένη, χαιρέτησε με τα μάτια χαμηλά. Μετά την ομιλία του Οδυσσέα ήρθε φανερά συγκινημένη και πολύ συγκρατημένη κ μας ευχήθηκε καλή δύναμη.

Πόσο διαφορετικοί μου φαίνονται πια οι καθηγητές, πόσο πιο οικείοι σε αντίθεση με αυτό που έβλεπα σαν μαθήτρια. Πόσο διαφορετικά θα είχα συνεννοηθεί μαζί τους αν είχα τα μάτια τότε που έχω τώρα. Φυσικά μου φέρονται κ αυτοί διαφορετικά από ότι τότε…έτσι δεν είναι κύριοι καθηγητές ?

Η εκκίνηση λοιπόν θα γίνει από το παλιό σχολείο της Ιεράπετρας. Αφού ήπιαμε τον καφέ μας στο γραφείο του κου γυμνασιάρχη , στο διάλλειμα ο Οδυσσέας μίλησε στα παιδιά και μ ένα θερμό χειροκρότημα τον αποχαιρέτησαν, φωνάζοντας κ στέλνοντας του ευχές.

Εγώ πήγα στο σπίτι του Σταύρου ο οποίος με μεγάλη χαρά μου το έδειξε κ μου εξήγησε με πόση κούραση κ κόπους το έφτιαξε μόνος του μέσα κ έξω. Γνώρισα επίσης την μητέρα του κ την αδελφή του που είναι το ίδιο συμπαθέστατη κ οικεία με τον Σταύρο.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο έχοντας στο νου μας να δούμε τον Οδυσσέα στον δρόμο. Ενώ φλυαρούσαμε ανακάλυψα ότι ο Σταύρος είχε περισσότερη αγωνία κ ανησυχία ακόμη κ από μένα για τον Οδυσσέα, αν είναι καλά και τα τοιούτα . μόλις συναντήσαμε ένα ασθενοφόρο στο δρόμο αυτός κρυφά βγήκε έξω κ πήρε τηλέφωνο να ρωτήσει μήπως μέσα βρίσκεται ο Οδυσσέας και να χουν το νου τους σ αυτήν την διαδρομή, αν τον συναντήσουν, μήπως τους χρειαστεί κάτι.. Λίγο αργότερα συναντήσαμε τον Οδυσσέα γερό κ δυνατό.

Στον Άγιο Νικόλαο αποχαιρετιστήκαμε με τον Σταύρο κ την οικογένεια του κ πήγα στο ξενοδοχείο. Ο καλός μας ο φίλος ο Σταύρος λοιπόν, που αγωνιούσε αν θα μας υποδεχόντουσαν κ αλλού , οι επόμενοι , με αγάπη κ ζεστασιά.. και για το αν θα τον θυμηθώ στο ημερολόγιο που γράφω να τον αναφέρω κι αυτόν σαν ένα καλό φίλο που ξεχώρισα από τους πολλούς.

Το ξενοδοχείο του Σγουρού λοιπόν στον Άγιο Νικόλαο ήταν πιο καλοκαιρινό από το προηγούμενο. Δεν είχε τηλεόραση κι έτσι δεν παρακολουθήσαμε τις ειδήσεις, ούτε ραδιόφωνο κ δεν ακούσαμε νέα αλλά ελπίζω ότι στο τέλος της διαδρομής θα μας στείλουν video κ εφημερίδες για να τα συγκεντρώσουμε όλα.

Δεν είχαμε τηλεόραση αλλά είχαμε υπέροχη θέα στη θάλασσα. Το δωμάτιο ήταν πολύ φωτεινό και ευάερο.

Μου άρεσε που ηρεμούσα σ αυτό το χώρο ώσπου χτύπησε η πόρτα κι ο Οδυσσέας είχε φτάσει τουλάχιστον μια ώρα νωρίτερα απ ότι υπολόγιζα. Είχε κάνει επίσκεψη στο Ειδικό σχολείο. Πράγματι χάνω πολύ σημαντικές εμπειρίες μη μπορώντας να βρίσκομαι κι εγώ μπροστά σε ορισμένες επισκέψεις σε σχολεία. Τα παιδιά του Ειδικού σχολείου θα περιμένουν κάρτες του Οδυσσέα στο μέλλον αλλά κ εμείς θα περιμένουμε καρτούλες από τα παιδιά μιας και το υποσχέθηκαν εφ όσον πρώτα του ζήτησαν τη διεύθυνσή του γιατί. ¨που θα του έστελναν τις κάρτες τους?¨ αυτό λοιπόν ήταν το μόνο εμπόδιο και λύθηκε αμέσως.

Αργότερα κάναμε μια βόλτα στην πόλη κ ευτυχώς συγκρατήσαμε τον καταναλωτισμό μας γιατί..δεν ξέρεις ποτέ τι γίνεται.! (άλλωστε η ανταπόκριση των χορηγών ήταν πολύ μικρή ) Η μεσημεριανή βόλτα ήταν λίγο κουραστική κ αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για ξάπλα…ο Μάκης όμως μας περίμενε. Ήταν αυτός που μας είχε αναλάβει απ ότι κατάλαβα. Δάσκαλος και μέλος του ΣΥΝ νέος τουλάχιστον στην εμφάνιση κ πολύ φιλικός. Ήθελε να μας πάρει στο σπίτι του για φαγητό αλλά προτιμήσαμε να φάμε στο εστιατόριο που μας προσέφερε ένα γεύμα και που το είχε αυτός που μας είχε κλείσει το ξενοδοχείο. Ο κος Λάζος λοιπόν μας έφτιαξε ένα υπέροχο γεύμα με πολύ φρέσκα κ νοστιμότατα ψάρια διαφόρων ειδών κ μεγεθών. Μου θύμιζε κάπως τον παππού μου τον Βασίλη, όχι στην εμφάνιση αλλά μάλλον στις πολιτικές ιδέες κ στυλ.

Το ξενοδοχείο ήταν ευτυχώς κοντά καβάλα κι εγώ στο ποδήλατο μαζί με τον Οδυσσέα γυρίσαμε για ξεκούραση. Ο ύπνος έπεσε πολύ γλυκός στα μάτια μας αλλά ήρθε κ η ώρα που ο Οδυσσέας έπρεπε να πάει σε μια συνάντηση που είχε ετοιμάσει ο Δήμαρχος  προς τιμή του. Η έλλειψη μεταφορικού μέσου ήταν κ πάλι εμπόδιο στο να πάω κι εγώ. Αυτό θα συμβεί πολλές φορές και θα είναι η αιτία να χάσω πολλές εμπειρίες όπου θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσες να τις ζήσω και να τις γράψω.

Ο Άγιος Νικόλαος λοιπόν έχει γούστο. Μια πολύ ωραία ανθοδέσμη από τον σύλλογο ατόμων με ειδικές ανάγκες κι ένα πολύ ωραίο αγαλματίδιο, βαρύ από μέταλλο σε στυλ όσκαρ..

Αν θυμηθούμε κ το προπέρσινο δώρο, στον ποδηλατικό γύρο Κρήτης ,ένα μεγάλο βαρύ νόμισμα με το σήμα της πόλης (αντίγραφο νομίσματος της αρχαίας πόλης Λατώ Καμάρα..) πρέπει να τους αναγνωρίσουμε ότι έχουν πολύ γούστο.

Το βράδυ ο Μάκης είχε κανονίσει να πάμε πάλι για φαγητό σ ένα μεζεδοπωλείο με την γυναίκα του κι έναν ακόμη σύντροφο για ρακί κ κρασί. Σ αυτές τις αθλητικές ενέργειες συνήθως εκτός των άλλων πνευματικών αγαθών που κερδίζω είναι κ αρκετά κιλά. Ήμασταν πολύ εγκρατείς στο φαί κ στο πιοτί και χαρήκαμε την ωραία παρέα. Οι συζητήσεις που κάναμε ήταν πολύ ενδιαφέρουσες, για ιστορία, για τοπογραφία, λαογραφία, για τον αθλητισμό, τα παιδιά τους, τις σπουδές τους, αναμνήσεις και φυσικά με πολύ διακριτικότητα κ ευγένεια λίγο για πολιτική.

Προσπαθούμε να δείξουμε ότι αυτός ο αγώνας αφορά όλους κ δεν πρέπει να πολιτικοποιηθεί, είναι υπερκομματικός κ όλες  οι δυνάμεις πρέπει να πάρουν μέρος χωρίς φόβους κ πάθη. άλλωστε έχει ήδη συμβεί με τις ομοσπονδίες των αναπήρων κ τίποτε ωφέλιμο δεν βγήκε από αυτήν την κατάσταση. Για αυτό είμαστε πολύ προσεκτικοί στα λόγια και στις κινήσεις για να μην παρεξηγηθούμε κ στο Συνασπισμό μπορώ να πω ότι πράγματι είναι πολύ διακριτικοί κ σεμνοί .Άλλωστε ο Οδυσσέας περιμένει χρήματα από την γενική γραμματεία αθλητισμού κ μια θέση εργασίας.. δεν θα πρεπε να διακινδυνεύσουν από τίποτε. Δεν παύει όμως να είναι μια πραγματικότητα ότι ο Συνασπισμός αγκάλιασε αυτήν την ενέργεια κ μέχρι τώρα τουλάχιστον είναι άψογοι στην οργάνωση κ πολύ θερμοί.

Πέμπτη 13 Μαΐου 1999

Στις 7.00 ο Οδυσσέας αναχώρησε από Αγ. Νικόλαο προς Μάλλια. Εγώ ξεκουράστηκα λίγο περισσότερο και με πολύ έντονη συγγραφική διάθεση κατέβηκα κάτω στην καφετέρια να πιω τον καφέ μου και να γράψω.. Φυσικά ποτέ δεν διακρίθηκα για το συγγραφικό μου ταλέντο, αλλά αισθάνομαι πολύ ευχάριστα να γράφω αυτό το ημερολόγιο.

Το περιβάλλον ήταν τέλειο .Η θάλασσα είχε τέλειο χρώμα κ ήταν πολύ ήρεμη. Οι γλάροι γλυφαν πετώντας την επιφάνεια της θάλασσας έτοιμοι ν αρπάξουν ψάρια. Είχε τόσα πολλά ψάρια μέσα στο νερό που ένας φιγουρατζής ψαράς της πλαζ κατάφερνε κάθε 5΄και από μια γόπα! ήθελα μόνο να κάθομαι και να βλέπω γύρω γύρω την θάλασσα, τους λίγους ανθρώπους , τα πουλιά , να μυρίζω την θάλασσα, να ζεσταίνομαι από τον ήλιο και να δροσίζομαι από το αεράκι της θάλασσας. Η ώρα όμως πέρασε και έπρεπε να φύγω. Η βαλίτσα πρέπει να ομολογήσω ότι είναι πολύ βαριά όμως αφού τα καταφέρνω θα τα καταφέρω και μέχρι το τέλος.

Αναμονή στο ΚΤΕΛ, κόσμος, λίγο στρίμωγμα…αλλά εν τέλει παράθυρο στο πούλμαν.

Η διαδρομή είναι δύσκολη (φυσικά όχι για μένα μέσα  στο πούλμαν αλλά για τον Οδυσσέα με το ποδήλατο) έχει πολλές στροφές και είναι ανηφορική, επίσης ,τουλάχιστον τώρα έχει κάποια σχετική κίνηση με φορτηγά.. Ο αεικίνητος Οδυσσέας όμως έχει ήδη φτάσει και μάλιστα προσπεράσει τα Μάλλια και με περιμένει στην Χερσόνησο.

Η Χερσόνησος λοιπόν, μοντέρνα και κυρίως τουριστική περιοχή. Πολλές χαζές πολυκατοικίες κ τουριστικά δωμάτια, ξενοδοχεία,clubs,bars, καφετέριες  κ εστιατόρια είναι τα χαρακτηριστικά της πόλης. Η πλαζ με τις ομπρέλες και τις σαιζλόνγκ είναι η πιάτσα φαντάζομαι. Παρ όλο που δεν έχει τίποτε γραφικό, η φυσική ομορφιά έχει εξαφανιστεί από την μικρή πόλη και είναι, ας χρησιμοποιήσω την λέξη ψιλοκιτς, υπάρχει κάτι χαρούμενο και θα έλεγα πως σε όλο αυτό το σκηνικό επικρατεί ησυχία(?) αλλά αυτό ίσως αλλάζει μέσα στο καλοκαίρι. Η θάλασσα απλώνεται πλούσια μπροστά σου και μεταμορφώνει κάθε χαζή ανθρώπινη παρέμβαση ακόμη και σε ωραία!

Ξοδέψαμε για να φάμε μια ωραία πίτσα. Όσο κ να θέλουμε να κάνουμε οικονομία, τουλάχιστον στο φαγητό του Οδυσσέα δεν γίνεται, πρέπει να τρώει, σίγουρα όχι υπέρογκες ποσότητες, μα καλά!

Ξαπλώσαμε με μεγάλη χαρά στις σαιζλόνγκ και απολαμβάναμε την θάλασσα. Σύντομα κ με το σώμα μας .Το νερό ήταν πολύ δροσερό κ καθαρό ακόμα. Έπειτα ακολουθεί ηλιοθεραπεία κ γλυκιά νύστα αν και οι τουρίστες που δοκίμαζαν τα θαλάσσια παιχνίδια ήταν πολύ αστείοι και μας απασχόλησαν από τον ύπνο. Ο υπεύθυνος που είχε τις ομπρέλες ήρθε να πάρει τα χρήματα-γιατί πια όλα πληρώνονται – αλλά όταν ο Οδυσσέας δήλωσε «ελληνάρα» ο φίλος απάντησε τότε.. «ξαπλάρα» κ έφυγε. Μετά ξανάρθε για παρέα κ όταν έμαθε για τον μαραθώνιο ενθουσιάστηκε κ με διακριτικότητα ..δεν ξεκόλλησε από δίπλα μας! Ήθελε οπωσδήποτε να κεράσει ένα θαλάσσιο παιχνίδι, αλλά ας μην παρεκτρεπόμαστε από τον δρόμο μας, επιφυλάσσουμε για άλλη φορά την επίσκεψή μας.. και να μην ξεχάσεις φίλε το κέρασμα!

Το Ηράκλειο αν κ άσχημη πόλη, εκπέμπει μια ανεξήγητη γοητεία κ ζεστασιά. Σου δημιουργεί όρεξη να περπατήσεις στους δρόμους, μέσα στην αγορά κ τις καφετέριες, να δεις βιτρίνες , να πιείς καφέδες….

Ο ΣΥΝ εδώ θα λέγαμε ότι ήταν επιδεικτικά αδιάφορος .Εμείς ψάξαμε να τους βρούμε, εμείς τους ζητήσαμε δωμάτιο σε ξενοδοχείο κ εμείς τους ζητήσαμε να κανονίσουν μια επίσκεψη σε νυχτερινό σχολείο εκείνη την ώρα. Ο κος Καλοφωλιάς ο οποίος ήταν και ο υπεύθυνος για μας με το ζόρι σχεδόν ήρθε και μας είδε στην καφετέρια για να μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο κ να μας ενημερώσει ότι θα μας τηλεφωνούσαν για το νυχτερινό σχολείο. Γρήγορα ο μπούλης σύντροφος έφυγε για να μας συναντήσει αργότερα. Έκτοτε δεν τον ξανάδαμε, δεν τον ξανα ακούσαμε, ούτε κ σε κανένα σχολείο πήγαμε. Φαντάζομαι ότι αν δεν τηλεφωνούσαμε κ κλείναμε μόνοι μας ένα ξενοδοχείο ούτε που θα τον συναντούσαμε καθόλου, ούτε που θα ξέρανε ότι περάσαμε από Ηράκλειο, αν κ θα το πρόδιδε η tv

Εμείς πάντως φάγαμε , ξεκουραστήκαμε , ανασηκώσαμε τους ώμους και…φύγαμε!

Παρ όλη την αδιάφορη οργάνωση που υπήρχε αξίζει να σημειώσω ότι τα αθηναϊκά κανάλια κάνανε έντονη την εμφάνισή τους κ μάλιστα πήραν πολύ ενδιαφέροντα στιγμιότυπα την ώρα που ο Οδυσσέας ποδηλατούσε

MEGA , STAR , Antenna ,ET K SKY λοιπόν αύριο στις ειδήσεις.

Παρασκευή 14 Μαΐου 1999

Ο Οδυσσέας ξεκίνησε γύρω στις 7.00 πμ

Εγώ ξεκίνησα να βλέπω τηλεόραση.. αλλά μάλλον είναι νωρίς ακόμη! Με νωχελικές κ αργές κινήσεις μάζεψα τα πράγματα από το δωμάτιο, έκανα λίγη γυμναστική, άκουσα τις αστρολογικές προβλέψεις , εκτέλεσα τα γραμματειακά μου καθήκοντα κ κατέβηκα κάτω να πιώ τον καφέ μου.

Πρώτα πήγα να ελέγξω αν ο χορηγός έχει βάλει τα χρήματα στην τράπεζα.. δεν τα χει βάλει. Ας ελπίσουμε ότι είναι απλώς λίγο νωρίς.

Στην πλατεία Κορνάρου λοιπόν πίνω τον ελληνικό καφέ μου κ γράφω στο ημερολόγιο. Κίνηση, αυτοκίνητα, φασαρίες , παρ όλα αυτά το Ηράκλειο έχει μια γοητεία. Με κάποια αργοπόρηση έφθασα τελικά στο Ρέθυμνο. Και με κάποια σχετική ταλαιπωρία στο ξενοδοχείο. Εννοείτε ότι ο Οδυσσέας ήταν 2 ώρες πριν ήδη στο ξενοδοχείο.

Οδυσσέας…

κύριε Τσουπάκη, θα ήταν πολύ ωραία ιδέα εάν μας κλείνατε ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο, διότι το δικό μας δωμάτιο είναι πολύ στενάχωρο κ ο αθλητής πρέπει να απλωθεί κ να ξεκουραστεί με πολυτέλεια..και…ησυχία! παρακαλώ…

Τσουπάκης ( αντιδήμαρχος κ υποστηρικτής των δραστηριοτήτων μου στον χώρο του αθλητισμού αναπήρων)

Φυσικά αγόρι μου!

Όλα τα χατίρια μας κάνουν. Ελπίζω να συνεχίσουν και μετά..το πανηγύρι.

Στην τηλεόραση οι ειδήσεις εμφάνισαν το θέμα πολύ ωραία. Επιτέλους ανταμειφτήκαμε κ για μια προσπάθειά μας.  Ο Οδυσσέας φυσικά πρώτα κι εγώ μετά επειδή τον πίστεψα. Αυτό είναι ένα καλό μάθημα για όλους τους κακούς κ χαρά για μας τους υπόλοιπους. Ας ευχηθούμε ότι όλα θα συνεχίσουν κατ ευχή.

Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου

Στο πανεπιστήμιο η ομιλία ήταν υπέροχη. Φανερά του Οδυσσέα του ταιριάζει η έδρα και το καθηγητηλίκι . Όλοι οι φοιτητές./τριες με πολύ ενδιαφέρον παρακολουθούσαν, κάναν ερωτήσεις μα και κάποιοι καθηγητές και το σημαντικότερο ήταν εκεί ο Κοσμήτορας.. και με την σφραγίδα του πανεπιστημίου πια μπορούμε να συνεχίσουμε ακάθεκτοι αν θέλει ο Θεός, να μας προσέχει κ να μαστε καλά!

Είναι πολύ διασκεδαστικό να βλέπεις πια ξεκάθαρα την αμηχανία κ ανικανότητα κάποιων ανθρώπων που έχουν αναλάβει κάποιες ευθύνες κ όταν καλούνται να ανταποκριθούν σε αυτές συμπεριφέρονται ( προφασίζονται?)….ηλεκτρονικό μπλοκάρισμα. πχ ΠΑΣΠ? Ανύπαρκτοι? Ανοργάνωτοι? Ανόητοι? ΕΝΤΕΛΩΣ!!!!

Καθηγήτρια λέκτορας ενώπιον σπουδαστών καθηγητών κ μιας ανάπηρης φοιτήτριας της φιλολογίας

¨ ναι κύριε Σαββόπουλε, αλλά θέλω να σας πληροφορήσω ότι όλοι εδώ οι φοιτητές είναι της φιλολογίας και δεν έχουν δουλειά μ όλα αυτά ¨!!

Οδυσσέας

¨Ναι αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν ευαισθησίες…¨

Συνεχίστηκαν αποδοκιμασίες απ τους φοιτητές , παρατηρήσεις από τους καθηγητές , διορθώσεις κλπ προς την λεκτόρισσα φυσικά

Στην συνέχεια, βράδυ πια, και η κούραση μας βάραινε , η γλυκιά παρέα της Λίτσας (εκπρ.του ΣΥΝ στο Ρέθυμνο) κ των υπολοίπων μας παρέσυραν στο ωραίο εστιατόριο της, τους Μύλους, να φάμε κ να γίνουμε φίλοι.

Ήταν μια ευλογημένη μέρα κ νύχτα. Σε ευχαριστούμε Θεέ !

Σάββατο 15 Μαΐου 1999

Αποχαιρετιστήκαμε με τον Οδυσσέα γύρω στις 8.30πμ

Ξεκινάει για Χανιά. Περίπου στις 12.00 τον περιμένουν ο Νομάρχης κ ποδηλάτες για να τον υποδεχθούν, να τους μιλήσει.. ίσως κ απ τα σχολεία να παρευρεθούν κ να μπουν όλοι μαζί στα Χανιά.

Εγώ είμαι στο ξενοδοχείο του Ρεθύμνου, πίνω τον καφέ μου, πρέπει να είναι 11.οο περίπου κ έχω να κάνω πολλές δουλειές. Να φτιάξω ειδικά σιδερότυπα των υποτιθέμενων χορηγών, να τα κολλήσω σε ύφασμα, να παω στο δωμάτιο να αφήσω κ να πάρω κάποια πράγματα κ να ξαναγυρίσω στο ξενοδοχείο να πάρω την βαλίτσα για να πάω στα Χανιά…ουφ!

Εφ όσον ολοκλήρωσα όλες τις εξωτερικές εργασίες κλείστηκα στην αποπνιχτική κάμαρά μας. Με υπερβολική βιασύνη άρχισα να ξεφορτώνομαι τα πράγματα που δεν χρειάζομαι και να συγκεντρώνω αυτά που είναι πιο χρήσιμα. Η αλήθεια είναι ότι το δωμάτιο με πιέζει υπερβολικά. Όλο είμαι έτοιμη να φύγω κι όλο εμφανίζεται μια μικροδουλειά με αποτέλεσμα να περάσω σχεδόν 2 ώρες μέσα εκεί. Ειδικά όταν ο Οδυσσέας με πήρε τηλέφωνο κ μου είπε ότι με περιμένει στο ξενοδοχείο των Χανίων.

Μάτια ζηλιάρικα κ παγερές χαιρετούρες με συνόδευσαν ως τα ΚΤΕΛ. Γειά χαρά σας, κακομοίρηδες γείτονες. Τελικά με μεγάλη καθυστέρηση έφθασα στα Χανιά. Βρήκα τον Οδυσσέα ξαπλωμένο  στην πισίνα του ξενοδοχείου. Επιτέλους χαλάρωσα . Με πολύ ευθυμία σχολιάζουμε τις αντιδράσεις των ανθρώπων μετά την δημοσιότητα στο Ρέθυμνο πχ είναι γεμάτοι ζήλεια, στα Χανιά γεμάτοι ενθουσιασμό, στον Άγιο Νικόλαο υπερήφανοι.

Με συνοδεία ποδηλατών μπήκε ο Οδυσσέας στα Χανιά. Γεύμα το πρώτο βράδυ με τον κο Μανατάκη, υπεύθυνο των πολιτιστικών κ αθλητικών δραστηριοτήτων στον Δήμο. Γοητευτικός, σοβαρός , έξυπνος με ενδιαφέρον προς τον Οδυσσέα..λίγο αργότερα μου θύμισε έναν παλιό φίλο..θα μπορούσε να είναι κ συγγενής ..ειδικά όταν αντιλήφθηκα με πόση σοβαροφάνεια φλερτάρει τις γυναίκες και πως έλαμψε το μάτι του μόλις άκουσε για χορό της κοιλιάς κ για μια φίλη μας…σιγουρεύτηκα. Είναι ένας συγκεκριμένος τύπος αντρών τελικά που μοιάζουν σε πολλά!

Συναντήσαμε ενδιαφέροντες φίλους ,έμαθα επιτέλους ότι το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης εδρεύει στα Χανιά με σκηνοθέτη τον κο Καπελώνη. Μακάρι να με πάρουν…..

Κυριακή 16 Μαίου 1999

Το άλλο πρωί ξύπνησα με έναν πολύ ενοχλητικό πονοκέφαλο.. απο αυτούς που με επισκέπτονται συχνά .Πήγαμε στο ωραίο Μελτέμι κ πήραμε ένα ωραίο ελαφρύ πρωινό.      

  Τα ωραία Χανιά…κ το ρομαντικό Μελτέμι πάντα μου θυμίζει εκείνη την πρώτη νύχτα.. στην κάμαρα της Τερέζας ,που μας περίμενε ο φτερωτός έρωτας κ συμβολικά κ ρεαλιστικά. Πάνω από τα κεφάλια μας πετούσε κ απ όλους τους τοίχους παρακολουθούσε μην τυχόν κ του ξεφύγει κάποια κίνηση μας ασημάδευτη από το βέλος του. Κλεισμένοι όμως στην δική του κάμαρα, ήμασταν πολύ εύκολοι στόχοι…

Στο γυμναστήριο ήταν όλοι, ο Κλαράκης πρόεδρος του Αθλ.συλλόγου ΑμεΑ Χανίων ,ο Μανατάκης , ο Νομάρχης , σύμβουλοι κοκ

Τα ΜΜΕ της Κρήτης τραβούσαν συνέχεια χαιρετούρες κ συζητήσεις. Κάποιοι λίγοι αθλητές μαζί με τον Οδυσσέα κάνα έναν γύρο της πόλης με τα ποδήλατα μεταφέροντας το σήμα της Ειρήνης. Πάντως στα Χανιά παρ ότι πέσαμε σ ένα Σαββατοκύριακο γεμάτο εκδηλώσεις όπου οι φορείς είχαν πολύ τρέξιμο από την μία εκδήλωση στην άλλη, ( Μάχη της Κρήτης, Αγώνες ποδηλασίας των συλλόγων), μας τίμησαν ιδιαιτέρως, άριστα λοιπόν στα Χανιά!

Όπως σε κάθε πόλη έτσι κ στα Χανιά ξεχώρισαν κάποιοι καλοί φίλοι όπως ο Κώστας που γνωρίσαμε στο τραπέζι που μας έκανε ο ΣΥΝ το μεσημέρι κ το βράδυ συνεχίσαμε την καλή παρέα μας. Δυστυχώς στήσαμε τον Μανατάκη που μου υπενθύμιζε συνέχεια το πρωί ότι θα βρεθούμε στο Μιναρέ, για το χορό της κοιλιάς εκεί γύρω στις 10 το βράδυ. Ο άνθρωπος πήγε μας περίμενε μέχρι 10.30κι έφυγε, εμείς πήγαμε 2λεπτά αφού είχε φύγει. Ίσως να μην του άξιζε να είναι στο μεγάλο γλέντι που ακολούθησε στο μαγαζί του Μάχερ με την συντροφιά του Νώε, του Ιμπραήμ , του Τάσσου κ της Βάσως, του Κώστα , του Αντρέα κ μιας παρέας Ρώσων που είχαν τα γενέθλια μιας κοπέλας. Χορός της κοιλιάς κ τραγούδια έως τις 2.οοπμ

Μα τι κάνουμε Οδυσσέα? Είμαστε τρελοί?

Μόνο με 4 ώρες ύπνου την άλλη μέρα ο Οδυσσέας ξεκίνησε για Καστέλι.

Τα δώρα που πήραμε από τα Χανιά ήταν επίσης πολύ ωραία. Το πιο ωραίο ήταν το δώρο του Τάσσου κ της Βάσως,δύο φίλοι του Οδυσσέα που γνωρίζει από την Θεσσαλονίκη κ τους εκτιμάει πολύ απ ότι κατάλαβα. Ένα ινδιάνικο φυλαχτό που σε βοηθάει να βλέπεις καθαρά το σωστό δρόμο που είναι για σένα χαραγμένος από το Θεό στην ζωή. Ακολούθησε ένα κάδρο πολύ βαρύ ξύλινο με ανάγλυφο από μέταλο ασήμι δεν είμαι σίγουρη, τον Θεό της πόλης

( ΚΥΔΩΝ) κι άλλα καδράκια, μετάλλια από την Νομαρχία, τον αθλητικό σύλλογο

( ΑΟ ΚΥΔΩΝ )

Ευχαριστούμε θερμά τα Χανιά για την συμπάθεια που μας έδειξαν.

Δευτέρα 17 Μαΐου 1999

Ευτυχώς που ξυπνήσαμε τελικά μόνοι μας γιατί αν περιμέναμε από την ρεσεψιόν.. μάλλον θα καθόμασταν και ακόμη μια μέρα στα Χανιά.

Σήμερα είχα την τύχη να παρακολουθήσω την διαδρομή του Οδυσσέα. Μαζί με τον Κο Νικηφοράκη, στο αυτοκίνητό του, σε όλη την διαδρομή, από τα Χανιά μέχρι το Καστέλι που πήραμε το καράβι για το Γύθειο. Σε χρόνο 0 μάζεψα τα πράγματά μας, ενώ ο Οδυσσέας ήταν σε ένα σχολείο. Μετά απ αυτό ήρθε ο κος Νικηφοράκης και με πήρε. Ξεκινήσαμε , ο Οδυσσέας προπορεύεται πολύ πιο μπροστά όπου θα τον συνοδεύουν πολλοί νέοι ποδηλάτες έως ένα σημείο όπου θα τους βρούμε κι εμείς.

Ο Οδυσσέας από εκεί κ πέρα θα συνεχίσει μόνος του , με εμάς συνοδούς. Η ζέστη ήταν έντονη κ ο ήλιος πολύ δυνατός. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας ελαφρύς καύσωνας. Κουράγιο λοιπόν.

Σε όλη την διαδρομή ο κος Νικηφοράκης ξεδίπλωσε έναν πολύ αξιόλογο χαρακτήρα. Αρχικά δεν περίμενα ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε τόσο ενδιαφέρον άτομο. Μεγάλος σε ηλικία, αν κ δεν του φαίνεται, εκπαιδευτικός της Φυσικής Αγωγής, συνταξιούχος τώρα πια, πονεμένος άνθρωπος, που έχει ζήσει ορφανός από πατέρα από τα 12 του χρόνια, έχει υιοθετήσει ένα αγόρι από 1,5 χρονών. Μου εκμυστηρεύτηκε πόσο δύσκολα κατάφεραν να βάλουν σε ρυθμό αυτό το παιδί και να μπουν κ αυτοί σαν γονείς και πόσο δύσκολα τους αποδέχθηκε το κοινωνικό τους περιβάλλον. Μου μίλησε για θέματα που τους απασχολούν στην νομαρχία (είναι νομ.σύμβουλος), για την κατάσταση που επικρατεί στην γεωργία και στην οικονομία

Μου περιέγραφε με πολύ  αγάπη τα μέρη που περνάγαμε, για τον φυσικό τους πλούτο,

Για το που θα ήταν καλά να πάμε για εκδρομή σε βουνό ή θάλασσα, για την ιστορία αυτού του τόπου κ για τον θαλάσσιο πλούτο. Κάθε ώρα γινόταν κ πιο συμπαθής. Στην Κίσσαμο σταματήσαμε σ ένα Λύκειο Γυμνάσιο. Η επιτυχία πια στα σχολεία θα μπορούσα να πω ότι είναι δεδομένη. Τα παιδιά πάντα είναι ενθουσιασμένα κ ρουφούν τον Οδυσσέα πραγματικά σε κάθε του λόγο. Ένα μικρό αγοράκι της 1^ης γυμνασίου του είπε ότι αν ήταν μεγαλύτερος θα του δινε το δικό του πόδι. Ο Νικηφόρος μου είπε ότι αυτός ο μικρός είχε αποβληθεί από ένα σχολείο πολύ πρόσφατα ως κακός κ ανάγωγος μαθητής γιατί όταν δεν του επιτράπηκε από τον καθηγητή να πάει στην τουαλέτα κατούρησε μέσα στην τάξη.. Να όμως που αυτός ο ανάγωγος μικρός έχει έναν αξιόλογο κ ευαίσθητο χαρακτήρα, αξιοσημείωτο.

Συνεχίσαμε τον δρόμο μας κ τερματίσαμε πια στο Καστέλι με επίσκεψη σ ένα Λύκειο. Εκεί τα παιδιά μετά την ομιλία του Οδυσσέα με έκφραση περιέργειας περιτριγύρισαν τον Οδυσσέα να ρωτήσουν να δουν… είχαν σχηματίσει μια θάλασσα γύρω του. Αν είχα φωτογραφική μηχανή θα ήταν μια πολύ ωραία κ χαρακτηριστική εικόνα!

Σ αυτό το ωραίο μέρος εδρεύει και ο Ειρηναίος , ο γνωστός Δέσποτας. Μια ιστορική προσωπικότητα. Ο οποίος δημιούργησε την ΑΝΕΚ, είχε και διατηρεί ακόμη ένα οικοτροφείο κ μια οικοκυρική σχολή που τώρα δεν λειτουργεί. Αρχικά επειδή είχα την κοιλιά μου έξω δεν ήθελα να είμαι κι εγώ στην συνάντηση και προτίμησα να μείνω στο αυτοκίνητο. Όμως λίγο αργότερα ο Οδυσσέας κ ο Νικηφόρος μου είπαν ότι ο Δεσπότης επιμένει να με γνωρίσει κι εμένα κ να μας φιλέψει. Άλλαξα λοιπόν ρούχα δηλ. έβαλα μέσα την κοιλιά και ακολούθησα.

Ο γέροντας έχει πράγματι πολύ γραφική μορφή ,φοράει κάπως παλιά παραδοσιακά ράσα κι ένα καπελάκι χαμηλό καλογερίστικο, έχει άσπρη γενειάδα κ οστέινο πρόσωπο, γενικά είναι αδύνατος.

Μας οδήγησε λοιπόν στο σπίτι κ οικοτροφείο στην τραπεζαρία. Το κτίριο είναι μεγάλο κ παλιό.

Έχει ωραία μεγάλα δροσερά δωμάτια, ψηλοτάβανα κ με χοντρούς τοίχους. Έχει πολύ ωραία αυλή με λουλούδια κ μια εκκλησούλα μέσα. Η εκκλησία είναι παλιά με ωραίες τοιχογραφίες που εκτός από τους Αγίους συμβολίζουν κ τις κοπέλες που έραβαν κ κεντούσαν στην οικοκυρική σχολή, όταν λειτουργούσε σαν ανάμνηση της ύπαρξης της. Το οικοτροφείο λειτουργεί ακόμα ¨κάποτε φιλοξενούσε 800 παιδιά¨ μας είπε με περηφάνια. Τώρα έχει πάρα πολύ λίγα…¨ δεν κάνουν παιδιά πια οι οικογένειες¨ είπε με βαθιά λύπη, προτιμώντας να μην αναφέρει τον αριθμό των λιγοστών παιδιών . Ξάφνου πετάχτηκαν 3-4 πιτσιρίκια με ροζ κ γαλάζιες τσάντες στους ώμους και έτρεξαν να φιλήσουν το χέρι του. Αυτός με χαμογελαστά μάτια κ πραγματική αγάπη τα ρώτησε τι είχαν μέσα στις τσάντες…γράμματα ή ρούχα?...¨τα βιβλία μας ¨απάντησε μια μικρή κ εξαφανίστηκαν τρέχοντας μακριά του, γιατί είναι πολύ γέρος κ ντρέπονται να του μιλάνε , έχοντας στο μυαλό τους και τις παλιές ιστορίες που θα ακούνε από τις γυναίκες του χωριού. Είναι γερός κ σβέλτος στις κινήσεις του. Κάναμε την προσευχή μας κ καθίσαμε να φάμε. Μπάμιες μαγειρευτές κ ψάρι στο φούρνο.

-      σου αρέσουν οι μπάμιες Ναταλία ? με ρώτησε ανήσυχος γιατί αισθανόταν ότι το φαγητό δεν ήταν επίσημο επειδή δεν μας περίμενε.

-      όλα είναι υπέροχα Δέσποτα ! απαντήσαμε

Πράγματι οι μπάμιες ήταν πάρα πολύ νόστιμες , αλλά κ μόνο ότι τρώγαμε μαζί του , ακόμη κι αν τρώγαμε νερόβραστες πατάτες θα ήταν τέλειο. Πρέπει να αναφέρω ότι στους ¨ποδηλατικούς γύρους Κρήτης¨ των προηγούμενων ετών ( για ΑμεΑ κ εθελοντές , ιδέα κ

υλοποίηση του Οδυσσέα ) που μας περίμενε (κ μας φιλοξένησε στην Ορθόδοξη Ακαδημία) είχε βασιλικά γεύματα τα οποία περιείχαν 2 ειδών σαλάτες,μπιφτέκια,κρέας ψητό κ ψάρι ,πατάτες φούρνου, 2 κ 3 είδη τυριών , φρούτα κ φυσικά πάστες κ βανίλιες ..σλουρπ!..

τότε όμως ήταν φτωχότερο το γεύμα γιατί δεν είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε προσωπικά. Το κρασί ήταν νοστιμότατο κόκκινο, αυτός όμως νομίζω έπινε κάποιο άλλο πιο σκουρόχρωμο κ πρέπει να ήταν γλυκό, από αυτό το κρασί που πίνει μόνο αυτός και θα του το έχει στείλει υποθέτω κάποιος σαν προσωπικό του δώρο.

¨κάνεις αποστολικό έργο παλικάρι μου ¨είπε στον Οδυσσέα

Από τις υπόλοιπες συζητήσεις που κάναμε μας εκμυστηρεύτηκε ότι ήταν πολύ βαθιά πληγωμένος από την στάση της Ευρώπης στον πόλεμου στην Σερβία και ότι δεν μπορεί να τους δώσει την παραμικρή δικαιολογία. Από τους αμερικάνους δεν θα περίμενε ποτέ κανείς τίποτε, όσο για τους άγγλους είναι πάντα σταθεροί στο κακό από πάντα!

Παίρνοντας λοιπόν και τις ευλογίες του ξεκινήσαμε για το λιμάνι. Το καράβι έφευγε στις 14.30μμ , εισιτήρια φυσικά πληρωμένα από τον Δέσποτα. Μπορεί πια οι μέτοχοι να χουν αρπάξει την ΑΝΕΚ αλλά όλο και κάποιοι σέβονταν το μεγάλο Δέσποτα Ειρηναίο…

Αποχαιρετήσαμε τον καλό μας φίλο Νικηφόρο ,θα μας περιμένει να γυρίσουμε λέει για να πάμε με την οικογένεια του εκδρομή στο χωριό του πατέρα του τον Αι Γιάννη Σφακιών , που ναι γεμάτο βιτσίλες κ γυπαετούς για να ακούει ο Οδυσσέας ιστορίες για αυτά τα πουλιά μια κ τα αρέσουν τόσο!

Χαιρετάμε με βαριά καρδιά την Κρήτη. Τελικά αυτό το νησί σου δείχνει την αξία του την ώρα που το αφήνεις πίσω. Θαυμάζουμε αυτήν την πλευρά της..τα τεράστια γκρι βουνά που βγαίνουν άγρια μέσα από την θάλασσα. Άγρια μυτερά βράχια, σπηλιές , γλάροι , η θάλασσα σαν λάδι ασημένια , ο ήλιος είναι κρυμμένος και έχει δώσει μια γκριζάδα στο τοπίο. Αναρωτήθηκα πως είναι όταν έχει κακοκαιρία , τα κύματα λέει φτάνουν μέχρι την κορυφή των βράχων, είναι γιγάντια γιατί ο άνεμος πέφτει με λύσσα ανεμπόδιστος μέσα από το κρητικό πέλαγος κατ ευθείαν εκεί πάνω.

Το καραβάκι είναι παμπάλαιο κ ταξιδεύει πολύ αργά. Η ώρα είναι 15.00 κ θα φτάσουμε μάλλον κατά τις 22.00 , ίσως κ λίγο νωρίτερα γιατί δεν έχει θάλασσα και ταξιδεύει γρηγορότερα.

Εμείς τριγυρίζουμε μέσα στο μικρό καράβι, παίζουμε τάβλι κ τρώμε τσιπς , προσπαθώντας να περάσουμε την ώρα μας. Κάποια στιγμή φτάσαμε στα Αντικύθηρα. Μικρό νησί , με πολύ λίγα σπίτια, όχι ιδιαίτερα παλιά. Το λιμάνι είναι στην σωστή πλευρά του νησιού ,προστατευμένο από τις αγριάδες του καιρού. Κάνουμε μια μικρή στάση για να αφήσουμε έναν άνθρωπο και να πάρουμε ένα φορτηγάκι. Είναι δεν είναι 10 σπίτια σ αυτήν την πλευρά του νησιού και καμιά δεκαριά άνθρωποι κοιτάνε το φέρυ. Ξερό νησί με καλάμια, βράχια , θάμνους, πραγματικά άγονη γραμμή. τα νερά είναι τόσο καθαρά που παρ όλο που το βάθος είναι μεγάλο , ο βυθός φαίνεται ολοκάθαρα.

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας, ο καιρός χάλασε λίγο , σηκώθηκε ένα κρύο αεράκι κ ο ήλιος κρύφτηκε για καλά. Ο Οδυσσέας έκλεισε τα μάτια του , εγώ διαβάζω λίγο το βιβλίο του Δέσποτα για την Κρήτη που μας χάρισε και λίγο κοιμάμαι. Αργότερα ο καιρός φτιάχνει ξανά , ο ήλιος βγαίνει γλυκός κ απογευματινός και φτάνουμε στα Κύθηρα. Εντυπωσιακό νησί, στην αρχή είναι ξερό δεν έχει καθόλου δέντρα , μέχρι που φτάνουμε σ ένα φαράγγι . Ένα φαράγγι με σταχτί χρώμα που πρέπει να κρύβει μεγάλη ομορφιά  μέσα του, μπροστά του είναι μια άσπρη αμμουδιά, είναι τόσο όμορφο που σε τραβάει να κατέβεις εκεί κ να χαθείς μέσα του ξεχνώντας ότι σε απασχολεί….

Μετά το φαράγγι το νησί γίνεται πράσινο ,αρχίζει η βλάστηση , τα βράχια είναι πράσινα, εμφανίζονται θάμνοι , κάποια δεντράκια δειλά δειλά ώσπου φτάνουμε στο λιμάνι. Ωραία σπίτια με κεραμίδια δείχνουν μια πολύ ωραία εικόνα, το νησί είναι πια εδώ γεμάτο δέντρα , ψηλότερα μπορείς να διακρίνεις κ ελιές, στα βουνά του βλέπεις κάποιες εκκλησίες με τεράστια δέντρα δίπλα, ακόμη μπορείς να διακρίνεις πολλούς χωματόδρομους που οδηγούν σε κάτασπρες αμμουδιές που σε καλούν για ξάπλες κ παιχνίδια. Ελπίζω σύντομα να καταφέρουμε να βρεθούμε στην αγκαλιά τους. ..μπορείς να πεις ότι είναι ένα κομμάτι της Κρήτης.

Αφήνουμε και τα Κύθηρα και κατευθυνόμαστε πια κατ ευθείαν για Γύθειο. Μετά από λίγη ώρα εμφανίζονται αχνά τα βουνά της Πελοποννήσου. Άγνωστη χώρα και για τους δύο μας που μας περιμένει…για να δούμε πως θα μας υποδεχθεί…?

Την υπόλοιπη ώρα θα την περάσουμε διαβάζοντας. Ο Οδυσσέας το βιβλίο του Δέσποτα κ εγώ την Οδύσσεια του Ομήρου, φαντάζοντας ότι είναι ο Οδυσσέας της μυθολογίας ο Οδυσσέας της ποδηλατοδρομίας.. και εγώ…. η πιστή του Πηνελόπη…

Βράδιασε πια κ έχουμε πλησιάσει πολύ κοντά, τα φώτα λαμπιρίζουνε σαν μαγικά κι εμείς ξεχάσαμε την θλίψη που είχαμε αφήνοντας το νησί μας κ γεμάτοι χαρά για τις καινούργιες περιπέτειες της Πελοποννήσου ,παίζουμε σαν μικρά παιδιά στο κατάστρωμα.

Είμαστε πια στο Γύθειο, το τηλέφωνο έχει αδειάσει κ έτσι δεν λειτουργεί. Κανείς δεν μας υποδέχεται στο λιμάνι.

Το Γύθειο είναι πανέμορφο, με πολύ ωραία παραδοσιακά σπίτια κ γεμάτο ουζερί κ μεζεδοπωλεία που σου σπάνε την μύτη με τις μυρωδιές από τα χταπόδια και τα καλαμαράκια…παίρνουμε τηλέφωνο αυτούς που θα μας υποδεχθούν αλλά κανείς δεν απαντάει. Δεν ανησυχούμε πραγματικά, αλλά…ένας εκνευρισμός προς στιγμήν μας διακατέχει. Καθόμαστε στο πρώτο εστιατόριο που βρίσκουμε προκειμένου να συνδέσουμε το τηλέφωνο.

Στις μικρές όμως πόλεις δύσκολα χάνεται κανείς, ως γνωστόν..  έτσι πηγαίνοντας ο Οδυσσέας στο περίπτερο συνάντησε αυτόν που ψάχναμε. Μέσα σ ένα λεπτό εμφανίστηκε όλη η παρέα του δικτύου του Γυθείου και καθίσαμε για φαί κ γνωριμίες. Το φαγητό ήταν πολύ μέτριο κ απ ότι καταλάβαμε καθίσαμε στο χειρότερο εστιατόριο αλλά…που να το ξέρουμε?

Οι  άνθρωποι μας εξήγησαν ότι το καράβι φτάνει πάντα μετά τις 10.00μμ κ μάλιστα αργεί κ περισσότερο. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν μας υποδέχθηκαν στο λιμάνι και στεναχωρήθηκαν γιατί ήθελαν να μας πάνε σ ένα πολύ ωραίο μέρος κ δικό τους στέκι για φαί. Η παρέα εξελίχθηκε ωραία, ερωτήσεις γνωριμίας, κ από εμάς κ από αυτούς, αστεία πειράγματα μεταξύ τους κ ατελείωτες φιλοσοφικές συζητήσεις. Θα ήθελαν να μας πάνε βόλτες στα club για ξενύχτια κ κραιπάλες αλλά φυσικά τους αποχαιρετίσαμε γιατί αύριο ο Οδυσσέας έχει να κάνει την δυσκολότερη ίσως διαδρομή του μαραθωνίου του. Από Σπάρτη Καλαμάτα.

Τρίτη 18 Μαίου 1999

Νωρίς νωρίς ξεκίνησε ο Οδυσσέας για τα σχολεία του Γυθείου

Εγώ συμμάζεψα τα πράγματά μας κ ντύθηκα για να είμαι έτοιμη. Ανοίγοντας το παράθυρο του δωματίου ξεδιπλώνεται στα πόδια μου όλο το λιμάνι του Γυθείου.. ωραία στιγμή για να γράψω κάτι στο ημερολόγιο.

Το λεωφορείο φεύγει στις 12.00 για Σπάρτη. Δεν έχει κατευθείαν για Καλαμάτα. Παρακολούθησα την διαδρομή ,είναι ευτυχώς μάλλον ευκολότερη έως τώρα, μέσα στα δέντρα και όλος ο δρόμος σε ευθεία. Σε μισή ώρα έχω φθάσει! Την ώρα που βγάζω εισιτήριο για Καλαμάτα , χτυπάει το τηλέφωνο, ήταν ο Οδυσσέας. Έχω 2 ώρες καιρό μέχρι να φύγει το λεωφορείο για Καλαμάτα, αυτός  φυσικά έχει φθάσει πριν από μένα στην Σπάρτη. Ο Ποδηλατικός σύλλογος  της Σπάρτης με τα πιτσιρίκια τον συνόδευσαν μέσα στην πόλη και τώρα τους στέλνει να με πάρουν κ εμένα για να συναντηθούμε κ να τους γνωρίσω.

Λουλούδια κοσμητικά επίθετα, χαιρετούρες και συμπάθειες με τους Σπαρτιάτες. Πάμε στα γρήγορα να τσιμπήσουμε κάτι με κάποιον κύριο που δεν θυμάμαι τα όνομα του, ενώ ο Οδυσσέας έχει πεταχτεί μια στιγμή στο σπίτι ενός νεαρού που πρόσφατα είχε ένα τροχαίο και έχασε κ τα δύο του πόδια.

Ενώ τρώμε κ συζητάμε κάποιοι δίπλα μας συζητάνε για έναν ποδηλάτη με κομμένο πόδι που κάνει τον μαραθώνιο της Ελλάδας λέει με το ποδήλατο, επισκέπτεται σχολεία και μιλάει στα παιδιά κ τώρα λέει έχει πάει σ ένα παιδί που σ ένα πρόσφατο τροχαίο έχασε κ τα δύο του πόδια….στις μικρές πόλεις τα νέα διαδίδονται υπερβολικά γρήγορα…..

Στην Λακωνία ως γνωστόν οι περισσότεροι είναι δεξιοί κ από ότι μου είπε ο κύριος που τρώγαμε μαζί, στο σχολείο η γυμνασιάρχης αντέδρασε όταν είδε μέλη του ΣΥΝ. Όταν όμως άκουσε τον Οδυσσέα και είδε την αντίδραση των παιδιών, από τι μου πε ο Οδυσσέας αργότερα , μέχρι που δάκρυσε.

(οι μαθητές κ η ατμόσφαιρα αυτού του γυμνασίου της Σπάρτης χαράχθηκαν για πάντα στην καρδιά μου. Η εμπειρία εκείνη εξύψωσε το πνεύμα μου , έστω και πρόσκαιρα , τόσο ψηλά που στην αρχή ζαλίστηκα..όμως λίγο μετά η ζωντανή τους ανάμνηση μ έσπρωχνε στις ανηφόρες του Ταΰγετου)

Από την εφημερίδα ΛΑΚΩΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Της 20^ης Μαίου 1999

Τίτλος ΕΝΑΣ ΗΡΩΙΚΟΣ ΝΕΟΣ ΜΑΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ

Υπότιτλος  με απαράμιλλη θέληση

Ένα ξεχωριστό και πολυσήμαντο μαραθώνιο διεξάγει ο ανάπηρος φοιτητής του Πανεπιστημίου Κρήτης Οδυσσέας Σαββόπουλος. Διανύει απόσταση 1350χλμ με ποδήλατο έχοντας ξεκινήσει από την Ιεράπετρα στις 12 Μαίου.

Ο Οδυσσέας Σαββόπουλος διέσχισε όλη την Κρήτη και από το Καστέλι πήρε το πλοίο της γραμμής και διαπεραιώθηκε στο Γύθειο στις 17 Μαΐου . Από εκεί ξανά με το ποδήλατό του ήρθε στην Σπάρτη κ συνεχίζει.

Ο ποδηλατικός μαραθώνιος του Οδυσσέα δεν είναι ξεχωριστός μόνο από την άποψη της απόστασης. Είναι ένας αγώνας ξεχωριστός και πολυσήμαντος γιατί ο αθλητής είναι ανάπηρος , με κομμένο το δεξί του πόδι στο ύψος του γονάτου. Έχασε το πόδι του σε τροχαίο δυστύχημα λίγο πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις στο πανεπιστήμιο πριν 16 χρόνια.

Για αυτό άλλωστε ο Οδυσσέας μετά από επισκέψεις και ομιλίες που έκανε σε γυμνάσια λύκεια της πόλης μας , επισκέφθηκε στο σπίτι του τον συμπολίτη μας οικοδόμο Δημήτρη Θ.Ρήγα , που πέρυσι έχασε κ τα δύο του πόδια σε τροχαίο περιστατικό.

Στην επίσκεψη αυτή συνόδευαν τον Οδυσσέα ο έφορος ποδηλασίας του Σπαρτιατικού ΓΣ κ. Χρήστος Τσουρούνης , ο προπονητής ποδηλασίας Τάκης Καρούνος και ποδηλάτες του συλλόγου, οι οποίοι είπαν στον Δημήτρη Ρήγα πως θα τον βοηθήσουν να γίνει κι αυτός ποδηλάτης ( με τεχνητά πόδια )

Το απόγευμα της Τρίτης , ο Οδυσσέας Σαββόπουλος , συνοδευόμενος από ποδηλάτες του Σπαρτιατικού μέχρι το τουριστικό περίπτερο Ταϋγέτου ,συνέχισε μέσω Λαγκάδας για Καλαμάτα και από εκεί συνεχίζει…Πύργο , Πάτρα –Κόρινθο – Ελευσίνα – Θήβα – Λιβαδειά – Λαμία – Λάρισα – Κατερίνη – Βέροια – Έδεσσα (ιδιαίτερη πατρίδα του ) – Θεσσαλονίκη ( 29 Μαΐου )

Από την Θεσσαλονίκη , ο Σαββόπουλος θα πάει με καραβάνι αλληλεγγύης στη Σερβία , όπου θα επισκεφθεί παιδιά του πολέμου ( ακρωτηριασμένα ) και θα χαρίσει το ποδήλατό του σε ένα από αυτά.

Ημερολογίου συνέχεια……

Ο δρόμος από Σπάρτη για Καλαμάτα δεν είναι απλά ανηφορικός αλλά είναι πολύ ανηφορικός. Φυσικά είναι υπέροχα με τα πανύψηλα δέντρα γύρω σου και τις υπέροχες μυρωδιές της φύσης ,και δέος σε πιάνει ειδικά όταν περνάς μέσα από το βραχώδες τούνελ που σχηματίζεται σε ένα σημείο, αλλά δεν ξέρεις πως είναι όταν κάνεις ποδήλατο αυτήν την τεράστια ανηφόρα που δεν τελειώνει νομίζεις  ποτέ, γεμάτο στροφές. Φαντάζομαι αυτήν την στιγμή που γράφω τον Οδυσσέα να αγκομαχάει και προσπαθώ να του στέλνω δύναμη. Εύχομαι ο Θεός να τον τυλίξει σ ένα σύννεφο που θα τον σπρώχνει και έτσι με ευκολία να ξεπεράσει αυτήν την δύσκολη διαδρομή. Στείλε Θεέ μου τους Αγγέλους, τα πνεύματα της φύσης κ τις ψυχές των άμοιρων μωρών που οι σκληρές Σπαρτιάτισσες έριξαν στον Καιάδα επειδή δεν ήταν σώα όταν γεννήθηκαν , να τον βοηθήσουν να φτάσει ως το τέλος, δυνατό κ υγιή.

( όντως αυτή η  απαιτητική ανάβαση Ταϋγέτου παρ ότι απαίτησε όλες μου τις αντοχές κ δυνάμεις , με αντάμειβε συνεχώς με εικόνες ,μυρωδιές κ ανώτερες σκέψεις κ αισθήματα ..και με την σκέψη της υπέρβασης των ορίων μου και με την βοήθεια του σύννεφου που η αγαπημένη μου συνοδός επικαλέστηκε κ την καλή παρέα των ωραίων εφήβων του Σπαρτιατικού τα κατάφερα.. κ ευτυχής στον ¨αυχένα¨, στο υψηλότερο σημείο, δροσίζομαι και με μεγάλη απόλαυση θωρώ τις ανάλογες της ανηφόρας κατηφόρες προς  Καλαμάτα….μόνο που κάτι αγνοούσα…οι κατηφόρες δεν οδηγούσαν κατευθείαν στην θάλασσα κ την Καλαμάτα…υπήρχε ένας μικρότερος μα δύσκολος ορεινός όγκος που έπρεπε να ξεπεράσω ακόμη…εκεί που μ έπιασε η νύχτα αναγκάζοντας με να κάνω τα τελευταία 15χλμ κατηφόρας με το φως της σελήνης…αξέχαστη όντως εμπειρία ποδηλασίας εκείνη η μέρα..)

Η ώρα πρέπει να ναι 7.00 κ εύχομαι να χει φτάσει στην Αρτεμισία και να πίνει πορτοκαλάδα απολαμβάνοντας αυτό το μαγικό χωριό με τις νεράιδες, γιατί έτσι μου φάνηκε, ότι θα ναι γεμάτο νεράιδες που θα μένουν σ αυτά τα τεράστια σκιερά δέντρα. Μετά τον περιμένει μια απολαυστική κατηφόρα που θα τον οδηγήσει στην καρδιά της Καλαμάτας ( έτσι νόμιζα κι εγώ)

Καλαμάτα λοιπόν, μια μικρή Αθήνα γεμάτη πολυκατοικίες και αυτοκίνητα, αγκαλιασμένη όμως γύρω γύρω από επιβλητικά βουνά, που μαρτυρούν μια άλλη πραγματικότητα από αυτήν που θα ήθελαν να δημιουργήσουν οι άνθρωποι χτίζοντας μια σύγχρονη πολιτεία. Μπροστά απλώνεται άπλετη θάλασσα και μια τεράστια παραλία.

Το ξενοδοχείο υπερπολυτελείας, λίγο πιο έξω από την πόλη, είμαι σίγουρη ότι θα ανακουφίσει τον ταλαιπωρημένο Οδυσσέα, αν έχει τις δυνάμεις βέβαια να το απολαύσει.

Εγώ τον περιμένω εναγωνίως στην καφετέρια και γράφω περίπου 2 ώρες για το ημερολόγιο. Είμαι σίγουρη ότι οι σερβιτόροι ( είναι σαν να τους ακούω)κ ρεσεψιονίστ , αναρωτιούνται τι σόι πράγμα είμαι. Τους είπα με σιγουριά ότι σε λίγο κάποιος θα κλείσει ένα δωμάτιο για δύο στο όνομα Σαββόπουλος . κ έχουν περάσει 2 ώρες από τότε κ τίποτε , κι εγώ γράφω, γράφω..

Θα μπορούσα να τους εξηγήσω αλλά το διασκεδάζω με την περιέργειά τους. Βάζω στοίχημα ότι σε λίγο θα με ρωτήσουν….

Όταν μπήκα στο ξενοδοχείο , μπροστά στην ρεσεψιόν για να περιμένω τους φορείς κ δημοσιογράφους , ο ρεσεψιονίστ με κοίταξε μ ένα περίλυπο ύφος και συμπάθεια φυσικά γιατί του άρεσα κιόλας , λέγοντας μου ¨δεν σου κλείσαν ακόμη δωμάτιο¨, θα κλείσουν όπου να ναι¨του λέω εγώ με αυστηρότητα κ ύφος. Ήταν πολύ διασκεδαστικό γιατί εγώ ήξερα ότι σε λίγη ώρα θα είμαι περιτριγυρισμένη  από πρόσωπα της elit κοινωνίας της Καλαμάτας κ Δημόσιας ζωής και το περίλυπο ύφος όλων των εργαζομένων θα παγώσει. Όχι ότι εγώ έχω κανένα ψώνιο με τους πλούσιους και τους πολιτικούς , άλλωστε αισθάνομαι πιο κοντά στους εργαζόμενους του ξενοδοχείου από ότι στους υπόλοιπους, αλλά επειδή ξέρω ότι όλοι τους θαυμάζουν και έχουν αυτήν την δουλοπρέπεια, ενώ όταν εκτελούν τα χρέη τους , τα εκτελούν με ένα ύφος κ στυλ εξουσίας που πολύ θα ήθελαν να έχουν. Οπότε όταν εργάζονται συμπεριφέρονται σαν αυτοί οι κανονισμοί που τηρούν να προέρχονται από τους ίδιους οι οποίοι σε διατάζουν να τους υπακούσεις.

Οπότε εγώ κάθομαι ήρεμη και διαβάζω το βιβλίο μου, του καλού μου Δέσποτα που μου δίνει κουράγιο και περιμένω παρακολουθώντας τις ματιές τους που είναι συνεχώς πάνω μου, βέβαια με προδίδει το κινητό που χτυπάει συνέχεια και φαίνεται ότι σίγουρα κάποιες δουλειές έχω εκεί, διότι δεν χτυπά αραιά κ που αλλά πράγματι κάθε ένα τέταρτο.

Φτάνουν οι δημοσιογράφοι, ο Τριάντης κ η Κέλλυ . πρώτα πηγαίνουν στην ρεσεψιόν και ρωτούν για τον κο Σαββόπουλο. Ο ρεσεψιονίστ κοιτάζει πότε εμένα κ πότε αυτούς ¨δεν ξέρω¨απάντησε. Οι δημοσιογράφοι με κοιτούν ,τους χαμογελάω κ έρχονται δίπλα μου.

¨δεν έχει φτάσει ακόμη παιδιά, καθίστε¨

Μετά από λίγη ώρα έρχεται ο Κος Πετράκης , νομαρχιακός . σύμβουλος, κ μια κυρία επίσης νομ. σύμβουλος κ σιγά σιγά έρχονται διάφοροι εκπρόσωποι φορέων. Ο ρεσεψιονίστ με φωνάζει ¨να σας ρωτήσω, η κράτηση μήπως είχε γίνει στο όνομα Πετράκης ?μήπως είναι ο Κος Σαββόπουλος αυτός που κάνει τον Μαραθώνιο, μήπως είστε η γυναίκα του ? έτσι ρωτάω για να ξέρω τι γίνεται δηλαδή , γιατί κ εγώ είμαι στο σκοτάδι για αυτήν εδώ την ιστορία, δεν μου είπε κανείς τίποτε…σας ευχαριστώ κ να με συγχωρείται¨

Η αγωνία μεγάλωσε , καθώς η  ώρα πλησιάζει 10 και ο Οδυσσέας ακόμη να φανεί . Παίρνουν κ τηλέφωνο οι γονείς κ φίλοι και ρωτούν γιατί ξέρουν ότι αυτή η διαδρομή είναι πολύ δύσκολη και ανησυχούν όλοι και εγώ παρασύρομαι και ανησυχώ περισσότερο.

Αποφασίσαμε με την Κέλλυ να πάμε με το αυτοκίνητο ένα γύρω στην πόλη μήπως τον βρούμε να ρχεται. Φτάσαμε ως το στρατόπεδο αλλά πουθενά, η αγωνία μου αρχίζει να γίνεται μεγάλη , αλλά ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο , είναι από το ξενοδοχείο , έφτασε !!!

Τον συνάντησα να μιλάει στην κάμερα , η κούραση τον είχε κάνει πιο όμορφο από κάθε άλλη φορά , ήταν σε μεγάλη ένταση κ ήταν πολύ έντονος στις δηλώσεις του. Για την άγνοια του κράτους σε τέτοια θέματα, για τις ομοσπονδίες αναπήρων , για την μαφία των ορθοτεχνιτών, για την εξίσωση ευκαιριών , για την κοινωνική ενσωμάτωση κοκ

Όλοι ακούν με θαυμασμό , τον συγχαίρουν , είναι ενθουσιασμένοι κ του δηλώνουν υποστήριξη κ πραγματικό ενδιαφέρον !

Τετάρτη 19 Μαίου 1999

Θα θέλαμε να κοιμηθούμε χωρίς καμιά διακοπή μέχρι τις 8.30 πμ. Αυτή η ώρα ύπνου ειδικά για τον Οδυσσέα φαντάζει σαν ρεπό. Δυστυχώς όμως μας πήραν από Ελευσίνα ακριβώς στις 7.00 για να μιλήσουν με τον Οδυσσέα. Κοιμηθήκαμε ξανά φυσικά για λίγο ακόμα , αλλά…ίσα που πρόλαβε να φάει ο Οδυσσέας κ ο κος Πετρουλάκης ήρθε ακριβώς στην ώρα του. Ξεκινούν για τα σχολεία. Λίγο πριν φύγουν και ακριβώς την στιγμή που έχει απομακρυνθεί ο Οδυσσέας

( προφανώς δεν είχε το θάρρος να ρωτήσει κατευθείαν τον ίδιο) με ρωτάει ο κος Πετράκης ¨το…δωμάτιο….θα το…πληρώσετε εσείς? ή εμείς?¨ με μια αθωότητα…¨δεν ξέρω τι να σας πω , εσείς τι έχετε αποφασίσει?¨….¨εεε.. όχι ρωτάω.. δηλαδή στις άλλες πόλεις πως έγινε. .εμείς θέλουμε να κάνουμε ότι κ στις άλλες πόλεις ¨με την ίδια αθωότητα…¨νομίζω πως σε κάθε πόλη κάναν αυτό που αισθανόντουσαν, συνήθως μας προσέφεραν την φιλοξενία τους και συνήθως πηγαίναμε όλοι για φαγητό ,οπότε πάλι κάποιος πλήρωνε , όχι μόνο τα δικά μας αλλά και της υπόλοιπης παρέας , αλλά δεν νομίζω ότι ήταν υποχρεωτικό , υπήρχαν κ πόλεις που φάγαμε μόνοι μας και φυσικά με δικά μας έξοδα….

εσάς τι σας έχουν πει ? τι έχετε αποφασίσει ?¨

¨εντάξει , θα τα αναλάβουμε εμείς¨ η συζήτηση σταματάει όταν πλησιάζει ο Οδυσσέας. Αλλά εγώ την ξαναρχίζω ακριβώς την ώρα που ο Οδυσσέας είναι μπροστά ¨εντάξει κύριε Πετράκη

εάν θέλετε μπορείτε να αναλάβετε το δωμάτιο αλλά όχι το γεύμα¨…¨όχι όχι ,αφού θα πληρώσω τον λογαριασμό ολόκληρο τώρα, θα τα πληρώσω όλα εγώ ¨ …¨μα όχι όχι , δεν είναι τίποτε να διαχωρίσετε τα έξοδα¨…φεύγει αποφεύγοντας να συνεχίσει την συζήτηση.

Πράγματι μου φάνηκε πολύ αστείος..τελικά κρίνω τον εαυτό μου πολύ αυστηρά, αναλογίζομαι πόσες φορές στη ζωή μου σκάω από ανησυχία μήπως είπα κάτι και φάνηκα αγενής , μήπως πρόσβαλα κάποιον χωρίς να θέλω , πόσες φορές δικαιολόγησα ανθρώπους κ καταστάσεις , φοβήθηκα μήπως αδικήσω κάποιον…τέτοια κοτσάνα πάντως. προς στιγμήν δεν ήξερα πώς να τον αντιμετωπίσω. Σκέφθηκα πολύ και πραγματικά αυτή τη φορά δεν μπορώ να το δικαιολογήσω…να πω ότι ήμασταν σε μια φτωχή πόλη κ ανήμπορη ? ΟΧΙ φυσικά..να πω ότι τουλάχιστον μας ρώτησαν  στην αρχή για να ξέρουμε από την αρχή τις κινήσεις μας? Όχι…αναρωτιέμαι εάν δεν είχαν σκοπό να μας φιλοξενήσουν ,πως ανέλαβαν την ευθύνη να μας στείλουν σ ένα πανάκριβο ξενοδοχείο , δεν θα πρεπε να μας αφήσουν να επιλέξουμε μόνοι μας ? εμείς φυσικά θα διαλέγαμε κάτι πολύ οικονομικό και πολύ πιο κοντά στο κέντρο της πόλης ενώ τώρα πρέπει να πληρώνω και ταξί. Αλλά φυσικά η συνέντευξη τύπου δεν θα κανε καλή φιγούρα σ ένα φτηνό ξενοδοχείο…η ανοησία σ όλο της το μεγαλείο…εν τέλει πλήρωσε το λογαριασμό του δωματίου κι άφησε το λογαριασμό του γεύματος σ εμάς…βέβαια μου φάνηκε λίγο αργόστροφος από την ελλειπή οργάνωση , αφού ήταν τελείως αδικαιολόγητος εφόσον μας είχε τηλεφωνήσει ο ίδιος πριν ακόμη αρχίσει ο μαραθώνιος για να οργανώσει λέει εκδηλώσεις…..

Τέλος είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από την Καλαμάτα αν κ παρ όλα τα μεγάλα λόγια διέκρινα μια χλιαρότητα στο βάθος, η ενέργεια που πήρα από την πόλη κ τους υπόλοιπους ανθρώπους ακόμη ,κι απ τον ¨ψιλοανόητο¨δεν ήταν άσχημη διότι φυσικά δεν είναι υποχρεωμένοι να μας πληρώσουν ( άσχετα αν η φιλοξενία είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον Ελληνικό λαό από την αρχαιότητα υποτίθεται) αλλά να προωθήσουν το θέμα στα ΜΜΕ κ στα σχολεία κ αυτό το κάλυψαν με το παραπάνω θα μπορούσα να πω. Γι αυτό τους ευχαριστούμε θερμά!

Τώρα περιμένω στο ΚΤΕΛ  της πόλης, σε μια ώρα φεύγει το λεωφορείο για Πύργο.

Τα χρήματα έχουν σχεδόν τελειώσει , ίσα που την βγάζουμε κ αύριο . Ο χορηγός δεν έχει τηλεφωνήσει αν κ ειδοποιήθηκε εχθές κ είπε ότι όλα θα κανονιστούν σήμερα. Οι πιο συνεπείς χορηγοί που μας δίνουν την ασφάλεια ότι θα μας υποστηρίξουν σε κάθε ανάγκη μέχρι τώρα είναι μάλλον οι γονείς του Οδυσσέα , θα πρέπει να τους βάλουμε σε κάποια μπλούζα μου φαίνεται μαζί με τα υπόλοιπα σιδερότυπα των χορηγών !

Έφθασα Πύργο το απόγευμα, ο Οδυσσέας ακόμη δεν είχε φθάσει

( αρκετά δύσκολη κ μακριά διαδρομή με την ζέστη των κάμπων της εσωτερικής Μεσσηνίας. Δροσιά βρήκα στο πράσινο προαύλιο του δημοτικού σχολείου στου Μελιγαλά, από παιδιά κ δάσκαλους , βαθιά ανάσα…κ κάποιες ώρες μετά κατάκοπος πλησιάζοντας τον Πύργο , διψασμένος κ με το παγούρι αδειανό , κουράγιο , ευχή κ ευλογία πήρα ,από μια γλυκύτατης ενέργειας γριούλα με τα μαύρα.. που μου πρόσφερε από το ψυγείο του φτωχικού ,μοναχικού σπιτικού της την πιο απολαυστική τοπική παγωμένη λεμονάδα !!)

Στον Πύργο όλα ήταν κανονισμένα. Το δωμάτιο μας περίμενε. Αυτή η πόλη διακατέχεται από μία σιγή..μου δίνει την εντύπωση ότι όλοι κάνουν πολύ ησυχία για να μην ακούγονται. Κάτι βαρύ σκεπάζει αυτήν την πόλη.

Ο Οδυσσέας έφτασε μετά από μια ώρα περίπου. Ο ήλιος είναι καυτός κ το χρώμα του Οδυσσέα είναι σαν να έχει καεί , κόκκινο καφέ.

Τελικά όσο κι αν ήθελα να κρατήσω απόσταση με τον πατέρα μου..δεν άντεξα ! με έβαλε κι ο Οδυσσέας στην κατάσταση αυτή . με έπεισε να πάρω τηλέφωνο τον θείο μου τον Βασίλη , τον αδελφό του , ο οποίος μένει εδώ στον Πύργο. Εφόσον πήρα κατά λάθος τηλέφωνο μέχρι και την αδελφή της γιαγιάς μου την Σοφία κ κατασυγκινήθηκα…τη βρήκα ξεχασμένη πάνω στο Σούλι, παρέα με τις φωτογραφίες των παιδιών , του πεθαμένου άντρα της , της μητέρας μου , παρέα με τα βουνά κ τον ουρανό ,να βαδίζει προς τα βαθιά γεράματα όπως μου πε μέσα στα κλάματα…κ με περιμένει λέει με τον άντρα μου…..

Βρήκα τέλος  κ τον θείο μου Βασίλη που χαρούμενος ήλθε κ μας πήρε στο σπίτι του μετά την συνέντευξη τύπου στα τοπικά ΜΜΕ. Την γυναίκα του κ θεία μου την Τούλα είχα να την δω αρκετά χρόνια και την ξαδέρφη μου την Ειρήνη ακόμη περισσότερα. Η θεία μου πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια με καρκίνο στο μαστό. Η Ειρήνη αδικήθηκε από τη 12χρονη σχέση της κ τώρα στα 30 μένει με τους δικούς της ασπούδαστη κ προσπαθεί να φτιάξει τη ζωή της από την αρχή. Ο θείος μου ο Βασίλης θα μπορούσα να πω ότι είναι ίδιος ο πατέρας μου ,αλλά από την καλή του πλευρά, αν είχε !

Ο Οδυσσέας ήταν τόσο κουρασμένος που σε μισή ώρα τον είχε πάρει σχεδόν ο ύπνος.. για αυτό φύγαμε πολύ γρήγορα αν κ αυτοί θα ήθελαν να μας κάνουν το τραπέζι.

Πέμπτη 20 Μαΐου 1999

Υποδοχή σε σχολικό συγκρότημα Κορίνθου

Το άλλο πρωί , ξαφνικά εμφανίζεται ο θείος μου ο Βασίλης. Πήγε το πρωί να δει τον Οδυσσέα στο σχολείο…και  ήρθε να με πάρει για το σπίτι του ( απρόσμενη πρωτοβουλία). Μου κάναν το τραπέζι. Οι συζητήσεις ατελείωτες ..μιλήσαμε για όλα κ για όλους. Ο Βασίλης ήθελε να με πάει  ο ίδιος στην Πάτρα . Ο Πύργος τελικά , αν και εμείς περιμέναμε το αντίθετο λόγο όλων αυτών που ακούγονται για τους βαριούς χαρακτήρες , κ όντως έχουν ,των ανθρώπων , μας αγκάλιασε ζεστά. Χωρίς φωνές κ φασαρία όλοι μας πλησίασαν θα μπορούσα να πω χιουμοριστικά , κρυφά και ήσυχα ,απλά αλλά με πραγματική συμπάθεια και σεβασμό. Επίσης  όλα μας τα έξοδα ανέλαβαν αυτοί , ήθελαν να πληρώσουν ακόμη κ τα τηλέφωνά μας, πολύ γενναιόδωροι και στα οικονομικά. Αφήνουμε λοιπόν με ευγνωμοσύνη τον Πύργο μέσα στην μυστικότητα του και κατευθυνόμαστε στην Πάτρα. Ο δρόμος ευτυχώς είναι επίπεδος αλλά είναι ατελείωτος. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει στην Πάτρα..κίνηση, φασαρίες , καυσαέριο…βαβούρα . Πήγαμε με τον Βασίλη στο σπίτι της Αρετής . Ο Οδυσσέας είχε φτάσει πιο πριν. Ο θείος ήπιε ένα ποτήρι νερό κ έφυγε.

Η Αρετούλα μας ( απόφοιτη της Φιλοσοφικής Ρεθύμνου ), έχει παχύνει και ομορφύνει στο σπίτι της μαμάς κ του μπαμπά. Οι δικοί της είναι όπως μας τους  είχε περιγράψει.. η μαμά της συμπαθέστατη αλλά με έντονες κρίσεις υστερίας , ο μπαμπάς ένας υπέροχος κ αξιοζήλευτος γλυκός μπαμπάς. .κ ο τρυφερός της αδερφός.

Ευτυχώς λοιπόν που είχαμε την άψογη φιλοξενία της Αρετής γιατί εδώ ο ΣΥΝ εκπροσωπείται από έναν ανόητο τύπο ο οποίος θέλησε να εκμεταλλευτεί την ¨δόξα¨ και τον κόπο του

Οδυσσέα. Χώθηκε μπροστά στις κάμερες και παρουσίασε τον Οδυσσέα υπό την αιγίδα του ΣΥΝ , στέλνοντας περίπατο την συμφωνία του Οδυσσέα με τον κο Αλαβάνο για διακριτικότητα κ αποφυγή πολιτικοποίησης κ προβολής του κόμματος .

Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι αρχικά στο τηλέφωνο όταν του μίλησα για να τον ρωτήσω σχετικά με την υποδοχή μας , ήταν αγενέστατος και θα έλεγα ότι το είχε ξεχάσει σχεδόν. .φυσικά μετά εμφανίστηκε όλο τύψεις και ζητώντας βαθύτατα συγνώμη και εφόσον έμαθε ότι θα φιλοξενηθούμε προσφέρθηκε να μας κλείσει δωμάτιο στο ξενοδοχείο.. ήθελε βόλτες κ φωτογραφίες αλλά ο Οδυσσέας τον έβαλε στην θέση του όπως ακριβώς του άξιζε , εκφράζοντας όλη την αντιπάθεια  που του δημιούργησε

( τυπική περίπτωση πρώην καθοδηγητή ,με άλουστο μαλλί ,του ΚΚΕ ,που τον έδιωξαν και βρήκε στέγη όπως όλα τα απολωλότα κ αδέσποτα της αριστεράς στον ΣΥΝ)

Ευτυχώς τα ΜΜΕ μπάλωσαν κάπως την παρουσίαση του ανόητου κόβοντάς τον και αντικαθιστώντας  την λέξη αιγίδα με την λέξη φιλοξενία. Ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην πάρει μεγάλες διαστάσεις φτάνοντας στην γεν.γρ. αθλητισμού . Έχουμε πραγματική ανάγκη τα χρήματα της επιχορήγησης και τα δικαιούμαστε! ( ο Οδυσσέας συγκεκριμένα)

Η μαμά της Αρετής μας περιποιήθηκε σαν παιδιά της , μας τάισε , μας έπλυνε , μας έστρωσε, μας σιδέρωσε…αφού την λέγαμε κ εμείς μαμά.  ( Η Κυρία Κλεοπάτρα από την Πάτρα !)

Παρασκευή 21 Μαΐου 1999

Το άλλο πρωί αφού συνόδευσα τον Οδυσσέα στις επισκέψεις του σε ένα σεμινάριο και στο γυμναστήριο ¨Κουκούλι¨τον αποχαιρέτησα και περπάτησα στους δρόμους της Πάτρας. Άλλη μια απομίμηση της Αθήνας λοιπόν ..είμαι σίγουρη ότι έχει και αξιοθέατα η Πάτρα αλλά οι ασχήμιες της είναι πολύ περισσότερες, βρήκα φαρμακείο , πήρα διαφημιστικά της  solgar και λάδι για μασάζ.. έκανα πολλά τηλέφωνα , ο χορηγός μας κρύβεται για άλλη μια φορά , έβγαλα σιδερότυπα και επέστρεψα στο σπίτι.

Φάγαμε οικογενειακώς , τους αποχαιρέτησα κ ο αδελφός της Αρετής με πήγε ως τον σταθμό των ΚΤΕΛ. Ευτυχώς τελείωσε κ η Πάτρα.

Απόγευμα στο Ξυλόκαστρο. Το λεωφορείο μ αφήνει στην Εθνική οδό , σ ένα άγνωστο κ έρημο σημείο . Μένω εκεί , όρθια σαν άγαλμα και …περιμένω..μη ξέροντας ούτε καν αν έχω κατέβει στο σωστό σημείο .Πολύ σύντομα χτύπησε το τηλέφωνο ¨που βρίσκεσαι να στείλω ένα ταξί?¨…¨έλα ντε, για πες μου που βρίσκομαι?¨ τέλος καλό όλα καλά.. το ταξί με βρήκε ,εγώ βρήκα τον Οδυσσέα και εμάς ο κος Πιέρρος.

Το Ξυλόκαστρο είναι υπέροχο ,γεμάτο πεύκα ,μια αμμουδιά με άσπρα βότσαλα και καταγάλανα νερά σου δίνουν την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε εξωτικά νησιά του Ατλαντικού. Τι λείπει λοιπόν απ την Ελλάδα ?  Ο Δήμαρχος μας περιμένει σε μια σούπερ μοντέρνα καφετέρια για καφέ κ συζήτηση…οι κάτοικοι αυτού του τόπου είναι ψηλοί , με μεγάλα κεφάλια κ χέρια κ είναι υπερήφανοι για το χωριό τους  κ κοκορεύονται για τις ωραίες του καφετέριες κ εστιατόρια , φαίνονται ευτυχισμένοι χωρίς πολλά προβλήματα κ ανησυχίες. Το ξενοδοχείο μας ανήκει σε έναν κύπριο. Είναι διακοσμημένο πολύ ωραία και είναι ξύλινο κυρίως .Πολύ ευγενική αντιμετώπιση από τον κύπριο μας βάζει να διαλέξουμε δωμάτιο μεταξύ 1^ου κ 2^ου κ σοφίτας. Φυσικά διαλέξαμε την σοφίτα.

Περπατώντας μέχρι το εστιατόριο που μας περίμενε γεύμα, θαυμάσαμε για μια άλλη μια φορά το ωραίο Ξυλόκαστρο, όπου δεν λείπουν φυσικά οι απαίσιες πολυκατοικίες αλλά τα τουρκουάζ νερά μπαλώνουν όλες τις ασχήμιες.

Αγκαλιασμένοι κ πολύ ερωτευμένοι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο , να απολαύσουμε την ξύλινη σοφίτα μας.

Τελικά όμως το πανέμορφο και ξύλινο ξενοδοχείο είχε ένα ελάττωμα , έτριζε ολόκληρο , τα πατώματα, τα κρεβάτια κ η μόνωση είναι ανύπαρκτη , ειδικά στον όροφο των σοφίτων . τα παιδιά που ήταν στην ρεσεψιόν μέναν δυστυχώς δίπλα μας κ τους ακούγαμε να μιλάνε μέχρι τις 2.00μμ κ να δοκιμάζουν την κιθάρα τους .Αναγκαστήκαμε να τους παρατηρήσουμε.

 Σάββατο 22 Μαίου 1999

2θέσιο δημοτικό Καρύταινας

Μια ένταση θα έλεγα , ένα άγχος ίσως μπορεί κ μια υπερδιέγερση , έκαναν τον Οδυσσέα να ξυπνήσει στις 6.30 .το ρολόι έλεγε 7.30 , λάθος ώρα εννοείτε.. Με πολύ δυσκολία σηκωθήκαμε.. κατεβαίνουμε κάτω .. το ξενοδοχείο έρημο. .οι πόρτες γύρω κλειδωμένες , το ποδήλατο πουθενά. Ο Οδυσσέας μέσα στην ένταση και την αγωνία χτύπαγε την καμπάνα , έβριζε τον Κύπριο.. είχε ανησυχήσει.

Τελικά ο άνθρωπος ευρέθη..η ώρα ήταν ακόμη 6.50 και όλοι κοιμόντουσαν . ¨Μα το ρολόι ήταν λάθος , συγγνώμη κύριε….¨

Ο Οδυσσέας ξεκίνησε για το Ίδρυμα Αναπήρων παιδιών Κορίνθου , θα πάει νωρίτερα για να γνωρίσει καλύτερα τα παιδιά 

( παιδιά με ¨νοητική υστέρηση¨ αλλά με τεράστιο πλεόνασμα αγάπης , ειλικρίνειας , σεβασμού και τρυφερότητας δηλ. με μια λέξη ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ! )

Εγώ συνέχισα τον ύπνο μου γιατί είχα κοιμηθεί λίγες ώρες.

Όταν αργότερα κατέβηκα στη ρεσεψιόν για να πληρώσω κ να φύγω…φυσικά οι μούρες τους ήταν ξινισμένες κ του ρεσεψιονίστ κ των νέων που μας κράτησαν ξύπνιους όλο το βράδυ.

Αντίο Ξυλόκαστρο λοιπόν

Ο καιρός ήταν πολύ ζεστός. Περιμένω το τραίνο. Με τον Οδυσσέα συνεννοούμαι μέσω κινητού ,θα κατέβω στους Αγίους Θεοδώρους κ θα ρθει με τον θείο του να με πάρουν. Η θεία του Οδυσσέα , αδελφή του μπαμπά Ζάχου , έχει εξοχικό τροχόσπιτο στην Κιννέτα.

Ήταν ένα ξεκούραστο απογευματινό διάλλειμα στο εξοχικό της θείας .η θεία Άννα μας μαγείρεψε νοστιμότατα ψάρια, χόρτα ,πατάτες , πιπεριές , τυριά , σκορδαλιές….Συζητήσεις γνωριμίας συμπάθειας και αναμνήσεων μας συντρόφεψαν την υπόλοιπη ώρα. Κάναμε κ ένα χαλαρωτικό μπάνιο στην Θάλασσα για να την αποχαιρετήσουμε , άλλωστε μιας και μπαίνουμε στερεά Ελλάδα πια κ βόρεια αργότερα κ θα την αφήσουμε πίσω μας.

Η θεία η Άννα μιας κ με γνώρισε τώρα μου κανε δώρο μια ασημένια με χρυσό αλυσίδα για το χέρι , πολύ ωραία μπορώ να πω , την ευχαριστώ κ την φοράω!

Με το τραίνο και οι δύο μαζί μπαίνουμε στην Αθήνα . Αφήνοντας την φύση μπαίναμε σιγά σιγά σε περιοχές εργοστασίων, βλέπαμε χωματερές , σκουπίδια , τεράστια φουγάρα..είναι σαν να περνάμε μέσα από μια κόλαση. Το τραίνο πηγαίνει πολύ αργά σ αυτές τις περιοχές, λες κ το κάνει επίτηδες για να καταλάβουμε καλά που βρισκόμαστε. Μας έρχεται στο νου το τραγούδι που λέει ¨κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης ¨είναι γραμμένο λέει για την αδικοχαμένη , ωραία κάποτε Ελευσίνα.!

Αθήνα λοιπόν, κατευθυνόμαστε προς την ωραία Πλάκα στο σπίτι του φίλου μας του Devoprem. Εκεί που υπήρχε πάντα κρυμμένο ένα κλειδί για τον Οδυσσέα .

( ένα σπίτι αρχοντικό που ως πανδοχείο φιλοξένησε διάφορες προσωπικότητες όπως ο Μίλερ που γραψε την δεκαετία  του 30 τον Κολοσσό του Αμαρουσίου. Με εσωτερική αυλή κ μπαλκόνια θυμίζει ελληνική ταινία, είχα  την τύχη να μείνω αρκετό καιρό εκεί σε δύσκολες κ ευτυχείς φάσεις την ζωή μου , στην φιλόξενη συντροφία του πνευματικού μου αδερφού και συνοδοιπόρου στα μονοπάτια των περιπλανώμενων Σούφι, εκεί στο τέρμα της Αιόλου στους Αέρηδες ,στιγμές της ζωής μου σαν πολύτιμες ρόγες σταφυλιού που λάμπουν ώριμες )

υποδοχή στο Γκάζι

Η γιαγιά έχει φθάσει ήδη κ μας περιμένει. Περιποιημένη ,όμορφη κ έτοιμη για συνέντευξη ήρθε να μας προϋπαντήσει . Καλή γιαγιούλα, που με την σκέψη σου είσαι μαζί μας κάθε ώρα κ στιγμή Μακάρι να ήσουν 20 χρόνια νεότερη κ να ήσουνα μαζί μας σε όλο αυτό ¨το ταξίδι.  !

Φρεσκαρισμένοι κ οι τρεις έχουμε φτάσει στο ¨τσάι στην Σαχάρα¨ . Εμείς αρχικά επιμέναμε να μην γίνει τώρα αυτή η συνάντηση με δημοσιογράφους , διότι είναι Σάββατο βράδυ κ τα συνεργεία τύπου δεν λειτουργούν 2^ον το τέλος της διαδρομής μπορεί να εορταστεί , ενώ η μέση..3^ον η κούραση μας είναι πιο έντονη από την διάθεσή μας να εορτάσουμε . Και φυσικά για τους παραπάνω λόγους κανείς δεν ήρθε για συνέντευξη αν κ όλος ο κόσμος είχε ακουστά για τον Οδυσσέα , ότι θα πέρναγε από εκεί. Η Βίκυ κάθισε μαζί μας μέχρι να γεμίσει το κέντρο κ συζητούσαμε για την επόμενη διοργάνωση που θα γίνει στο τέλος της ποδηλατοδρομίας προς τιμήν του Οδυσσέα αλλά πρωτίστως για ενημέρωση ευαισθητοποίηση.

Ήρθε να μας βρει κ ο αδελφός ενός παιδιού που γνωρίσαμε στον ποδηλατικό σύλλογο Σπάρτης , ο οποίος σ ένα ατύχημα με αυτοκίνητο πριν ένα χρόνο έχασε το χέρι του. Ο Δημήτρης και η κοπέλα του , δύο συμπαθέστατοι καινούργιοι φίλοι.

Το πρόγραμμα άρχισε , ο Γιάννης Κούτρας κ η Μαρία Ξενάκη σε γνωστά αγαπημένα τραγούδια αξιόλογων συνθετών. Οι επιλογές των τραγουδιών και η ερμηνεία ήταν άριστα . προς μεγάλη μου χαρά τα περισσότερα τραγούδια είναι τραγούδια που κι εμείς είχαμε στο ρεπερτόριο μας…μου δημιουργήθηκε μια μικρή θλίψη που δεν μπορούμε να βρούμε έναν χώρο όπου θα εκφραστούμε και θα εργαστούμε έτσι όμορφα όπως εμείς ξέρουμε κ έχουμε πετύχει στο παρελθόν , για τόσο μικρό όμως χρονικό διάστημα, αφού η ζήλεια κατάφερε να νικήσει για άλλη μια φορά σ αυτήν την φθηνή ποιότητα που διακρίνει την εποχή μας.. την αληθινή και χρήσιμη ψυχαγωγία που εμείς χωρίς καμία έπαρση έχουμε την δύναμη να προσφέρουμε στους ανθρώπους. Ελπίζω όμως ότι θα ρθει κάποια στιγμή όπου ο Θεός θα μας ανταμείψει.. όπως πάντα μέχρι τώρα!

Ο Γιάννης ο Κούτρας παρουσίασε τον Οδυσσέα πολύ θερμά κ ο κόσμος τον χειροκρότησε θερμότατα πριν αρχίσει καν να μιλάει.. όλοι είχαν ακούσει μάλλον για τον ποδηλάτη της ειρήνης που πάει στην εμπόλεμη Σερβία… η Ξενάκη έδειχνε πολύ συγκινημένη για τον Οδυσσέα και προσφέρθηκε να τραγουδήσει αφιλοκερδώς σε κάθε εκδήλωση τέτοιου περιεχομένου.

Δεν μπορέσαμε να αντέξουμε όλη την παράσταση γιατί η νύστα είχε αρχίσει να μας ταλαιπωρεί..   δυστυχώς.

Κυριακή 23 Μαΐου 1999

Από συνήθεια ξυπνήσαμε πάλι νωρίς. Όμως σήμερα θα κάναμε ένα ρεπό…έτσι στα κρυφά ! θα κοιμηθούμε όσο θέλουμε και ότι ώρα ξυπνήσουμε θα φτιάξουμε το πρόγραμμα μας . Η αλήθεια είναι ότι το κολόβωμα του Οδυσσέα έχει ταλαιπωρηθεί τόσες ώρες μέρες μέσα στην θήκη να δουλεύει σαν πιστόνι όπως λέει ο ίδιος, και θα του κάνει καλό να το ξεκουράσει μια μέρα για να μπορέσει να τερματίσει…χωρίς πόνους

Ξυπνήσαμε λοιπόν το μεσημέρι .φάγαμε νοστιμότατα σουβλάκια, συμμαζέψαμε τα πράγματά μας κ πήγαμε για ένα ωραίο φρέντο στο bee στου Ψειρή ,χορηγία του φίλου ιδιοκτήτη Εμμανουήλ.

Ήρθαν να μας αποχαιρετήσουν και τα παιδιά που γνωρίσαμε εχθές , όπου ειδικά ο Δημήτρης δείχνει έναν έντονο θαυμασμό προς τον Οδυσσέα. Φάνηκε να πήρε  κουράγιο και να ζωντάνεψαν κάποιες ιδέες δημιουργικές πάνω στον αθλητισμό , ελπίζω να ενεργοποιηθεί κι αυτός, που άλλωστε είναι και γυμναστής.

Το τραίνο ξεκινάει αργά και μια και οι αντοχές του Οδυσσέα έχουν κάπως εξασθενήσει αποφάσισε να έρθει μαζί μου μέχρι την Λειβαδιά και να συνεχίσει από εκεί τον μαραθώνιο του.

Φτάσαμε περίπου στις 9.00 όπου μας υποδέχθηκε η γλυκιά γραμματέας του Δημάρχου .Πήγαμε πρώτα στο ξενοδοχείο να αφήσουμε τα πράγματά μας και όλοι μαζί μετά , στο Δημαρχείο συνέντευξη τύπου .Ιδιαίτερα φιλικός ο Οδυσσέας, πολύ εκφραστικός και δυναμικός μίλησε και ανέλυσε το μήνυμα του και τους στόχους του, χωρίς να αφήσει ούτε μια απορία σε κανέναν αλλά ούτε και κανένα περιθώριο διαφωνίας…ανακοίνωσε δημόσια ότι προέρχεται από τους παλιούς Ρηγάδες και ότι έχει μια συνεργασία με τον Αλαβάνο σε αυτήν την ενέργεια. (δηλ.το Καραβάνι της Αλληλεγγύης κ η συμπαράσταση στους ακρωτηριασμένους νέους της Σερβίας αλλά κ όπου αλλού στα φλεγόμενα βαλκάνια..)

Αισθάνομαι πράγματι συμπάθεια για τον κο Αλαβάνο και πράγματι θα του έδινα την ψήφο μου εάν ψήφιζα , όπως κ αληθινή συμπάθεια για τον ΣΥΝ αλλά η ανησυχία μου για πιθανή παρεξήγηση όλης αυτής της ενέργειας παραμένει μιας κ περιμένουμε όπως έχω αναφέρει ξανά την επιχορήγηση της γεν.γρ.αθλητισμού και θέση εργασίας για τον Οδυσσέα στο αντικείμενό του.

Ο δήμαρχος ο κος Παλαιολόγος ,πράγματι πολύ αξιόλογος άνθρωπος , ζεστός κ φιλικός , έχει κι αυτός τον αγώνα του με τα διάφορα προβλήματα που δημιουργούν οι αδίστακτοι αντίπαλοί του. Του ευχόμαστε το καλύτερο. Μας είχαν τραπέζι το βράδυ για να απολαύσουμε τα γνωστά σουβλάκια της Λιβαδειάς. Άλλος ένας φιλικός κ ζεστός τόπος . Ωραία πόλη μετά από τις πολλές προσπάθειες του Δήμου και το ωραίο ποτάμι που στολίζει αυτήν την πόλη σαν κολιέ από ζαφείρια.

Δευτέρα 24 Μαΐου 1999

Ο Οδυσσέας έφυγε νωρίς για να επισκεφθεί διάφορα σχολεία της πόλης.

Η αλήθεια είναι ότι από την στιγμή που αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στη Στερεά Ελλάδα , το κλίμα και οι άνθρωποι αλλάζουν. Ακόμη και η έμπνευση μου μειώνεται. Η φύση είναι υπέροχη αλλά ….κάτι που δεν μπορώ να προσδιορίσω.

Η διαδρομή προς την Λαμία είναι καταπράσινη. Ταξιδεύω πάλι με το τραίνο γιατί το ΚΤΕΛ  σα αυτά τα μέρη δεν είναι τόσο ενεργητικό.

Η Λαμία είναι ωραία πόλη αν κ μεγάλη και οι μεγάλες πόλεις της ξηράς συνήθως είναι πληκτικές.. η Λαμία έχει κρατήσει κάποια γραφικά σημεία, έχει ωραίες πλατείες και επειδή βρίσκεται σε ύψωμα έχει ωραία θέα κ τοπίο. Οι άνθρωποι βέβαια είναι ξινομούρηδες και κατσούφηδες .Οι περισσότεροι έχουν μυτερά πηγούνια και μύτες. Δεν βρήκα τον χρόνο να μιλήσω με κανέναν για να ανακαλύψω κάποιον συγγενή από την προγιαγιά μου που τυχαίνει να ναι Λαμιώτισσα , επίσης με μυτερό πηγούνι κ μύτη.

Στο ακριβότερο ξενοδοχείο της πόλης λοιπόν , Σαμαράς. Ο ξενοδόχος πράγματι είναι ένας σημαδεμένος άνθρωπος από τον Θεό. Πρέπει να πάσχει από καρκίνο του δέρματος ή δεν ξέρω τι άλλη αρρώστια και είναι σαν τέρας , σαν κάτι εξωγήινα όντα , τελείως παραμορφωμένος. Η καρδιά κ η ψυχή ενός ανθρώπου δεν μπορεί να εξαρτηθεί από εξωτερικά στοιχεία, άλλωστε εμείς κάνουμε έναν αγώνα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες . Παρ όλες τις δικαιολογίες όμως που μπορώ να βρω και σε συμφωνία κ με τον Οδυσσέα αισθανόμαστε ότι η εμφάνισή του ανταποκρίνεται κ στην ψυχή του…αν ειδικά το συνδέσουμε και με τους εφιάλτες που είδαμε εχθές , εγώ και παραμιλούσα και απόψε ο Οδυσσέας που φώναζε , τότε ίσως αυτό να είναι ένα κακό πνεύμα. ( ίσως όμως κ όχι )

Οι Λαμιώτες πρώτη μούρη στην συνέντευξη τύπου και φουσκωμένα λόγια περί συνασπισμού πάλι.. αλλά ούτε ένα γεύμα και μόλις τελείωσε η συνέντευξη την έκαναν σαν ποντίκια . Εμείς φάγαμε ευτυχώς μόνοι μας και γρήγορα πέσαμε για ύπνο

Τρίτη 25 Μαΐου 1999

Εδέησε ο χορηγός και μας έβαλε τα χρήματα επιτέλους στην τράπεζα. Κάπως πιο ήρεμη λοιπόν έκανα βολτίτσες στους δρόμους της πόλης , βρήκα και την εκκλησία του Ευαγγελισμού , έπρεπε να ανάψω τα κεριά μου στους Αγίους που μας προστατεύουνε και που είδα στον ύπνο μου .ένας καβαλάρης .προφανώς ο Άγιος Γεώργιος.. ο Άγιος Φανούριος που μ έσωσε , έγινε κ μια αναφορά νομίζω στον Άγιο Μελέτιο . Προς μεγάλη μου χαρά είδα ζωγραφισμένη μέσα στην εκκλησία και την Αγία Ναταλία !

Τα χρήματα δυστυχώς δεν έπιασαν τόπο .οι Λαμιώτες με πολύ βαριά καρδιά αναλάβανε την διαμονή μας και από Αθήνα μου στείλανε το μήνυμα να τα πληρώσω εγώ..νόμπελ ανοησίας και γαϊδουριάς στην Λαμία. Εφ όσον δεν είχαν ούτε την προνοητικότητα να μας ρωτήσουν σε ποιο ξενοδοχείο θα θέλαμε να μας κλείσουν , αλλά μας υποχρεώσανε να πάμε σε ξενοδοχείο υπερπολυτελείας για την δική τους την φιγούρα . Η μόνη διάθεση που μου δημιούργησαν φεύγοντας ήταν να τους φτύσω και το κανα. .

( ωραίες στιγμές σ ένα γυμνάσιο ψηλά κοντά στο κάστρο κ μετά παλιά εθνική από Λαμία για Λάρισα που σε ανεβάζει σταδιακά σε μεγάλο ύψος για να φτάσεις στα μαγικά για ποδηλασία οροπέδια του Δομοκού. Λίγο πριν στο πιο ψηλό σημείο της επίπονης ανηφόρας απολαμβάνω ένα ποτήρι κατάμαυρο κρασί κάτω από την σκια του  γεροπλάτανου αφού έχω ήδη πλυθεί κ δροσιστεί από την γάργαρη πηγή  που ανέβλυζε στα πόδια του. Στην κατηφοριά με την ωραία άσφαλτο έκανα το ποδήλατο να φτάσει στα όρια ταχύτητας , συνεπαρμένος από την αίσθηση ελευθερίας ,ο δροσερός πια αέρας μου θεράπευε την κούραση όλου του σώματος…)

Το απόγευμα ήμουν στην Λάρισα. Ο καιρός ήταν πολύ βροχερός , ο Οδυσσέας έγινε πραγματικά λούτσα στη διαδρομή. Μου διηγήθηκε αργότερα ότι βρήκε έναν επιχειρηματία με γεωργικά εργαλεία , ανάπηρο ,στη διαδρομή ο οποίος κατενθουσιασμένος με τον Οδυσσέα τον αγκάλιασε και τον φιλοξένησε όσο έβρεχε με έντονη διάθεση να τον βοηθήσει σε ότι χρειαστεί. Του ζήτησε μάλιστα να γίνει χορηγός του στις επόμενες ενέργειές του.

Λάρισα , πλατεία ταχυδρομείου ,Grand Hotel ,υπερλούξ ξενοδοχείο κ εδώ .δεν ξέρω αλλά αυτά τα υπερπολυτελείας ξενοδοχεία κάπου με εκνευρίζουν και αυτή η δουλοπρέπεια κ αλαζονεία που υπάρχει στην ατμόσφαιρα τους έχει αρχίσει να με κουράζει.

Βρήκα τον Οδυσσέα ξαπλωμένο και εξαντλημένο στο κρεβάτι να πίνει πορτοκαλάδα με βότκα..εγώ άρχισα να γκρινιάζω , αυτός να αμύνεται , αφού το ξεπεράσαμε ,του διηγήθηκα τα κατορθώματα της Λαμίας και τον ¨συνέφερα¨.

Σκεφτόμαστε αν τελικά δεν είχε αναλάβει ο ΣΥΝ την ευθύνη και μόνο μια ανακοίνωση στο Δήμο είμαι σίγουρη ότι και ο κόσμος θα μας υποδεχόταν πιο πανηγυρικά και εμείς θα πηγαίναμε στα οικονομικά ξενοδοχεία με τιμές όχι πάνω από 20000 και είμαι σίγουρη ότι με την αγάπη που μας δείχνουν άσχετοι άνθρωποι στον δρόμο μας θα βρίσκαμε απλή κ σπιτική φιλοξενία.

Στη συνέντευξη ήταν ο κος Μπιτσιμέας ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ κ έτοιμος ηγέτης  της Λάρισας ένας δημοσιογράφος μεγάλης εφημερίδας της Βόρειας Ελλάδας , νομίζω ¨Ελευθερία¨? Κάποιες κυρίες του ΣΥΝ που ήρθαν να φέρουν λουλούδια στον Οδυσσέα , λίγο αργότερα ήρθε κ η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV …κάτι φωτογραφήσεις με πολύ ύφος από εφημερίδα και μια δημοσιογραφούλα από άλλη εφημερίδα.

Ο κος Μπιτσιμέας τύπος απροσδιορίστου προσωπικότητας κ σκέψης κ συνεπαρμένος από ένα σύννεφο αλαζονείας, η δημοσιογραφούλα του Κήρυκα ήταν γλυκύτατη , οι φωτογραφίσεις έδειχναν ολοφάνερα ότι είχαν έρθει με το ζόρι και πράγματι δεν είχαν καμία όρεξη να πάρουν φωτογραφίες του Οδυσσέα , η δημοσιογράφος της  ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ TV πραγματικά υπέφερε και τα νεύρα της δεν μπορούσε να κρύψει με τίποτε. Το ύφος της πρόδιδε ότι αισθάνεται σπουδαία και διάσημη κ όταν περπατούσε θα νόμιζε μάλλον ότι γκρεμιζόντουσαν όλα γύρω της.

Οι κυρίες του ΣΥΝ σαν πρόβατα, τελείως απρόσωπες και συντηρητικές , σαν παπαδιές , όσο για τον νεαρό που ανέλαβε την απασχόληση μας φαίνεται κ αυτός ότι διακατέχεται από κάποιο λαρισινό κόμπλεξ.

Ευτυχώς που ο Οδυσσέας είχε  ψιλοζαλιστεί από τις βότκες και ήταν συνεπαρμένος από την συναισθηματική του φόρτιση διαφορετικά μπορεί και να τους έδιωχνε όλους με τη μία…ίσως βέβαια να του έβγαινε σε καλό αυτό γιατί…..

Τετάρτη 25 Μαίου 1999

…γιατί απ ότι διαβάζω σήμερα στις εφημερίδες έδωσαν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα στην ενέργεια του Οδυσσέα και ο ΣΥΝ απροκάλυπτα πια εμφανίζεται μπροστά σαν να είχε αυτός συλλάβει την ιδέα της ποδηλατοδρομίας και χρησιμοποίησαν τον Οδυσσέα σαν υλοποιητή.

 Η λύπη μου είναι βαθύτατη…

Η δημοσίευση που στεναχώρησε την Ναταλία…..

Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τίτλος  Η ζωή είναι δικαίωμα όλων…

Υπότιτλος   ΕΠΙΣΚΕΨΗ και ομιλία το πρωί στο 1^ο Λύκειο

Είναι 34 ετών και 16 χρόνια πριν ένα ατύχημα έγινε η αιτία να ακρωτηριαστεί το δεξί του πόδι. Συνέβη λίγο πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ και την προετοιμασία του για την δραματική σχολή. Ο Οδυσσέας Σαββόπουλος όμως ξέρει να ¨παλεύει¨ στην ζωή.

Και δεν είναι μόνο ότι παλεύει για τον εαυτό του…αυτό για το οποίο κυρίως μάχεται είναι η επανένταξη των ατόμων με ειδικές ανάγκες στη ζωή. Ξεκίνησε την προσπάθεια του κ στόχος του είναι να μας ενημερώσει όλους για τα ΑΜΕΑ και προς πρέπει όλοι μας να φερόμαστε προς αυτούς.

Στην προκειμένη περίπτωση ο Συνασπισμός σε συνεργασία με τον Οδυσσέα Σαββόπουλο , ακρωτηριασμένο αθλητή και σύμβουλο σε θέματα άθλησης αναπήρων , οργανώνει ¨Ποδηλατικό Μαραθώνιο¨ σ όλη την επικράτεια με σκοπό την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ακρωτηριασμένα άτομα στην άσκηση του δικαιώματος τους στη ζωή , στον αθλητισμό και γενικότερα στην κοινωνική τους ενσωμάτωση. (υπογράμμιση δικιάμου)

Έτσι με επισκέψεις του σε πρωτεύουσες νομών , όπως χθές η Λάρισα, ο Ο.Σαββόπουλος έχει στόχο να ενημερώσει αφενός τους πολίτες για τα προβλήματα και τις δυνατότητες των ακρωτηριασμένων και αφετέρου τους κινητικά ανάπηρους της περιοχής για τις δυνατότητες και τα οφέλη της άθλησης ως μέσο άρσης της κοινωνικής απομόνωσης στην οποία περιέχονται αυτά τα άτομα εξαιτίας και της ελλιπούς ενημέρωσης ,της έλλειψης ψυχολογικής κοινωνικής υποστήριξης και της απουσίας σχετικού ενδιαφέροντος από την πολιτεία.

Ο Οδυσσέας Σαββόπουλος μιλάει σε σχολεία για την αποφυγή τροχαίων ατυχημάτων, τη σωστή χρήση του σώματος , και την αντιμετώπιση των ΑΜΕΑ από τα αρτιμελή άτομα της κοινωνίας.

Χθες το απόγευμα λοιπόν έφθασε και στην Λάρισα , ξεκινώντας από την Ιεράπετρα ,με τελικό προορισμό την Θεσσαλονίκη, αφού διανύσει μια απόσταση 1400χλμ περίπου.

Ο Οδυσσέας Σαββόπουλος είναι ένα άτομο γεμάτο ζωή και αυτό που θέλει αλλά και προσπαθεί να πετύχει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο είναι η επανένταξη των ατόμων με ειδικές ανάγκες στη ζωή.

¨Αυτό δεν είναι υποχρέωση της πολιτείας μόνο αλλά όλων μας ..είναι προς όφελος μας και πρέπει να βοηθήσουμε όλοι¨ δήλωσε κατά την άφιξη του στην πόλη μας.

Σήμερα το  πρωί ο αθλητής θα επισκεφθεί το 1^ο Λύκειο Λάρισας και στη συνέχεια θα δώσει συνέντευξη τύπου στα γραφεία του ΣΥΝ στις 10.30

Η Λάρισα δεν μας έπεισε πάντως για την αληθινή συμπάθεια και φιλοξενία της παρ όλο που ανέλαβαν όλα μας τα έξοδα του ξενοδοχείου. Το πρωί ήθελα να πληρώσω τα τηλέφωνά μας τουλάχιστον , αλλά ο ρεσεψιονίστ δεν είχε μεγάλη όρεξη να διαχωρίσει τον λογαριασμό , σκέφτηκα ότι θα τα στείλω προσωπικά εγώ στον ΣΥΝ. Τώρα όμως που διαβάζω τις εφημερίδες και ο ΣΥΝ οικειοποιείται τον Οδυσσέα χωρίς ενοχές θα τους αφήσω να τα  πληρώσουν όλα αυτοί ! εμείς πληρώσαμε τα παιδάκια εχθές το βράδυ ,που το άξιζαν άλλωστε !

Πήρα τηλέφωνο στην Κατερίνη . και εδώ ολοκάθαρα ο κος που ανέλαβε να εκπροσωπήσει τον ΣΥΝ έδειξε να ενοχλείτε διότι τώρα με τόσες δουλειές που έχει τέτοια ειδικά εποχή και δουλεύει ο άνθρωπος που να τρέχει τώρα να μας κλείνει ξενοδοχεία και ιστορίες….πιστεύω τουλάχιστον να κατανόησε ότι του ζήτησα ένα οικονομικά ξενοδοχείο για να μην πληρώνουμε τουλάχιστον την φιγούρα τους.

Εύχομαι Θεέ μου να του δώσεις του Οδυσσέα και άλλη μια ευκαιρία συνέντευξης στο τέλος ώστε να μπορέσει να διορθώσει αυτήν την κομματική οικειοποίηση αυτής της θεϊκής κ μόνο έμπνευσης ,γιατί στο τέλος αυτοί θα δημιουργήσουν και 3^η ομοσπονδία αναπήρων για να ικανοποιηθούν όλα τα γούστα !

Στον ύπνο μου απόψε είδα ότι ο πατέρας μου έγινε πολιτικός και μάλιστα αρχηγός κάποιου κόμματος , θα έβγαινε στο μπαλκόνι του παλιού του γραφείου για να μιλήσει, λίγο πριν βγήκα στο μπαλκόνι για να δώ.. ήταν πράγματι λαός μαζεμένος κάτω , μου ζήτησε να του φτιάξω έναν ελληνικό καφέ να πιεί πριν μιλήσει. (?)

Μέσα στο τραίνο με τρώγαν πολλές σκέψεις για όλα τα προηγούμενα , ώσπου είδα ένα τεράστιο πουλί να πετάει πολύ χαμηλά , θα μπορούσα να πω ότι έμοιαζε με αετό αλλά είχε άσπρα και μαύρα χρώματα και ήταν τεράστιο ,πολύ μεγαλύτερο κι από αετό ..ήταν μάλλον γερανός (πελαργός καλή μου , πελαργός που μόλις είχε μεταφέρει ένα μωρό στην Λάρισα)

…έτσι το μυαλό μου άρχισε να πετάει. Η διαδρομή όσο απομακρυνόμαστε από την Λάρισα αρχίζει να έχει ενδιαφέρον. Φεύγουμε από τα ατελείωτα επίπεδα αυτής της επαρχίας. Πλησιάζουμε.. είμαστε στα Τέμπη. Κάνω το σταυρό μου εις μνήμη της Αγίας Παρασκευής , όποτε σκέφτομαι αυτήν την Αγία έρχονται στα μάτια μου τα μάτια της μητέρας μου.

Η φύση είναι επιβλητική, τα βουνά υψώνονται ψηλά, στις κορυφές τους έχει ακόμη λίγο χιόνι , τα σύννεφα είναι μελαγχολικά όπως κ η διάθεση μου.

Τα σπίτια αρχίζουν και γίνονται πολύ ωραία , η αρχιτεκτονική τους αν και καινούργια είναι παραδοσιακή και έχουν όλα κεραμίδια , μου έκανε πράγματι μεγάλη εντύπωση…που είμαστε ? στον Πλαταμώνα. Ωραία τα βουνά αλλά αν δεν υπάρχει και λίγη θάλασσα…τι ήταν να το σκεφτώ ..από την άλλη πλευρά είδα θάλασσα !Θάλασσα ψηλότερα από την ξηρά σ αυτά τα μέρη. Βόρεια θάλασσα λοιπόν και φαίνεται διαφορετική από τα νότια , έχει σκούρο μπλε χρώμα ενώ αντίθετα στα νότια είναι πιο γαλάζια.

Κατερίνη , επαρχία, μικρή πόλη , φωτεινή όμως , έχει κάτι πιο ελαφρύ στην ατμόσφαιρα , εκ πρώτης όψεως φυσικά.

Βρίσκομαι στο ξενοδοχείο , τα έξοδα δικά μας βέβαια. .αλλά ευτυχώς σε φτηνό ξενοδοχείο .Περιμένω τον Οδυσσέα , έχω την εντύπωση ότι έχει αργήσει κάπως , ίσως να σταμάτησε στα Τέμπη κ στον ωραίο Πλαταμώνα…ανησυχώ κάπως γιατί ξέρω ότι έχει κουραστεί πια …Θεέ μου, δώσε του δύναμη….τελικά η ανησυχία μου δεν ήταν τυχαία. Ένας βούλγαρος νταλικέρης τον πέταξε έξω από τον δρόμο.. δεν έπαθε τίποτε ευτυχώς , απλώς τον πονάει ο γοφός του και μερικές γρατζουνιές στο χέρι.. όπως μου περιέγραψε ,περνώντας από τα Τέμπη ,πριν τον βρει η νταλίκα , έκανε μια στάση στην Αγία Παρασκευή.. έριξε πολλά κέρματα και έπιασε μια χούφτα κεράκια. Έπιασε επτά ,τα άναψε στην Αγία Παρασκευή … στην γλυκιά, ζωντανή εικόνα της. Αργότερα όταν ξεκίνησε ,ένα κοράκι πετούσε στο ύψος του ακριβώς μπροστά του για πολύ ώρα. Κατάλαβε ότι ήταν ένας κακός οιωνός . Μετά του έτυχε αυτό.. ίσως αν δεν είχε ανάψει τα κεράκια αυτά ..να είχε πάθει κάτι πιο σοβαρό!

Πήγα στο ξενοδοχείο και τον περίμενα…ήρθε και μου περιέγραψε τις περιπέτειες του. Ήρθαν οι δημοσιογράφοι , εγώ κατέβηκα νωρίτερα να τους προϋπαντήσω γιατί ο Οδυσσέας ένιωθε κάπως εξαντλημένος και χρειαζόταν ένα μπάνιο .

Σιγά σιγά μαζεύτηκε κι άλλος κόσμος , ¨σύντροφοι¨, δημοσιογράφοι, τηλεόραση και ο αντι δήμαρχος. Όλοι ήταν ευγενέστατοι , είχε δίκιο ο Οδυσσέας που μου έλεγε ότι μόλις πάμε Μακεδονία θα αλλάξει το κλίμα . Τους έθιξε και το θέμα οικειοποίησης του ΣΥΝ στις προηγούμενες πόλεις κ έδειξαν ότι στεναχωρήθηκαν ιδιαίτερα. Φυσικά οι δημοσιογράφοι έλαμψαν και μόνο στην ιδέα ότι θα μπορούσαν να βγάλουν βρώμα. Σε αυτή την συνέντευξη ,πήρα μέρος κι εγώ ως ¨γλυκύτατη σύντροφος του Ναταλία¨. .πολλά κομπλιμέντα και ένα φιλί από έναν καθηγητή.

Δεν αντέχαμε ως το βράδυ για φαγητό και πήγαμε αμέσως μετά την συνέντευξη και κατάπιαμε κάτι  χαζολουκάνικα.

Την ώρα που αρχίσαμε να ξεκουραζόμαστε , μας κάλεσαν οι σύντροφοι για βόλτα. Δεν θέλαμε να τους προσβάλλουμε και θέλαμε να συνέλθουμε από το σοκ των προηγούμενων βαρβάρων, οπότε πήγαμε. Η παρέα τους είναι πράγματι πολύ ευχάριστη . Η Μαρία η Σκούφα ,ένας συμπαθέστατος νεαρός , για λίγο ευτυχώς ο κος Περικλής και δύο γιατροί.

Ο κος Περικλής από τους αντιπαθητικούς του ΚΚΕ ,άρχισε να λέει στον Οδυσσέα ότι δεν έπρεπε να πει τα παράπονα του για τον ΣΥΝ μπροστά στους δημοσιογράφους , αλλά αυτά πρέπει να τα λένε μεταξύ τους οι σύντροφοι κλπ …τι λέτε κε Περικλή μας. Δηλ. αν αύριο η ΓΓ αθλητισμού του πει του Οδυσσέα πήγαινε κ ζήτα την επιχορήγησή σου από τον ΣΥΝ και τον κο Περικλή ,είναι κανείς διατεθειμένος να του την δώσει?...δηλαδή γιατί ο Οδυσσέας πρέπει να σκεφτεί να μην εκθέσει κανέναν μπροστά στους δημοσιογράφους και οι άλλοι εκθέτουν τον Οδυσσέα μπροστά στις κάμερες και στις εφημερίδες. Τι σχέση έχει η συμπάθεια και η συνεργασία μεταξύ του κου Αλαβάνου και του Οδυσσέα ( ο οποίος δεν αρνήθηκε ποτέ ότι ανήκει στον χώρο της ευρύτερης αριστεράς ) , με κάτι διψασμένους για δημοσιότητα και κομπλεξικούς χωριάταρους που συνάντησε στον δρόμο του οι οποίοι κοκορεύονται πάνω στην προσπάθεια και τον κόπο του Οδυσσέα?...απάντηση φυσικά δεν υπήρχε και η συζήτηση άλλαξε.

Ωραία παρέα, ωραία φαγητά ,στο πιο κουλτουριάρικο κουτούκι της Κατερίνης , όπου περνούν εδώ κ πολλά χρόνια όλοι οι πολιτικοί , καλλιτέχνες , από τον Χατζιδάκι έως τους πιο τελευταίους στις μέρες μας . Τα φαγητά υπέροχα αλλά αυτό το ραβανί με την σαντιγί ήταν μια μαγεία…η νύστα όμως ακόμη πιο μαγευτική μας οδήγησε σύντομα στα κρεβάτια μας.

Πέμπτη 27 Μάιου 1999

Πρωί πρωί εγερτήριο , ο Οδυσσέας φεύγει για ένα σχολείο κ εγώ σε χρόνο ρεκόρ μαζεύω τα πράγματά μας για να είμαι έτοιμη . Οι δημοσιογράφοι θέλουν κ μένα στην συνέντευξη . Όσο περίμενα στα στούντιο του ραδιοφώνου η Καλυψώ ( δημοσιογράφος) μου είπε την περιπέτεια τους στο Πολυκλαδικό Λύκειο…ο λυκειάρχης , ένας γέρο θεολόγος………………………………………….

Στο σημείο αυτό τελειώνει ,απότομα , το ημερολόγιο που η Ναταλία κρατούσε από τις 10 του Μάη , μόλις δύο μέρες  πριν τον τερματισμό στην Σαλονίκη. Ο γερο θεολόγος λοιπόν ήταν ένας τυπάκος σαν να βγήκε ξαφνικά από το σκονισμένο ντουλάπι του παρελθόντος…σαν να ταξίδεψα πίσω στο χρόνο στα δικά μου μαθητικά χρόνια ,της αυστηρότητας κ πειθαρχίας τύπου στρατού….ο καλός αυτός άνθρωπος κ μάλλον παραδεξιούλης κ της εκκλησίας, απαιτούσε άδεια από το Υπουργείο για να μ αφήσει να μιλήσω στα παιδιά….όταν αυτό έγινε γνωστό στους μαθητές έπεσε φοβερά δυναμικό γιούχα και η ομιλία μου έγινε με μένα έξω από τα κάγκελα και τα παιδιά από μέσα…ενθουσιασμός , γηπεδική ατμόσφαιρα , είναι κ το ότι πολλά Παόκια όπως εγώ …και όμορφα κορίτσια, ήδη γυναίκες ,με βλέμματα όλο νόημα ,με κάνουν να δένομαι στο κατάρτι για να μην ενδώσω ούτε καν στην ονειροπόληση των σειρήνων..φοβερό ντοπάρισμα ανδρισμού πάντως…ευχαριστώ κορίτσια.

Τον ρόλο της Ναταλίας για την ολοκλήρωση της περιγραφής αυτού του παράξενου , εναλλακτικού , γοητευτικού ταξιδιού  μας στην πατρίδα από πολύ νότια έως πολύ βόρεια ,θα αναλάβουν και οι δημοσιεύσεις στον τύπο εκείνων τις ημερών.

Να τι έγραψε η καλή κ ευαίσθητη Βέτα Χαιλατζίδου , στην ανταπόκρισή της από την Κατερίνη για την εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , εκείνη την ημέρα

Τίτλος …ο Οδυσσέας ταξιδεύει ακόμη !

Κ υπότιτλος…ΑΠΟ ΤΟΝ ΨΗΛΟΡΕΙΤΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΟ

 Τον βάφτισαν Κωνσταντίνο αλλά έγινε Οδυσσέας – ταξιδευτής ,όπως τον ήθελα ο Κολινδρινός παππούς του . Με ένα ποδήλατο , ένα τεχνητό πόδι , με μεγάλα αποθέματα κουράγιου, γνώσης και δίψας για ζωή , έφτασε από τον Ψηλορείτη στον Όλυμπο , κατακτώντας πολλά ρεκόρ στην μαραθώνια διαδρομή του. Κέρδισε πολλούς ¨αγνώστους ¨φίλους στο Γύθειο και τη Σπάρτη , όπου τα παιδιά των ποδηλατικών συλλόγων τον ¨ανέβασαν¨ στον κακοτράχαλο Ταΰγετο. Συνάντησε αμέτρητα χαμόγελα συμπαράστασης στην Καλαμάτα , τον Πύργο , την Πάτρα , την Κόρινθο …

Ο Οδυσσέας Σαββόπουλος , ο ποδηλάτης με το ακρωτηριασμένο πόδι, ξεκίνησε στις 12 του Μάη από την Ιεράπετρα της Κρήτης κι έφτασε χθές το απόγευμα στην Κατερίνη, κατακτώντας ένα ακόμη ρεκόρ που κατείχε μέχρι χθές ένας αμερικάνος. Στην Πιερία συμπλήρωσε 1140χλμ διαδρομή , 140 περισσότερα από το προηγούμενο ρεκορ ¨με χειρότερο ποδήλατο , χειρότερο πόδι , χειρότερη διαδρομή και χωρίς καμία σχεδόν υποστήριξη  Εκτός από την υποστήριξη της Ναταλίας. Της γλυκύτατης κοπελιάς του, που με λεωφορεία και τραίνα του ΟΣΕ τον συνοδεύει από πόλη σε πόλη. Ο Οδυσσέας ταξιδεύει μόνος στην Εθνική. Δεν τον συνοδεύει Τροχαία , ούτε ασθενοφόρο. Για αυτό χθες δεν καταφέραμε να τον βρούμε καθ οδών. Και το ατύχημα που είχε στο υπο κατασκευήν τμήμα της εθνικής οδού στο νομό μας το ακούσαμε από τον ίδιο. Για τον βούλγαρο νταλικέρη ,που τον πέταξε έξω από τον δρόμο, περνώντας δίπλα του με ιλιγγιώδη ταχύτητα . Κόλαση είπε ο Οδυσσέας που δεν μπορούσε να καταλάβει πως γίνεται στις δαιδαλώδεις παρακάμψεις λόγω έργων να μην υπάρχει τροχαία. Μπορεί όμως να τον είχε προειδοποιήσει για αυτό το κοράκι στα στενά των Τεμπών. Αλλά δεν ήξερε τι σόι οιωνός ήταν.

Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί η Πιερία ,που είχε μαζί της τόσους δεσμούς , τον υποδεχόταν έτσι αυτό το καλοκαίρι. Δεν είναι η πρώτη φορά που την επισκεπτόταν. Η μητέρα του γεννήθηκε στον Κολινδρό κι ο ίδιος είχε σκαρφαλώσει πολλές φορές στις κερασιές του χωριού . Και πριν χάσει το πόδι του , ως μαθητής γυμνασίου είχε κατακτήσει χρυσό μετάλλιο και ρεκόρ στα 100μ σε σχολικούς βορειοελλαδικούς αγώνες. Την αγαπά την Πιερία , είπε στον Αντιδήμαρχο Κατερίνης που τον προϋπάντησε στο ξενοδοχείο. Και όταν ο αντιδήμαρχος του προσέφερε το έμβλημα της πόλης , σκέφθηκε την κολινδρινή μάνα του.. ¨θα συγκινηθεί πολύ¨ μονολόγησε

ΕΘΕΛΟΝΤΗΣ ΣΤΗ ΖΩΗ

Οι άνθρωποι λέει ο Οδυσσέας ,συνήθως γίνονται  πιο σοφοί μετά από ένα ατύχημα . και δεν μπορεί η πολιτεία να τους βάζει στο περιθώριο. Αυτό είναι το μήνυμα που κουβαλά χιλιόμετρα ολόκληρα , από την Ιεράπετρα ως την Θεσσαλονίκη. Να μην γκετοποιηθούν οι κινητικά ανάπηροι και οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες . Κι αυτό το μήνυμα στέλνει κάθε φορά στις επισκέψεις του στα σχολεία , ζητώντας εθελοντές . Να βοηθήσουν την Κοινωνική Ενσωμάτωση των ανθρώπων αυτών . Εθελοντής κι ο ίδιος , με την οργή και τον θυμό να τον συνοδεύουν αρωγοί , για να ξεπερνά τις αντιξοότητες , έχει ένα μακρύ βιογραφικό δραστηριοτήτων από τότε που έπεσε θύμα τροχαίου . μέλος της Εθνικής ομάδας στίβου κινητικά αναπήρων , διοργανωτής κ εμπνευστής των ποδηλατικών γύρων Κρήτης από το 96 , αρχηγός της εθνικής ομάδας βόλεϊ , εκπαιδευτής καθηγητών Β΄βάθμιας εκπαίδευσης σε θέματα Ειδικής Φυσικής Αγωγής κ συγγραφές εγχειριδίου για ακρωτηριασμένους νέους . με σπουδές στην Ν.Υόρκη κ τη φιλοσοφική σχολή του Αριστοτέλειου κ του πανεπιστημίου Κρήτης .Ορειβάτης ,οικολόγος, σχεδιαστής κόμικς , εθελοντής στη ζωή , δραστήριος κ υπερκινητικός.

στις ανηφοριές της Μεγαλόπολης

ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Σε λίγες μέρες θα ταξιδέψει με το καραβάνι της Αλληλεγγύης στο Λέτσκοβατς της Σερβίας . έχει αναλάβει ρόλο στον τομέα των ακρωτηριασμένων από νάρκες . και οι πόλεμοι αφήνουν πάντα πίσω τους ακρωτηριασμένους ανθρώπους!

Πρώτα όμως πρέπει να τελειώσει αυτόν τον ποδηλατικό μαραθώνιο που ξεκίνησε. Σήμερα Βέροια , αύριο Έδεσσα και τέλος Θεσσαλονίκη. Το απόγευμα του Σαββάτου στην παραλία της Θεσσαλονίκης , στην πόλη που έχασε το πόδι του σαν τότε την ίδια μέρα, πριν 16 χρόνια, σύμπτωση λέει είναι η ημερομηνία- θα σταθεί για λίγο , όρθιος , νικητής και θα συνεχίσει  το ταξίδι του. Ένα ταξίδι χωρίς τέλος. Γιατί η Ιθάκη δεν είναι το τέρμα του Οδυσσέα. Οι αγώνες της διαδρομής, αυτός είναι ο σκοπός του.

Παρασκευή 28 Μάιου 1999

Μετά την Παοκτσίδικη Κατερίνη των καλών Ποντίων αδερφών

και αφού επισκέφθηκα ένα καλόχτιστο με ωραία αυλή δημοτικό γιομάτη πιτσιρίκια όλο ζωντάνια κ πολλές παοκτσίδικες μπλούζες , πήρα την παλιά εθνική για Γιδά (Αλεξάνδρεια ) κ ήδη οι παιδικές αναμνήσεις ,ήχοι κ μυρωδιές άρχισαν να με κατακλύζουν…λίγο πριν τον Γιδά σε ήσυχο δρόμο με λυγερόκορμες λεύκες έπιασα τον εαυτό μου ευτυχισμένο να τραγουδά και να βουρκώνει…τα είχα καταφέρει!! Είμαι τόσο κοντά..τίποτε δεν θα με σταματήσει .. ούτε οι πόνοι στις αρθρώσεις , ούτε οι κράμπες , ούτε το κακοποιημένο μου κολόβωμα…

Βέροια το πρωί…απόγευμα γενέτειρα Έδεσσα…ε κ αύριο το ποδήλατο θα ρολάρει μόνο του για Σαλονίκη με τον βαρδάρη γλυκά να με σπρώχνει νοτιοανατολικά με κατωφέρειες κ ισιάδα….μέσα από τον κάμπο…

Στον Γιδά μια στάση για να δροσιστώ…

πηγαδάκι στην καφετέρια και κουβεντούλα δημιουργική με νέα παιδιά , όλα κάτοχοι παπιών που οδηγούν χωρίς κράνος….

τότε …από μια γωνία ,20μέτρα πιο πέρα ,ξεπρόβαλλε ένα όμορφο πρόσωπο με ξανθά μαλλιά που όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω της τραβήχτηκε κ κρύφτηκε απότομα…ήταν αυτή…η αγαπώ των 18 μου χρόνων…τότε που έχασα το πόδι μου…ήρθε μα ντράπηκε να με συναντήσει…τι κρίμα…δεν την είχα ξαναδεί από κείνο το επώδυνο καλοκαίρι της απώλειας….έμαθα ότι παντρεύτηκε κ έκανε 2 παιδιά.. καλά να είσαι καλή μου Νικολέτα…..

Με την καρδιά μου να βουτά στις αναμνήσεις έφθασα στην Βέροια , τερματίζοντας στην όμορφη σκιερή των πλατανιών πλατεία….κ στις Ναταλίας μου την αγκαλιά αναστενάζω , πλήρης κ ευτυχής ….

 Εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ , στην στήλη ¨Εδώ Ημαθία¨

Τίτλος ΝΙΚΗΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΝΑΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΑΜΕΑ

Ο Οδυσσέας Σαββόπουλος είναι ένας νέος άνθρωπος , μόλις 34 ετών. Το ότι έχει ακρωτηριασμένο το ένα του πόδι είναι κάτι που πραγματικά το ξεχνάς σε λίγα λεπτά. αυτό που μένει και σε κερδίζει είναι η εικόνα ενός νέου ανθρώπου με σιδερένια θέληση, θετικό μυαλό που έχει απαιτήσεις από την ζωή και τελικά βγαίνει νικητής.

Είναι ένας περιπλανώμενος Οδυσσέας που όμως έχει βρει την δική του Ιθάκη. Η όλη περιπλάνηση του όμως από την Ιεράπετρα Κρήτης με προορισμό την Θεσσαλονίκη , γύρω στα 1350χλμ γίνεται με σκοπό να βοηθήσει τα άτομα με ειδικές ανάγκες να βρουν την δική τους Ιθάκη.

Στην συνέντευξη τύπου που έδωσε στα τοπικά μέσα ενημέρωσης μόλις έφθασε στην πόλη μας ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικός.

Αναφέρθηκε βέβαια στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΑμεΑ , από την δυσκολία πρόσβασης σε κτίρια , σε μέσα συγκοινωνίας μέχρι την αδιαφορία του κράτους , την έλλειψη ενημέρωσης , τη γκετοποίηση , μέχρι τα κυκλώματα που λυμαίνονται τον χώρο που αφορά τεχνητά μέλη.

Ο ίδιος έχει χιλιάδες εμπειρίες σαν ακρωτηριασμένος. Από το 1983 κατόρθωσε να ξεπεράσει τις όποιες συμπληγάδες. Σπούδασε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό , επιδιώκει ένα μετάλλιο στους παραλυμπιακούς και ζει όπως ένας αρτιμελής όμως δεν θέλει να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα.

Έτσι ξεκίνησε αυτόν τον μαραθώνιο για να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη αλλά και για να αποδείξει ότι πέρα από την διαφορετικότητα είμαστε όλοι ισότιμοι.

Κατηγόρησε τα σωματεία και τις ομοσπονδίες αναπήρων ότι ελάχιστα επιδιώκουν όσον αφορά την βελτίωση των συνθηκών ζωής των ακρωτηριασμένων και γενικότερα των ΑμεΑ, αντίθετα γκετοποιούν και βαλτώνουν κάθε θετική προσπάθεια , συνέπεια της φιλοδοξίας κάποιων ανθρώπων, είτε ΑμεΑ είτε συγγενών να κατέχουν κάποια καρέκλα καταναλώνοντας το χρόνο τους σε κάποια συνέδρια εν έδει διακοπών.

Ιδιαίτερα αντίθετος με την γκετοποίηση τόνισε πολλές φορές ότι είναι σημαντικό για τα ΑΜΕΑ να βρίσκονται στον ίδιο χώρο και να δημιουργούν με αρτιμελείς. Βρίσκει πολύ θετική την δημιουργία της Εθνικής Επιτροπής Ειδικού Αθλητισμού , και ελπίζει ότι σύντομα θα έχουν την δυνατότητα να προπονούνται μαζί με αρτιμελείς . Ήδη στην Θεσσαλονίκη 5 νέοι ακρωτηριασμένοι κάνουν προπόνηση με την ομάδα βόλεϊ του Θερμαϊκού, ενώ εδώ κ ένα μήνα , μετά από δικές του πιέσεις κ ενέργειες ο πρόεδρος της ομοσπονδίας βόλεϊ ανακοίνωσε την δημιουργία νέου τμήματος στην ομοσπονδία για κινητικά ανάπηρους αθλητές.

¨Θέλουμε να γυρίσουμε σελίδα στην ζωή μας , θέλουμε να βάλουμε τους κινητικά ανάπηρους μέσα στην ζωή , μέσα στον αθλητισμό κ μάλιστα μέσα από συλλόγους αρτιμελών, δεν θέλουμε την γκετοποίηση ¨είπε χαρακτηριστικά σε κάποιο σημείο της συνέντευξης.

Αναφέρθηκε ακόμη στην αγορά εργασίας που είναι κλειστή για τα ΑΜΕΑ , στην ελλειπή ασφαλιστική κάλυψη των ταμείων και στα εργαστήρια προσθετικής που όπως είπε με θλίψη θυμίζουν άλλες εποχές μακριά από τα σύγχρονα στάνταρ.

Στην χθεσινή συνέντευξη τύπου ήταν παρόντες οι κ.κ Παπαγιανούλης Νίκος κ Γιάννης Μαυρομάτης , υπεύθυνοι Παιδείας του ΣΥΝ.

Τόσο ο Οδυσσέας Σαββόπουλος  όσο και ο Κος Παπαγιαννούλης  διευκρίνισαν ότι η όλη προσπάθεια δεν εντάσσεται στην διαφημιστική προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΝ. Ο Οδ. Σαββόπουλος θέλησε να γνωρίσει τον Ευρωβουλευτή του ΣΥΝ κο Αλαβάνο όταν έμαθε ότι ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των ΑΜΕΑ με αφορμή επερώτηση του στην ευρωβουλή για τους συμβουλευτικούς σταθμούς ΑΜΕΑ

Ή συμπαράσταση στον Οδυσσέα έχει να κάνει με την ανθρωπιστική πλευρά του κου Αλαβάνου ο οποίος κινητοποίησε το δίκτυο που με την σειρά του υποδέχεται και βοηθά τον ποδηλάτη σε κάθε σταθμό του. Είναι μια απλή συμπαράσταση των ανθρώπων του ΣΥΝ σ έναν άνθρωπο που μπορεί να προσφέρει πολλά σε όλους¨ διευκρίνισε ο κος Παπαγιαννούλης Χθές ο Οδυσσέας επισκέφθηκε το Ειδικό και το 8^ο δημοτικά σχολεία της Βέροιας μίλησε με τους μαθητές , δασκάλους  αλλά και γονείς , δίνοντας το μήνυμα ¨να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και να πολεμάμε¨ κερδίζοντας τις εντυπώσεις όλων.

Δέχθηκε λουλούδια και δώρα από τα παιδιά και τους υποσχέθηκε ότι θα διατηρήσει επαφή μαζί τους. Αργότερα επισκέφθηκε το συγκρότημα Γυμνασίου Λυκείου Μακροχωρίου* και μίλησε στους μαθητές για την εθελοντική εργασία , την κοινωνική επανένταξη , τα ναρκωτικά , την σωστή χρήση του σώματος……

* λίγα χρόνια μετά ,μαθητές αυτού του σχολείου ,σκοτώθηκαν κ ακρωτηριάστηκαν στο θλιβερό δυστύχημα στα Τέμπη….κάποια απ τα παιδιά που το 99 ήταν στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου , μπορεί να ήταν ανάμεσα τους…σίγουρα κάποιοι φίλοι ή και συγγενείς τους. Όταν προσπάθησα από Κρήτη να έρθω σε επαφή με τα ακρωτηριασμένα παιδιά μέσω τηλεφώνου , το δικηγορικό τους γραφείο με αγνόησε….ίσως γιατί θα λεγα πολλές αλήθειες και θα έχαναν κέρδη οι διάφοροι μεσάζοντες κ κοράκια του αναπηρικού χώρου….

Απόγευμα Παρασκευής 28 Μαίου 1999

Μετά την συνέντευξη τύπου στο τουριστικό περίπτερο του Δήμου , επισκέπτομαι σχολεία και βουρ , με τις τελευταίες δυνάμεις μα με άριστη ψυχολογία για Έδεσσα…μόνο οι τελευταίες απότομες ανηφόρες πριν την πόλη με φοβίζουν κ αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να κρατήσω μέχρι αυτό το τελευταίο δύσκολο σημείο του μαραθωνίου , και να μην περπατήσω , όπως δεν έκανα ούτε για 100μ μέχρι τώρα και κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα ανηφόρες.

Όντως στις ανηφόρες τα χρειάστηκα…για να μην σταματήσω έπρεπε να βγάλω ορθοπέταλο σχεδόν όλη την ανηφόρα κι αυτό ήταν ακόμη πιο επώδυνο για το κολόβωμα.. από να σημείο κ μετά δεν ένιωθα τίποτε ,ούτε καν τα όνομά μου θυμόμουν , ποιος είμαι κ που πάω…η μέθη του ποδηλάτη μάλλον…αλλά και η απρόσμενη παρότρυνση νοσηλευτριών ,νοσοκόμων κ γιατρών που είχαν βγει στην είσοδο του Νοσοκομείου πάνω σε μια απότομη κλειστή φουρκέτα ( πως είχαν ειδοποιηθεί?) κ με φωνές κ ιαχές ενθάρρυνσης κ παρότρυνσης να τα καταφέρω μου έδωσαν αυτήν την απαιτούμενη ελάχιστη ώθηση , φιλική σπρωξιά για να τα καταφέρω με υψηλούς καρδιακούς παλμούς βέβαια, να τερματίσω στην λουλουδιασμένη πλατεία που με ανέμενε κόσμος υπερβολικά πολύς… μάλλον πολλοί ήθελαν να γνωρίσουν ,από περιέργεια κ μόνο κάποιοι ,τον παράξενο ξενιτεμένο Εδεσσαίο..

 Ανάμεσα τους κ οι αγαπημένοι μου γονείς.. συγκινημένοι.. ιδιαίτερα ο πατέρας που ξέρει κ καταλαβαίνει από πνευματικούς πολιτιστικούς κ κοινωνικούς αγώνες ….. για 4 δεκαετίες ένας άοκνος αγωνιστής του πνεύματος ,των ανθρώπινων αξιών υπερασπιστής και της Ευνομίας θεράπων. Αιωνία του η μνήμη…οι ζωγραφιές του με τα παλιά μακεδονίτικα κ τούρκικα αρχοντόσπιτα που δεν υπάρχουν πια θα συγκινεί πάντα τους Γιαννιτσώτες ,εκεί στο Πνευματικό κέντρο , ο ηρωικός αγωνιστής παπα Νίκανδρος , θα ναι πια γνωστός για τις επόμενες γενιές μέσα από την δική του έρευνα και δημοσιεύσεις στον τοπικό τύπο κ τόσα άλλα .

 Η συνέχεια της περιγραφής από την ιστορική ΕΔΕΣΣΑΙΚΗ, της δημοσιογράφου και καλής των παιδικών χρόνων φίλης Μαρίας Βαγουρδή

Τίτλος 1350 χιλιόμετρα μ ένα ποδήλατο

Υπότιτλος ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΚΡΗΤΗΣ – ΕΔΕΣΣΑ

¨..Ήθελα να έρθω στην Έδεσσα σαν ένας ακρωτηριασμένος που κατάφερα να διακριθώ μέσα από τον αθλητισμό. Ήταν στόχος μου να έρθω εδώ. Γιατί το μήνυμα που μεταφέρω είναι πολύ ανθρώπινο. Η κοινωνία έχει ανάγκη τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες πιο πολύ παρά τα ΑΜΕΑ την κοινωνία¨.

 Αυτά τα λόγια ανήκουν στον ¨ήρωα ¨Οδυσσέα Σαββόπουλο, που ξεκινώντας από την Ιεράπετρα κατάφερε να διανύσει με τοποδήλατο του , με το ένα πόδι μάλιστα κομμένο από αυτοκινητιστικό δυστύχημα , 1350χλμ.

Ο Οδυσσέας σήμερα μένει στην Κρήτη αλλά έχει γερούς δεσμούς με την ¨Έδεσσα . Γεννήθηκε στην πόλη μας , στην κλινική του Σπυριδωνίδη,  όπου έζησε για αρκετά χρόνια. Στην συνέχεια η οικογένεια μετακόμισε στα Γιαννιτσά και όταν πήγαινε 3^η λυκείου είχε την ατυχία σε τροχαίο να χάσει το δεξί του πόδι.

Δεν το βαλε όμως κάτω , σε πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης σπούδασε κοινωνιολογία κ θρησκειολογία ανθρωπολογία ,στη συνέχεια στην φιλοσοφική του ΑΠΘ . ακολούθησαν συμπληρωματικές σπουδές στο Τορόντο του Καναδά κ στο πανεπιστήμιο Κρήτης.

Ο Οδυσσέας όπως είπε στην Ε κατά την επίσκεψή του στην Έδεσσα , ξεκίνησε τον ποδηλατικό μαραθώνιο για να προσελκύσει κινητικά ανάπηρους νέους στον αθλητισμό και να ευαισθητοποιήσει μαθητές σ ‘ότι αφορά την πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων.

Έχει βοηθήσει εξ άλλου , ο ίδιος προσωπικά στη δημιουργία πανελλήνιου δικτύου ακρωτηριασμένων για την αντιμετώπιση προβλημάτων στους τομείς αποκατάστασης , της εργασίας , της άθλησης.

Υποστήριξε ότι ¨τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες στην Ελλάδα δυσκολεύονται να ασκήσουν τον δικαίωμα τους στον αθλητισμό, και στην παιδεία που είναι δύο αναφαίρετα δικαιώματα του κάθε πολίτη. Και είναι ντροπή ¨συνέχισε ¨για μια χώρα που γέννησε τον αθλητισμό και τα ιδεώδη , να διατηρεί καιάδες με την μεταφορική έννοια.¨

Αναφερόμενος στα παιδιά με νοητική υστέρηση είπε ¨έχω πολλά φιλαράκια τέτοια. Είναι άτομα που ξέρουν να αγαπούν πολύ καλύτερα από εμάς τους διανοητικά συνεπείς και έχουν πολύ βαθύτερο συναίσθημα και καταλαβαίνουν, νιώθουν αν είσαι ειλικρινής. σ αυτόν τον ποδηλατικό μαραθώνιο συνειδητοποίησα μέσα από τις επισκέψεις σε ιδρύματα με παιδιά με σύνδρομο down κ ούτω κάθε εξής ότι έχουν πολύ ανάγκη την υποστήριξη κ την αποδοχή κ όχι τον οίκτο μας. Έχουν φοβερά χαρίσματα και φοβερές ικανότητες. Απλά αν καταλάβουμε την διαφορετικότητα τους , θα μπορέσουν να είναι χρήσιμα στην κοινωνία¨.

Ο Οδυσσέας Σαββόπουλος κατά την σύντομη παραμονή του στην πόλη μας, απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις της Ε

¨Ε¨   Οδυσσέα , πες μας λίγα λόγια για το σκοπό του ποδηλατικού μαραθωνίου. Από πού ξεκίνησες ?

¨Ο.Σ¨  ξεκίνησα απ την Ιεράπετρα στις 12 Μάιου για Άγιο Νικόλαο, Ηράκλειο , Ρέθυμνο , Χανιά . στο Ρέθυμνο έγινε μια σωστή συνάντηση με τους καθηγητές μου , Πρυτάνεις κ κοσμήτορες σ ότι αφορά στη δημιουργία Συμβουλευτικού Σταθμού φοιτητών ΑΜΕΑ έτσι ώστε να μπορούν να ασκούν όσο γίνεται πιο εύκολα το δικαίωμά τους στην παιδεία και εκεί επίσης αποφασίστηκε να επεξεργαστούμε ένα πρόγραμμα που θα απευθύνεται στους μαθητές γυμνασίων λυκείων σ ότι αφορά στην εθελοντική εργασία κ τον κοινωνικό ρατσισμό.

Ακλουθώντας πήγα στα Χανιά όπου και εκεί είχα μια πολύ ωραία υποδοχή. Πήγα στο Καστέλι από όπου πήρα την ευλογία κ τις ευχές του Σεβασμιότατου Ειρηναίου που θεωρώ πνευματικό πατέρα στην Κρήτη και από εκεί με το καράβι για Γύθειο. Μαζί με τους φοβερούς φίλους μου Λάκωνες ποδηλάτες ανεβήκαμε τον πολύ δύσκολο Ταΰγετο μέχρι τα 1300μ για να πάω στην συνέχεια Καλαμάτα , Πύργο , Πάτρα , Κόρινθο. Μετά ανέβηκα Λιβαδειά , Λαμία , Λάρισα , Κατερίνη , , όπου παρα λίγο να πέσω θύμα ασυνείδητου νταλικέρη. Έφταιγε βέβαια και η τροχαία που ήταν απούσα σ εκείνο το πολύ δύσκολο κ επικίνδυνο σημείο της διαδρομής.

Από την Κατερίνη αισθάνθηκα πολύ ευτυχής γιατί είχα φτάσει ήδη στο όριο μου και έσπασα κ το ρεκόρ που ήθελα. Ήταν ένα άτυπο ανεπίσημο ρεκόρ διαρκούς καθημερινής ποδηλασίας από ακρωτηριασμένο κάτω άκρου. Το ρεκόρ είχε συνάδελφος αμερικάνος με 1000χλμ.Εγώ στην Κατερίνη έφτασα τα 1140 κι έτσι χαλάρωσα αλλά από την άλλη μου ήταν πολύ δύσκολο να κάνω τη σημερινή διαδρομή Κατερίνη Βέροια Έδεσσα. Τα κατάφερα όμως γιατί η αγάπη μου να έρθω στην Έδεσσα ήταν μεγαλύτερη πιστεύω ακόμα κι αν οι ανηφόρες αυτές οι τελευταίες και τα φορτηγά που θα εύρισκα μπροστά μου με αποθάρρυναν . Όμως είμαι πάρα πολύ ευτυχής που βρίσκομαι σήμερα στην Έδεσσα

¨Ε¨  Ποιος είναι ο στόχος σου?

¨Ο.Σ¨ Οι στόχοι μου απευθύνονται σε πολλές πληθυσμιακές ομάδες και αυτό το διαπιστώνω κάθε μέρα από τους ανώνυμους ανθρώπους που έρχονται να μου μιλήσουν στο δρόμο και ταυτίζονται κατά κάποιο τρόπο μ αυτόν τον προσωπικό αγώνα να ξεπεράσω τα όρια μου αλλά κ προκαταλήψεις κ μίζερες προσεγγίσεις. Ίσως τελικά είναι ένας στόχος , ένα μήνυμα κατά της νωθρότητας και της πλαδαρότητας τόσο νοητικής αλλά και ηθικής κ σωματικής των συμπατριωτών μου. Αν και αρχικά ούτως ή άλλως εστιάζω στην Προσαρμοσμένη Άθληση των ατόμων με ειδικές ανάγκες , διότι πιστεύω ακράδαντα και το βιώνω , 16 χρόνια ακρωτηριασμένος , ότι ο αθλητισμός είναι ότι καλύτερο για έναν άνθρωπο που έχει κινητικές δυσλειτουργίες , είτε αυτό είναι ακρωτηριασμός , είτε είναι εγκεφαλική παράλυση κοκ Υπάρχουν 500+ μορφές ορθοπεδικής αναπηρίας αλλά υπάρχουν κ άλλες αναπηρίες οι οποίες δεν είναι εμφανείς . Ακόμη κ μια μελαγχολία , ή κατάθλιψη είναι μια αναπηρία του πνεύματος , είναι ένα χειρόφρενο τραβηγμένο στην ψυχοκινητική ανάπτυξη των ανθρώπων , όχι των Ατόμων με ειδικές ανάγκες. Οπότε όλοι μας είμαστε λίγο πολύ άτομα με ειδικές ανάγκες και όλους μπορεί να μας ευεργετήσει και να μας ωφελήσει ο αθλητισμός , η φυσική δραστηριότητα. Αυτό το πιστεύω με φανατισμό. Είναι το μόνο πράγμα που μπορώ να φανατιστώ. Ο οργανωμένος αθλητισμός να προσφέρει αυτήν την ευεξία ,την χαρά , την άμιλλα , την συνεργασία , την σωστή ηθική ανάπτυξη των νέων , ο μη ανταγωνιστικός αθλητισμός φυσικά που προάγει την κοινωνική Ενσωμάτωση διαφόρων πληθυσμιακών ομάδων.

Αυτό που έχω διοργανώσει στην Κρήτη εδώ κ κάποια χρόνια σ ότι αφορά ποδηλασία κ βόλεϊ – αφορά την ενσωμάτωση, να παίξουμε μαζί βόλεϊ στην παραλία , να κάνουμε μαζί ποδήλατο , να επισκεφθούμε με τα ποδήλατά μας ένα παιδί που ξέρουμε σ ένα χωριό αποκλεισμένο κλπ. Και στα σχολεία που βλέπω κάθε μέρα , τρία τέσσερα τουλάχιστον ,αυτό προσπαθώ να περάσω και με μεγάλη μου χαρά βλέπω ότι αυτά τα υπέροχα παιδιά τα απορροφούν σαν σφουγγάρι.

Καλύτερή μου εμπειρία είναι που είδα τόσα νεανικά μάτια, κ πήρα τόση αγάπη ….. όποιος αυτά τα παιδιά δεν τα φροντίζει , δεν τα αγαπάει και τα κατακρίνει , για μένα είναι εγκληματίας και πρέπει αυτός να αποκλειστεί κοινωνικά . Τα παιδιά αυτά είναι η καλύτερη γενιά που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα. Οφείλουμε λοιπόν να τα προστατεύσουμε ως κόρη οφθαλμού.

¨Ε¨ Όσον αφορά θεσμικά εδώ στην Ελλάδα , πιστεύεις ότι για τα ΑΜΕΑ έχουν γίνει σημαντικά βήματα στον τρόπο αντιμετώπισης ?

¨Ο.Σ¨  εδώ ξύνεις μια πληγή που σηκώνει ολόκληρο ρεπορτάζ. Αλλά θα στο πω επιγραμματικά και μπορεί να σε εκπλήσσει .δεν κατηγορώ την πολιτεία και τις κυβερνήσεις τόσο , όσο τους παράγοντες-συνδικαλιστές της αναπηρίας . Τους αυτόκλητες εκπροσώπους σωτήρες μας !

Τους έχω ζήσει μέσα από εκδηλώσεις ,αθλητικούς αγώνες, σωματεία. Ασχολούνται με τον συνδικαλισμό αναπήρων επαγγελματικά. Δεν έχουν προωθήσει εδώ κ δεκαετίες τίποτα , εκτός ελάχιστων περιπτώσεων. Όπως στον χώρο των τυφλών λόγω του ότι καίριες θέσεις ανήκουν σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης. Αλλά για τους ακρωτηριασμένους δεν έχει ενδιαφερθεί ποτέ κανείς . και τους σνομπάρουν και τους εμποδίζουν λειτουργώντας ανταγωνιστικά. πιστεύω ότι ο χειραφετημένος ακρωτηριασμένος δεν έχει καν ανάγκη τα σωματεία αναπήρων . Μπορεί να ενταχθεί πάρα πολύ εύκολα στην κοινωνία με την κατάλληλη υλικοτεχνική στήριξη. Ανάπηρα παιδιά όρθια θα μπορούσαν μέσα από τον αθλητισμό κ τις μικτές διοργανώσεις , να είναι το ίδιο με σένα , με μένα , με τον οποιονδήποτε κ να μην έχουν ανάγκη να καταφύγουν στα σωματεία..

τα πραγματικά κλειστά γκέτο της αναπηρίας. Στους παράγοντες αυτούς οφείλεται κ το ότι δεν έχουν αναπτυχθεί αθλήματα και αγωνίσματα ή δεν αναπτύσσονται ποιοτικά και σε βάθος…γιατί βλέπω ότι η πολιτεία ανταποκρίνεται κάπως σε μια σωστή κ εμπεριστατωμένη πρόταση δράση…μόνο που αυτή πρέπει να προωθηθεί από τους γνωστούς παράγοντες…οι οποίοι φυσικά αν δεν δουν πολιτικό οικονομικό όφελος είναι ικανοί να ματαιώσουν κ να καταστρέψουν μια ωραία ιδέα κ προσπάθεια ακόμη κ εις βάρος του καλού της κοινότητας κ της πατρίδας…

Για αυτό πρέπει να οργανωθούμε. Για αυτό και από την Έδεσσα αν υπάρχει  ακρωτηριασμένος , και ο μελλοντικός ακρωτηριασμένος που με ακρίβεια δυστυχώς θα έρθει , είναι καλό να είναι ενημερωμένος εξ αρχής και να μπορεί να ασκεί το δικαίωμα του στην παιδεία και τον Αθλητισμό.

Αυτό τουλάχιστον ελπίζω να προσπαθήσουμε και εδώ στην Έδεσσα και αυτό θα έχει προέκταση και σε όλες τις πληθυσμιακές ομάδες ΑμεΑ και ειδικότερα στα αγαπημένα μου παιδιά , αυτά που τα λέτε άτομα με νοητική υστέρηση.

¨Ε¨  Πάντως η συγκίνηση ήταν πρωτόγνωρη. Ο κόσμος που απεύθυνες τον ανάλογο χαιρετισμό σε υποδέχθηκε  πολύ θερμά. Έτσι δεν είναι ?

¨Ο.Σ¨ Νομίζω ότι αυτή η φόρτιση δημιουργείται μέρα με την μέρα. Σε κάθε πόλη που πήγαινα υπήρχε κάποια συγκινησιακή φόρτιση , είμαστε συναισθηματικός λαός, ακόμη κ σε λανθάνουσα μορφή . αλλά εδώ στην Έδεσσα πιστεύω ότι ήταν ακόμη πιο έντονη , ήταν σαν να τερμάτιζα εδώ .

Ίσως τελικά για κάποιους που είχαν ακούσει ότι έχω γεννηθεί στην Έδεσσα , αυτός ήταν ένας τρόπος να ρθουν να με γνωρίσουν , να μου σφίξουν το χέρι και αυτό πραγματικά με συγκίνησε πολύ και χαίρομαι τώρα που έχω φίλους Εδεσσαίους και να μην είμαι όταν έρχομαι ένας άγνωστος.

¨Ε¨ Με την ολοκλήρωση του ποδηλατικού μαραθωνίου σου , ακούστηκε ότι πρόκειται να δωρίσεις το ποδήλατό σου σε κάποιον σέρβο ?

¨Ο.Σ¨ Πράγματι , θα δωρίσω το ποδήλατό μου στο Λέσκοβατς , σε να νέο σερβόπουλο . Ελπίζω να καταφέρω κάποια νέα παιδιά με αναπηρίες να έρθουν στην Κρήτη και να παίξουν στις αθλητικές εκδηλώσεις κοινωνικής ενσωμάτωσης που διοργανώνω με τον Αθλητικό οργανισμό των Δήμων Ρεθύμνου κ Χανίων. Ίσως θα έχουν την δυνατότητα να ξεχάσουν για λίγες μέρες τουλάχιστον τα δεινά του πολέμου και να κάνουν φιλίες . Ελπίζω ωστόσο αυτός ο απάνθρωπος αναίτιος βομβαρδισμός να σταματήσει για να αρχίσουμε την αποκατάσταση μέσα από τον αθλητισμό και εκεί.

¨Ε¨ καταλήγοντας ο Οδυσσέας πρότεινε τα εξής

¨Ο.Σ¨ να καθίσετε να κάνετε έναν πυρήνα και στην Έδεσσα για να επεξεργαστείτε κοινοτικά προγράμματα που αφορούν ΑΜΕΑ , να δώσετε ευκαιρίες για άθληση σ αυτά τα παιδιά , και άθληση μαζί με τους αρτιμελείς. Να κάνετε τους ποδηλάτες της Έδεσσας εθελοντές ώστε να μπορούν να κάνουν βόλτες με τα κινητικά ανάπηρα παιδιά, να κάνετε κορίτσια στα σχολεία εθελόντριες ώστε να μπορούν να βοηθήσουν τα κορίτσια με αναπηρία κοκ Είναι πολλά που μπορείτε να κάνετε.

Φροντίστε τα άτομα με ειδικές ανάγκες . Είμαστε μια χώρα τόσο μικρή. Χάνουμε τόσα νέα παιδιά σε τροχαία , είναι ο δικός μας πόλεμος , της ασφάλτου, γιατί όντως είναι ένας πόλεμος . Είναι ο πόλεμος των συμφερόντων , γιατί υπάρχουν αντιπαλότητες σ αυτήν την κοινωνία , με αποτέλεσμα λάθος δρόμους , και την πληρώνουν αυτά τα άτομα. Και χάνουμε πόδια , χέρια κ μένουμε στα καροτσάκια κ η κοινωνία μας αποθαρρύνει , μας στέλνει στο περιθώριο. Γιατί ?

Δεν έχει αυτήν την πολυτέλεια η Ελλάδα , να χάνει κ να αιμορραγεί από νέους κ εμείς εδώ στην Έδεσσα είμαστε πολύ Έλληνες . Και πραγματικά χαίρομαι που βρίσκομαι ανάμεσά σας σε μια πόλη που γέννησε πολλούς άξιους ανθρώπους όπως ο αδικοχαμένος φίλος κ πρώτος μου θεατρικός δάσκαλος ,Αχιλλέας Αμπάζης

Αν και το πρόγραμμα είχε διανυκτέρευση στην Έδεσσα απόψε , η ιδέα του εξοχικού μας στους πρόποδες του Πάικου 48χλμ ΝΑ , μ έκανε να αλλάξω γνώμη και αποφάσισα να συνεχίσω με το ποδήλατο. Άλλωστε τα 40χλμ μέχρι τα Γιαννιτσά θα ήταν παιχνιδάκι ,με φόρα απ την Έδεσσα θα χιμήξω στον κάμπο σαν τον άνεμο…στα 8χλμ ανηφόρα μέχρι Πάικο θα κωλώσω ?

 θα χα την ευκαιρία επίσης να περάσω ένα βράδυ με τους γονείς μου που δεν βλέπω συχνά και να απολαύσουμε με την Ναταλία τα μαγειρευτά της μαμάς..και το πιο γευστικό χωνευτικό νερό του κόσμου..η Ναταλία έφυγε με τα πεθερικά της κι εγώ απήλαυσα την χαλαρή διαδρομή τα μέγιστα…ελαφρύ πετάλι και ένα είδος αποθεραπείας όλων των μυών κ αρθρώσεων…στο εξοχικό την ώρα του δειλινού με υποδέχθηκαν οι μυρωδιές των φαγητών της κυρα Ελένης πρώτα κ οι αγκαλιές τριών αγαπημένων αμέσως μετά…ένα ευχάριστο μούδιασμα στο μυαλό κ στο σώμα κ αργότερα ύπνος θεραπευτικός στην σιγαλιά του βουνού κ στην αγκαλιά της αγαπημένης μου….

Σάββατο 29 Μαίου 1999

Γενέθλια έχω σήμερα , κλείνω τα 16 ……ως μονοπόδαρος ποδηλάτης πειρατής.

Θα τα ¨εορτάσω¨ κάνοντας το τελευταίο ετάπ του Μαραθωνίου , που είναι κ το πιο εύκολο, Γιαννιτσά - Θεσσαλονίκη , κ θα περάσω κι απ το σημείο εκείνο που χάθηκε το πόδι μου …..σαν σήμερα , πριν 16 χρόνια..

Και θα σταματήσω μια στιγμή ν αφουγκραστώ αν διατηρήθηκε απόηχος¨ εκείνης της κραυγής της οργισμένης προς τους θεούς , που μ έκανε Οδυσσέα , οδυσσάμενο….κ μ έριξε άπειρο κ τρυφερό στους ωκεανούς του κόσμου να παλεύω να μην πνιγώ…….ΓΙΑΤΙ ???????????

Αν και στην Σαλονίκη οι του ΣΥΝ με περίμεναν στην παραλιακή για μια εκδήλωση τερματισμού, στον χώρο της έκθεσης βιβλίου , προτίμησα να το αποφύγω…

αρκετή δημοσιότητα έδωσα στον ΣΥΝ…ας υπάρχει κι ένα μέτρο…

κ μόνο με την ιδέα των στημένων φωτογραφήσεων , με φόντο τα πανό τους ,κ των ως επι το πλείστον ανόρεχτων φιλοφρονήσεων , αντιδρούσα αρνητικά.

Έτσι προτίμησα την ζωντανή υποδοχή των κολλητών απ τα παλιά χρόνια στην Σαλονίκη ως μπάρμαν φοιτητής. Εκεί στο Θερμαϊκό ,του καρδιακού φίλου αείμνηστου Μπάμπη κ στέκι μας απ τα μαθητικά χρόνια , απήλαυσα την σαμπάνια του νικητή και ένιωσα μια υπερβατική πληρότητα…η καρδιά στην θέση της απολαμβάνει τις αγκαλιές κ τα φιλιά των φίλων που αγαπώ κ μ αγαπούν ειλικρινά.

Εκεί στο καφέ Θερμαϊκός, λίγες ημέρες μετά ,κανονίστηκε να δοθεί , η τελική ,ανοιχτή στον κόσμο, συνέντευξη τύπου/ συζήτηση εφ όλης της ύλης . Ο καλός Μπάμπης μου παραχώρησε όλο το πατάρι του μαγαζιού και ανέλαβε επίσης την φιλοξενία των δημοσιογράφων κ όλων όσων άλλων αναπήρων , φίλων ,εκπροσώπων αρχών κ φορέων ,με ποτά κλπ. πολύ professional…κ όντως όλοι σχεδόν οι ανταποκριτές εφημερίδων κ ραδιοτηλεοπτικών σταθμών ήταν εκεί….καθώς κ νέοι με ανάλογες αναπηρίες κ κόσμος αρκετός…και ήταν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα…(αν κ το κορμί μου αποζητούσε διαδρομές κ χιλιόμετρα κ το μυαλό μου έκανε σκέψεις για τις επόμενες διαδρομές…) και τα μηνύματα μου πέτυχαν να ταξιδέψουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σ όλη την χώρα….και τα περί ΣΥΝ αποσαφηνίστηκαν.. όλα καλά…

Όλα ? όλα εκτός  από το ότι το ποδήλατό μου που χα κλειδώσει έξω από τον Θερμαϊκό είχε κάνει φτερά !!!!!! μέρα μεσημέρι κ με τόσους ανθρώπους στο δρόμο και στα τραπεζάκια έξω…απίστευτο……ένας τεράστιος κόμπος δημιουργήθηκε στο ηλιακό μου πλέγμα κ για δευτερόλεπτα έχασα συνείδηση…ίσως ένα ελαφρύ εγκεφαλικό ?...πάντως χρειάστηκε να καθίσω κάτω στο πεζοδρόμιο για να μην σωριαστώ….η λέξεις θλίψη , απόγνωση , πόνος ψυχικός , απογοήτευση όλες μαζί δεν μπορούν να περιγράψουν το συναίσθημα που σαν χιονοστιβάδα με πήρε κ με σήκωσε….πήγα στην αστυνομία κ έδωσα στους πολύ πρόθυμους αστυνομικούς φωτογραφία του ποδηλάτου…για μέρες η φωτογραφία ήταν σε φωτοτυπία στην τσέπη κάθε αστυνομικού , τόση ανταπόκριση….. εγώ προτίμησα να κλειστώ στον εαυτό μου και να προσπαθώ να κρατήσω την ψυχική μου ισορροπία…δημοσιότητα ήθελες Ναταλία μ? να την !!! τα κανάλια έκαναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα χει αποκλειστικό με τον ποδηλάτη!!! μέχρι λεφτά μου πρόσφεραν από κάποιο κανάλι ……είπε η Ναταλία κάποια πράγματα αντι εμού ως επίσημη ¨αρραβωνιαστικιά του ποδηλάτη¨……βαν με δορυφορικά πιάτα είχαν σταθμεύσει έξω από το σπίτι των γονιών μου στη Σαλονίκη περιμένοντας την εμφάνισή μου…ο κάθε άσχετος έβγαινε κ έλεγε το μακρύ του κ το κοντό του, πρώτο θέμα σε πρωινάδικα κ μεσημεριανάδικα ,ποδηλατάδες βρήκαν την ευκαιρία να προβληθούν χαρίζοντας μου ποδήλατα, ευκαιριακοί συμφεροντολόγοι φιλάνθρωποι όλων των ειδών , ανάμεσα φυσικά στους εκατοντάδες εκείνους που συμπάσχοντας ειλικρινά έστελναν μηνύματα παρηγοριάς κ ευχές σιωπηλά , μέσα από τα μονοπάτια της ψυχής..…ένα κομφούζιο ξαφνικά…μέχρι και την Ναταλία υποδύθηκε κάποια άγνωστη τηλεφωνώντας σε εκπομπή της τηλεόρασης ….απέδρασα ..... πήγα στο στούντιο συγκεκριμένου μόνο τηλεοπτικού σταθμού που αισθανόμουν κάποια υποχρέωση κ μετά έφυγα για το εξοχικό στο Πάικο να ξαναβρώ την ηρεμία μου κ το κέντρο μου που είχαν έντονα διασαλευτεί…..

Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ    4/6 /1999

Τίτλος Εκλεψαν ένα ποδήλατο σύμβολο

Ακρωτηρίασαν και την ανθρωπιά! Άγνωστοι έκλεψαν χθες το θρυλικό ποδήλατο του ανάπηρου Οδυσσέα Σαββόπουλου , με το οποίο έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ των 1200χλμ διανύοντας την διαδρομή Κρήτη - Θεσσαλονίκη.

Ο Οδυσσέας 34 χρόνων , μ ένα πόδι ακρωτηριασμένο, είναι μαραθωνοδρόμος! Ποδηλάτης δεινός, με ψυχή και θέληση αξιοθαύμαστη, που βάζουν κάτω τα αντίστοιχα πολλών αρτιμελών αθλητών. Κι όμως απ αυτόν τον άνθρωπο – παράδειγμα βρήκαν κάποιοι φτηνοί μικροκλέφτες ν αρπάξουν ότι πολυτιμότερο , το πολυαγαπημένο του ποδήλατο…

¨με ακρωτηρίασαν κ ψυχικά. Δεν ήταν ένα απλό ποδήλατο που μπορεί με λίγα ή περισσότερα χρήματα να αντικατασταθεί¨, είναι λόγια ενός ανθρώπου που σε ηλικία 18 χρόνων έχασε το ένα του πόδι σε τροχαίο δυστύχημα και από τότε μέχρι σήμερα έχει κάνει πράγματα υπεράνθρωπα στη σέλλα αυτού του δίκυκλου.

Οι δράστες , άγνωστοι προς το παρόν, το έκλεψαν μπροστά από παραλιακή καφετέρια της Θεσσαλονίκης, όπου ο Οδυσσέας μιλούσε σε συγκέντρωση κινητικά αναπήρων ατόμων.

Μαζί με το ποδήλατο του κλεψαν κ το όνειρο. Το τελευταίο του όνειρο, που σχεδίαζε να κάνει πραγματικότητα σε λίγες μέρες. Να χαρίσει το θρυλικό ποδήλατο του σ ένα νέο Σέρβο , θύμα των Νατοϊκών βομβαρδισμών.

¨Υπάρχουν πολλοί που δεν είδαν με καλό μάτι την προσπάθεια αυτή , να διασχίζω δηλαδή την χώρα με το ποδήλατο μεταφέροντας μηνύματα Ειρήνης και κοινωνικής Αλληλεγγύης καθώς κ συναδέλφωσης των λαών ¨κατέληξε.

Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ  4/6/1999

Τίτλος  ΕΚΛΕΨΑΝ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Θρίαμβος της θέλησης ήταν το εγχείρημα του ποδηλάτη Οδυσσέα Σαββόπουλου, ατόμου με ειδικές ανάγκες , που ξεκίνησε από την Κρήτη με σκοπό να φτάσει με το ποδήλατο του στην Σερβία. Χθες στην Θεσσαλονίκη κάποιοι του έκλεψαν το ποδήλατο καταστρέφοντας με τον χειρότερο τρόπο το όνειρο. Όπως είπε ο Οδυσσέας το ποδήλατο ήταν η προέκταση του εαυτού του και η κλοπή ήταν για αυτόν ψυχικός ακρωτηριασμός . Ο ανάπηρος ποδηλάτης είχε σκοπό όταν έφθανε στην Σερβία να χαρίσει το ποδήλατό του σ ένα παιδί. Όμως για τους ασυνείδητους κλέφτες φαίνεται ότι δεν είχε καμία σημασία το ότι στερούσαν την χαρά από ένα παιδί της βομβαρδισμένης Σερβίας.

Εφημερίδα ΕΞΟΥΣΙΑ 4/6/99

Τίτλος Η Οδύσσεια ενός ποδηλάτη

Το ταξίδι για την Ιθάκη ξεκίνησε δύσκολα . οι άνεμοι χτυπούσαν με λύσσα το σκαρί του, όμως συνέχισε χωρίς να απογοητευθεί . Τα κύματα τσάκισαν τα πανιά του , κανείς όμως δεν τσάκισε την ψυχή του. όσο τρομεροί ήταν οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες άλλο τόσο πείσμωνε ο Οδυσσέας και προχωρούσε με το κεφάλι ψηλά.

Ξεκίνησε πριν 18 μέρες  από την κρήτη μ ένα ποδήλατο. Μέχρι τώρα έχει διανύσει 1480χλμ καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ στην αναπηρία του.Στόχος του είναι να φτάσει στο Λέσκοβατς της Σερβίας. Στην πραγματικότητα όμως το ….ταξίδι ξεκίνησε πολύ πιο νωρίς. Τον Μάιο του 1983 ένα τροχαίο ατύχημα στάθηκε αφορμή να χάσει το δεξί του πόδι, δεν έχασε όμως την ελπίδα , δεν έχασε το όνειρο. Έγινε πιο δυνατός, έβαλε ένα στοίχημα με την ζωή και βγήκε νικητής , αφού οι ατυχίες που συνάντησε δεν έσβησαν την φλόγα που έκρυβε μέσα του.

¨Είμαι ευτυχισμένος – λέει – που έχασα το πόδι μου , κατά κάποιο τρόπο , γιατί διαφορετικά δεν θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω τόσα πράγματα¨.

Στο ταξίδι του ο Οδυσσέας επισκέφθηκε πολλά σχολεία όπου συναντήθηκε με χιλιάδες μαθητές. Τους μίλησε για τον εθελοντισμό και τους έμαθε πως πρέπει όλοι να βοηθάμε τα άτομα με ειδικές ανάγκες να ενταχθούν στην κοινωνία.

Είναι πολυπράγμων και πολυμήχανος , όπως ο άλλος Οδυσσέας και συμμετέχει σε σεμινάρια για την εθελοντική εργασία, σε συνέδρια για την προσαρμοσμένη άθληση και σε νομαρχιακά συμβούλια για την προστασία των υγροτόπων της Κρήτης.

Ο Οδυσσέας ήθελε να φτάσει μέχρι το Λέσκοβατς κι εκεί να χαρίσει του ποδήλατό του στα σερβόπουλα.

Κάποιοι τον εμπόδισαν να πραγματοποιήσει το όνειρο αυτό , τουλάχιστον προς το παρόν , αφού του έκλεψαν το ποδήλατο ! τώρα ελπίζει πως εκείνος που του το πήρε θα συγκινηθεί και θα του το επιστρέψει , ώστε να συνεχίσει το ταξίδι του.

Εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  4/6/99

Τίτλος   Κλέφτης ποδηλάτων ¨χτύπησε¨ την ελπίδα

Το θάρρος , η ανθρωπιά , η αφοσίωση σ έναν σκοπό δεν σταματά από μια κλοπή. Τι κι αν άγνωστοι – απάνθρωποι – κλέφτες άρπαξαν το ποδήλατο του Οδυσσέα Σαββόπουλου ? αυτός είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να στέλνει μηνύματα αυταπάρνησης και θάρρους.

Ο Οδυσσέας ο ανάπηρος ποδηλάτης της ελπίδας , είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει την αποστολή του. Είχε σκοπό να φτάσει με το ποδήλατό του στη Σερβία και να το παραδώσει σ ένα από τα παιδιά του πολέμου . δεν τον σταματούσε ούτε το ότι το ένα του πόδι είναι μηχανικό. Θα τον σταματήσει τώρα ότι κάποιος έκλεψε το ποδήλατό του ? όχι φυσικά!

Ξεκίνησε στις 12 Μαΐου από την Ιεράπετρα της Κρήτης. Ήθελε να φτάσει στην βομβαρδιζόμενη Σερβία. Φυσικά ο απώτερος σκοπός του ήταν να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη τόσο για το δράμα αυτών των ανθρώπων όσο και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρίες. Να ενημερώσει όλον τον κόσμο για τα προβλήματα αυτά. Να αποδείξει ότι μπορούμε , αν θέλουμε να βγάλουμε τα άτομα με προβλήματα κίνησης από το περιθώριο και να τα βοηθήσουμε να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο

Στην πορεία του αυτή επισκεπτόταν ιδρύματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες και σχολεία. Έδινε κουράγιο σε παιδιά με προβλήματα παρόμοια με το δικό του. Προσπαθούσε να δώσει να καταλάβουν στα υπόλοιπα παιδιά που δεν αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα , τι σημαίνει να αντιμετωπίζεις δυσκολίες στο να κινηθείς αλλά και να δίνεις αγώνα για να τις ξεπεράσεις.

¨το ποδήλατο αυτό¨ λέει η σύντροφος του Ναταλία Τσουρά,  που του συμπαραστέκεται στην προσπάθεια του αυτή , ¨το είδαν ,το άγγιξαν ,το χάιδεψαν εκατοντάδες παιδιά σ όλη την Ελλάδα. Ανέβηκαν στην σέλλα, έκαναν μια μικρή βόλτα. Τι να πω για αυτόν τον άνθρωπο που το έκλεψε…μόνο να ευχηθώ να καταλάβει το λάθος του και να το βρούμε το επόμενο λεπτό στο σημείο από το οποίο το πήραν…¨

Ο Οδυσσέας , που έχει υποστεί ακρωτηριασμό στο δεξί του πόδι , μέσω της προσωπικής επαφής με πολίτες που συναντούσε στο διάβα του αλλά κ μέσω των 47 διαλέξεων που παραχώρησε σε 67 σχολεία γυμνάσια λύκεια θέλησε να μεταδώσει μηνύματα παρόμοια με αυτά που εκπέμπουν καθημερινά τα άτομα με ειδικές ανάγκες και που δυστυχώς δεν εισακούονται….Γνώστης των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα ΑμεΑ αφού προσφέρει και τις υπηρεσίες του σε ίδρυμα της Κρήτης , τονίζει ότι βασική επιδίωξη του είναι να σταματήσει η περιθωριοποίηση των ατόμων αυτών ώστε να γίνουν ενεργά μέλη , να έχουν ενεργό συμμετοχή στην κοινωνία και επιτέλους να αναπτυχθούν αθλητικές εκδηλώσεις για άτομα με προβλήματα κίνησης από την μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη.

Μάλιστα επιρρίπτει ευθύνες σε όλους όσους κατέχουν διάφορες θέσεις αξιώματα , που δήθεν αγωνίζονται για το καλό τους και τους προκαλεί σε δημόσια αντιπαράθεση εάν ισχυρίζονται το αντίθετο. Είμαι απογοητευμένος για τις ενέργειες που έχουν γίνει έως σήμερα για την ανάπτυξη των αθλητικών δραστηριοτήτων που αφορούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες¨ υπογραμμίζει.

Παράλληλα με σθένος υποστηρίζει ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται για την ανάπτυξη των αθλημάτων αυτών ( ποδηλασία , βόλεϊ) ενώ αναφέρει ότι είναι βαθύτατα συγκινημένος με την ανταπόκριση του κόσμου όσον αφορά το θέμα της κλοπής του ποδηλάτου του. Πράγματι από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι κάποιος έκλεψε το ποδήλατο του , τα τηλεφωνήματα , τόσο προς τον ίδιο όσο και προς τον πατέρα το ¨έπεφταν βροχή¨.

Όλοι ήθελαν να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο. Άλλοι για να προσφέρουν χρήματα για να αγοραστεί ένα καινούργιο ποδήλατο . Άλλοι με το να ζητούν λεπτομέρειες για το κλεμμένο ποδήλατο , ώστε να βγουν στους δρόμους να το ψάξουν…

Ο ποδηλάτης του θάρρους και της ελπίδας έχει κατακτήσει ένα ξεχωριστό ρεκόρ , ξεπέρασε τα 1485χλμ διαδρομής, καταρρίπτοντας το ρεκόρ που κατείχε πριν απ αυτόν ένας αμερικάνος ποδηλάτης.

Ο πατέρας του Ζάχος Σαββόπουλος υπερήφανος για τον γιό του , δηλώνει ότι ο Οδυσσέας δέχτηκε σοβαρό πλήγμα με την κλοπή . ¨ακρωτηρίασαν το παιδί μου για δεύτερη φορά. Τώρα ήταν ένας ψυχολογικός ακρωτηριασμός…σκόπιμα ή όχι οι ληστές δημιούργησαν προβλήματα στην αποστολή του. Είμαι βέβαιος ότι θα ανασυντάξει τις δυνάμεις του και θα συνεχίσει το ταξίδι…των μηνυμάτων¨ υπογραμμίζει.

Ο μαραθώνιος του 1999 , ο πρώτος εκτός Κρήτης , μαγικός , συναρπαστικός , διδακτικός, πνευματικός και προσκυνηματικός στου ¨φουστανιού τις δίπλες της μάνας γης ¨ ..αποτέλεσε και οδηγό για την πιο άρτια οργάνωση των επόμενων.

Ακολούθησαν κι άλλοι τρεις , το ίδιο συναρπαστικοί , παιδαγωγικοί και διδακτικοί.

Δυστυχώς στους επόμενους η Ναταλία δεν κράτησε αυτήν την καλή συνήθεια διατήρησης ημερολογίου. Αντί αυτού κατάφερε να καταγράψει με κάμερα ,πολύ ενδιαφέρον οπτικοακουστικό υλικό χωρίς πια να χρειάζεται να ταλαιπωρείτε με λεωφορεία κ τρένα αλλά άνετη από το μόνιμο όχημα συνοδείας. Όμως όπως τα βλέπω όλα αυτά μετά από χρόνια συνειδητοποιώ ότι προτιμώ την γραφή παρά την εικόνα, μια γραφή που δίνει στην φαντασία του αναγνώστη ερέθισμα για πολλές εικόνες, φτάνει να καταλάβει…

Ο μαραθώνιος από Αρχαία Ολυμπία στην Κωνσταντινούπολη , με αφορμή τους ακρωτηριασμούς από τον σεισμό σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Ποδηλασίας κ την ΕΛΠΑ μου δωσε την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς πρόθυμους κ φιλόξενους ποδηλάτες-παληκάρια κ ποδηλατικούς συλλόγους σε κάθε πόλη ,και να επισκεφθώ τα σχολεία με έναν πιο επίσημο κ πιο αποτελεσματικό τρόπο , όπως άλλωστε απαίτησε κ ο λυκειάρχης της Κατερίνης…και η φιλοξενία της ομογένειας στην Πόλη ήταν ένα παραμύθι , ιστορία ξεχωριστή….

Και ο μαραθώνιος της επόμενης χρονιάς ήταν ξεχωριστός , από τον Πλακιά Ρεθύμνου έως το ταραγμένο Τέτοβο της ΠΓΔΜ και επειδή είχα καταφέρει να πείσω ένα νέο παλικάρι με φρέσκο ακρωτηριασμό να με συνοδέψει ,όσο μπορεί ,και επειδή το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας, που ανέλαβε επίσημα την στήριξη κ συντονισμό της προσπάθειας, μου έδωσε την δυνατότητα της καλύτερης μέχρι τότε οργάνωσης και προσέγγισης των σχολείων. Ήταν και μια ευκαιρία να φιλοξενηθούμε στους πετρόχτιστους παλαιούς ξενώνες του Ιδρύματος ,με κορυφαία εκείνη στο Τσοτύλι , στο οικοτροφείο με τις παχουλές ροδαλές κ καλόχαρες μαγείρισσες που μάγευαν την αίθουσα που τρώγαμε με τις μυρωδιές των καζανιών και των φούρνων…μια εμπειρία από τα παλιά…

Ο τελευταίος υπερ μαραθώνιος μου ήταν και η εκπλήρωση ενός άλλου ονείρου…να επισκεφθώ την πολύπαθη Κύπρον και να ανακαλύψω τον πολιτισμό και τον άνθρωπο ,Κύπριο αδελφό…κι έτσι κι έγινε.. ίσως επειδή πήγα με το ταπεινό συναίσθημα του προσκυνητή , η Αφροδίτη και η Παναγιά του Κύκκου , με ευλόγησαν με πλήθος ευεργετικών της ψυχής εμπειριών και σχέσεων. (Η Παναγιά με προστάτεψε ίσως και δεν μπήκα ,κατά λάθος στα κατεχόμενα…μέσα στο θάμπος θερισμένων σιταροχώραφων ,καταμεσήμερο , χαμένος στον κάμπο, στον δρόμο για Λευκωσία…η φωνή ενός γέροντα από κάπου μέσα στα χωράφια στην σκιά συκιάς με απέτρεψε να συνεχίσω…τότε συνειδητοποίησα κ είδα στο λόφο πάνω, το φυλάκιο με την τούρκικη σημαία και

τον σκοπό έτοιμο να σημαδέψει…λίγο μετά την ελληνική σημαία θα ξεδίπλωνα και θα παρέδιδα , δώρο συμβολικό απ τα σχολεία της Ελλάδας στα παιδιά των σχολείων της Μακεδονίτισσας…)Βοήθησαν βέβαια πάρα πολύ στο θέμα οργάνωση κ φιλοξενία τα Υπουργεία Παιδείας της Ελλάδας και της Κύπρου.

Η υποδοχή κ η ανταπόκριση ήταν τέτοιες  που για τις επόμενες χρονιές οργάνωσα ανάλογους μαραθωνίους μόνο για την ελεύθερη Κύπρο και συμμετείχα με τα παιδιά της εθνική ποδηλασίας στους καθιερωμένους ¨ράδιο- μαραθώνιους αγάπης¨.

Εκείνος όμως του 99 ο μαραθώνιος ,θα αποτελεί για πάντα για μένα ένα ζωντανό παράδειγμα του τι μπορεί να καταφέρει κ τι δυνάμεις μπορεί να ενεργοποιήσει ένας από μόνος του πολίτης σε μια δημοκρατική ,ελεύθερη χώρα , ανά πάσα στιγμή . Να ενημερώσει , να ευαισθητοποιήσει , να διδάξει στα παιδιά , να παρηγορήσει κ να ενθαρρύνει…όλα αυτά σε 17 ημέρες πάνω σ ένα ποδήλατο.

Και παράδειγμα επίσης για κάθε συμπολίτη να μην περιμένει τα πάντα από την πολιτεία και από τους «επαγγελματίες¨ κομμάτων σωματείων και οργανώσεων.

Οι οποίοι επαγγελματίες θα δρουν ως επί το πλείστον αντιδημοκρατικά και αναξιοκρατικά ,διαχρονικά, εξασφαλίζοντας με κάθε τρόπο τα συμφέροντα τους , πολιτικά , οικονομικά , κομματικά , προσωπικά….κι έτσι λόγω δημοσιότητας κ λόγω του ότι αναφέρθηκα στα κακώς κείμενα στον χώρο της αναπηρίας και της αποκατάστασης , βρέθηκα στο στόχαστρο μιας κλίκας παραγόντων του αναπηρικού συνδικαλιστικού κινήματος που από τότε με καταδίωξε συστηματικά με ποικίλους κ αποτελεσματικούς τρόπους …τις συνέπειες ακόμη βιώνω…..κι έτσι κατά κάποιο τρόπο η προσπάθεια μου για χειραφέτηση των ελλήνων ακρωτηριασμένων δεν είχε τα αποτελέσματα που επιθυμούσα ….ανεξαρτητοποίηση , επανένταξη , με φυσικό τρόπο ψυχοκοινωνική ανάπτυξη σε επιστημονικές βάσεις….και η αποφυγή της γκετοποίησης σε σωματεία κ συλλόγους καφενεία…πέτυχα όμως σίγουρα μιαν ανακίνηση κι έναν προβληματισμό στους ανθρώπους με ακρωτηριασμούς κ ανέβασα των πήχη των απαιτήσεων για μια όσο γίνετε πιο αυτόνομη και ανεξάρτητη ζωή…έγινα κατά κάποιον τρόπο ¨ο πονοκέφαλος¨ των προσθετικών , γιατί τώρα πια πολλοί ακρωτηριασμένοι ,έχοντας σαν παράδειγμα τις επιδόσεις μου, έγιναν πιο απαιτητικοί κ ενημερωμένοι. Αλλά η ύψιστη εμπειρία είναι αυτή που προκλήθηκε στις σχολικές τάξεις και στα προαύλια , με τους μικρούς μου φίλους των δημοτικών σχολείων. Η αγάπη που απεκόμισα δεν συγκρίνετε ούτε περιγράφετε και οι ευχές της καρδιάς τους πάντα με συντροφεύουν από τότε, τα βλέμματά τους τα αθώα ανασύρω από την μνήμη στις πιο μελαγχολικές στιγμές μου…την μια στιγμή πλημμύριζα ευτυχία και αισιοδοξία περιστοιχισμένος από δεκάδες παιδιά που θελαν να επικοινωνήσουν μαζί μου και την άλλη μελαγχολούσα σκεπτόμενος σε τι άθλιο κοινωνικό κ φυσικό περιβάλλον αυτά τα αξιολάτρευτα παιδιά θα μεγαλώσουν….

« ...Πάνω στης πανέμορφης πατρίδας μου το σώμα ταξιδεύω, μ ένα ποδήλατο, ανεβοκατεβαίνοντας τις δίπλες από το πολύχρωμο φουστάνι της Μάνας Γης,

Θεόρατους όγκους, τα βουνά, υπερβαίνω με κόπο, φαράγγια άγρια και πράσινες κοιλάδες διασχίζω,

Και σε όχθες ποταμών και ακρογιάλια ξαποσταίνω, δροσίζομαι.

Που πάω, τι ψάχνω, για ποιο σκοπό αγωνιώ και πάσχω?

Πηγαίνω όπου υπάρχει ένα σχολειό

Και ψάχνω το αθώο βλέμμα ενός παιδιού για να μοιραστώ τα χρήσιμα συμπεράσματα από την δύσκολη ζωή μου και από την πάλη με τα θεριά μιας κοινωνίας σε κρίση συνείδησης, την αδιαφορία, την απάθεια, τον εγωισμό, την αλαζονεία, την απόρριψη, την υποκρισία, την περιθωριοποίηση, τον ρατσισμό…

  Την ουσία αυτού του συμπεράσματος μιας ( αθλητικής ) ζωής, ποθώ να μεταδώσω στον πιτσιρίκο που έχει μάθει ήδη, δυστυχώς να κρύβει τον φυσικό του ρομαντισμό και την ευαισθησία του.

Τις στιγμές εκείνες που πετυχαίνω την μετάδοση αυτής της γνώσης μπορώ και βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου τις κλειστές τους καρδούλες να ανοίγουν τα πέταλά τους δειλά δειλά σαν πρωινό λουλούδι . Εκπλήσσονται στην αρχή, παραξενεύονται μα μετά από λίγο αφήνονται να παρασυρθούν και να απορροφήσουν τα λόγια και τα νοήματα στις ιστορίες του Οδυσσέα του ποδηλάτη με το κομμένο πόδι..

 Νιώθουν και βιώνουν τότε , τα περισσότερα παιδιά το αίσθημα μιας γνήσιας συμπόνιας, χωρίς κακομοιριά και οίκτο, ενός βιώματος πολύ χρήσιμου για την ζωή τους έτσι ώστε να μπορούν να κατανοούν και να συμπάσχουν, να εισακούσουν εαυτούς και αλλήλους...»

(Απόσπασμα από  το ημερολόγιο των Μαραθωνίων)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Τα παρακάτω επιλεγμένα γράμματα των παιδιών είναι διορθωμένα σε σχέση με το πρωτότυπο και αποτελούν ένα ελάχιστο δείγμα των ζωγραφιών και των γραμμάτων παιδιών απ όλη την Ελλάδα και είναι  μια δυνατή απόδειξη της σωστής παιδαγωγικής σχέσης…όπου πρέπει να αποτελείς παράδειγμα αυτών που διδάσκεις αλλά και να σέβεσαι την πνευματική υπόσταση αυτών των παιδιών εκφράζοντας αυθόρμητα επίσης την αληθινή σου πατρική έγνοια για τα παιδιά όλου του κόσμου..

Ο Ιάσονας , μαθητής της έκτης τάξης ενός δημοτικού σχολείου στην Κόρινθο γράφει…..

¨ο Οδυσσέας ήρθε στο σχολείο μας. Ήταν ένας άνθρωπος με ένα ατύχημα από μικρός όπως μας είπε. Μας είπε ότι πρέπει να προσέχουμε παντού κ πάντα.

Θέλω να σου πω πως πάρα πολλοί μου έχουν πει αυτήν την κουβέντα και χάρηκα όταν το άκουσα και από έναν αθλητή που πιστεύει στον εαυτό του.

Όπως φάνηκε έχεις δυνατή καρδιά και ελπίζω να πετύχεις το σκοπό σου..¨..

¨Γεια ! με λένε Σπύρο και λυπάμαι που σου έχει σπάσει το πόδι. Αλλά σε θαυμάζω που μπορείς να τρέξεις μαραθώνιο κ να κάνεις ποδήλατο , με σπασμένο πόδι.

Ακόμη θαυμάζω και την ψυχολογική σου δύναμη να ξεπεράσεις το φόβο σου. Γεια από το Σπύρο με αγάπη !¨

Σπύρος….. Γ1 Χανίων¨

ΖΗΤΩ ΠΟΔΗΛΑΤΗ

Ζήτω σε εσένα ποδηλάτη,

γιατί εσύ ήρθες στον κόσμο

και μας έδειξες ότι όλοι οι άνθρωποι

πρέπει να προσπαθούν

να προσπαθούν για να πετύχουν

αυτό που θέλουν πραγματικά

Ζήτω ποδηλάτη

Γιατί εμείς όταν ακούσαμε

Ότι θα έρθει ένας ποδηλάτης

Με ειδικές ανάγκες

Χαρήκαμε γιατί

Θέλαμε να σου δείξουμε

Με τη αγάπη μας

Αλλά και να σου πούμε

ότι δεν είσαι μόνος στη γη.

ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Γεωργία ΣΤ1 , Χανιά

¨Αγαπητέ κύριε Οδυσσέα για σας. Με όλα αυτά που είπατε μας συγκινήσατε. Ενθαρρύνεται πολλά παιδιά με αυτά που λέτε. Ελπίζω να πάτε σε όλα τα σχολεία. Γιατί άλλα παιδιά που δεν έχουν ακούσει αυτά τα λόγια δεν θα καταλάβουν ποτέ αυτά που είπατε. ίσως επειδή δεν τα έχουν ακούσει η μπορεί να μην έχουν νοιαστεί.

Με αγάπη Θανάσης Γ1¨

¨Όλο τον κόσμο θα γυρνώ

Ετούτον τον αιώνα

Για να μοιράζω στα παιδιά

Ελπίδα και συμπόνια

Σαββόπουλο τον λέγανε

Τον πρώτο ποδηλάτη

Που χε δύναμη ψυχής

Παλικαρίσια αγάπη.

Μαριλένα , Καστέλι Κισσάμου ¨

------------------------------------------------------------------------------

¨Γράμμα στον Οδυσσέα

Είμαι ένα παιδί της Γ1 τάξης στο 2^ο δημοτικό σχολείο

Μόλις σας γνώρισα ένιωσα μια συγκίνηση , μια λύπη. Μετά κατάλαβα ότι δεν έχει σημασία η εξωτερική εμφάνιση αλλά η εσωτερική. Δεν πίστευα στα μάτια μου ότι είστε τόσο δυνατός. Μας διδάξατε πάρα πολλά πράγματα. Ο Αθλητισμός σας βοήθησε να είστε όρθιος. Σας εύχομαι μέσα από τα βάθη της ψυχής μου να τελειώσει το ταξίδι σας !

Με αγάπη Γιάννης ¨

---------------------------------------------

¨Η λεβεντιά στον άνθρωπο δεν είναι η ομορφιά του

Μα είναι τι αισθάνεται για όλους η καρδιά του

Νίκος….Δ1 12^ο ΔΣ Χανίων ¨

---------------------------------------------

¨Ο ήλιος με τις ακτίνες του

Ζωή στον κόσμο δίνει

Ο Οδυσσέας με παράδειγμα διδάσκει την Ειρήνη

Χρύσα Δ! 12^ο ΔΣ Χανίων ¨

------------------------------------------------

¨Αγαπητέ Οδυσσέα

Σε λυπήθηκα όταν μου είπες για το πόδι ,αλλά και ευχαριστώ που βοηθάς τα άλλα παιδιά που δεν σημαίνει ότι είναι καθυστερημένα και συμβουλεύεις τα άλλα παιδιά να μην κοροϊδεύουν τα καθυστερημένα παιδιά, γιατί αυτά ίσως είναι πιο έξυπνα.

Σε ευχαριστώ που είσαι τόσο δυνατός να πεις το συναίσθημα σου απ όλη την καρδιά,

Με αγάπη Ευγένιος  , Καστέλι¨

----------------------------------------------------------------

¨Σήμερα στο σχολείο ήρθε ένας κύριος που τον λένε Οδυσσέα. Όταν ήρθε αυτός ο κύριος και μας μίλησε για ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει και μας συμβούλεψε για τα ατυχήματα που συμβαίνουν συγκινήθηκα. Εκείνη την στιγμή παρακολουθούσα συγκινημένη. Όλα αυτά που μας συμβουλέψατε μας συγκίνησαν όλους. Ακόμη και η κυρία μας όταν μας μίλαγε και μας εξηγούσε ξανά αυτά που μας είπατε συγκινήθηκε κι η ίδια.

Με στοργικούς χαιρετισμούς

Έλενα ¨

------------------------------------------------------------

¨Κύριε Οδυσσέα , σήμερα που ήρθατε στο σχολείο μας χάρηκα πάρα πολύ γιατί μας δώσατε σοφές συμβουλές για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ένα σωματικό πρόβλημα. Συγκινήθηκα πάρα πολύ όταν σας άκουγα να μιλάτε για αυτό το θέμα. Μας είπατε πως και εσείς έχετε ένα τέτοια πρόβλημα. Μας δείξατε την υπομονή σας για ένα καλύτερο αύριο. Πιστεύω πως αυτά που λέτε είναι πάρα πολύ σοφά λόγια. Νιώθω πως η ψυχή μου και τα συναισθήματα μου άλλαξαν προς το καλύτερο. Κατάλαβα πως πρέπει να βοηθάω τον συνάνθρωπό μου. Ελπίζω πως θα τα καταφέρεται σ αυτόν τον αγώνα που έχετε μπροστά σας. καλή τύχη

Αναστασία Γ1 ¨

Και η γραφή μιας δασκάλας στον φάκελο που περιείχε τα γράμματα των μαθητών της…

¨Αγαπητέ μας ήρωα

Είσαι ένα σπουδαίο, υπέροχο παράδειγμα δύναμης , θέλησης και υπέροχων ιδανικών.

Όσα προσπαθούμε να διδάξουμε στα παιδιά σ ένα χρόνο εσύ τα κατάφερες σε μία διδακτική ώρα .Σ ευχαριστούμε που ήσουνα μαζί μας

Καλή συνέχεια…¨

----------------------------------------

¨κύριε Οδυσσέα με συγκινήσατε πολύ με τα λόγια που είπατε. Θέλω να σας πω πως στεναχωρήθηκα πολύ μόλις άκουσα για το ατύχημα που πάθατε. Χάρηκα πολύ μόλις άκουσα ότι τώρα πια τα έχετε ξεπεράσει όλα. Κύριε Οδυσσέα σας πονάει τώρα το πόδι σας?

Σας έχω δει και στην τηλεόραση. Μόλις σας είδα στην τηλεόραση δεν ξέρετε πόσο συγκινήθηκα !!! σου εύχομαι να καταφέρεις αυτά που μας είπες και να έχεις κουράγιο!!!!

Με αγάπη Παναγιώτα ¨

-------------------------------------------

¨Ποτέ δεν απελπίζομαι

Αφού ο τροχός γυρίζει

Σε κάθε γύρο του τροχού

Ο άνθρωπος ελπίζει

Με αγάπη κ θαυμασμό

Η μικρή σου φίλη

Λέγκω

2^ο δημοτικό σχολείο Γυθείου¨

-----------------------------------------------

¨Ευχαριστούμε πολύ που ήρθατε στο σχολείο μας . Πιστεύω να μην πάψετε να αγαπάτε το ποδήλατο γιατί είναι ένα πολύ ωραίο άθλημα. Κι ας έχετε αυτό το πρόβλημα εγώ σας λέω πως ευτυχώς που δεν πάθατε τίποτα χειρότερο. Σας εύχομαι η υγεία σας να είναι καλά και περισσότερο να είστε καλά ψυχολογικά. Να ξέρετε πως υπάρχουν και άνθρωποι που αγαπάνε πολύ τους ανάπηρους και τους βοηθάνε να περάσουν αυτό το πρόβλημα.

Με πολύ αγάπη

Βιργινία ¨

----------------------------------

¨Κύριε Οδυσσέα μας μεταφέρατε την αγάπη για τους ανθρώπους που έχουν πρόβλημα. Πως πρέπει να προσέχουμε τα ατυχήματα που γίνονται στην άσφαλτο. Εγώ ένιωσα συγκίνηση από αυτά που είπατε. Μας διδάξατε το παράδειγμα της αγάπης για τους συνανθρώπους μας. Τα παιδιά ή μεγάλοι που είναι φτωχοί άνθρωποι πρέπει να δείξουμε την αγάπη μας για αυτούς. Για αυτό που μας είπατε ότι περάσατε αυτό το πρόβλημα με τον αθλητισμό, είναι σωστό. Αυτά που μας είπες εύχομαι να μπορέσεις να τα καταφέρεται.

Αλέξανδρος¨

---------------------------------------------------

¨αγαπητέ Οδυσσέα

Το όνομα μου είναι Χριστίνα κ πάω στην έκτη δημοτικού και ο κύριος μας είναι ο κ.Νίκος Ψ…….

Χτες το πρωί ο διευθυντής μας , μας μίλησε για σένα. Μας είπε πως έχεις ένα πόδι και ότι θέλεις να κάνεις βόλτα για ειρηνικούς σκοπούς με το ποδήλατο σου σε όλα τα βαλκανικά κράτη. Εγώ και οι συμμαθητές μου ενθουσιαστήκαμε πολύ με αυτήν την πράξη σου. Ελπίζω να είναι μια πολύ ωραία εμπειρία για σένα.

Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που ήθελα να σου γράψω. Ο λόγος ήταν ότι ήθελα να σου πω ότι αυτή σου η πράξη θα μείνει στην ιστορία. Να ξέρεις ότι κάποια μέρα όλοι θα σου είναι ευγνώμων επειδή θα έχεις καταφέρει να φέρεις την ειρήνη και την ελπίδα σ όλους τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, αλλά όχι μόνο σ αυτούς αλλά και σ όλους τους άλλους ανθρώπους.

Όλοι σε θαυμάζουν και ελπίζω μια μέρα να μας ξανα επισκεφθείς

Με πολύ αγάπη

Η θαυμάστρια σου

Χριστίνα , Χανιά¨

¨Κύριε Οδυσσέα μου άρεσαν πολύ τα λόγια σας. Από την Γ τάξη συγκινήθηκαν όλα τα παιδιά. Εμένα με συγκίνησε περισσότερο ότι ενδιαφερθήκατε όχι μόνο για τα σχολεία της Κρήτης αλλά όλης της Ελλάδας κ της Σερβίας. Τα λόγια σας τα άκουγα με πολύ προσοχή. Κατάλαβα πως ψυχικά είστε πολύ δυνατός γιατί αυτό το χτύπημα το παλέψατε και το νικήσατε με τον αθλητισμό.

Αντριάνα ¨

-----------------------------------------------

¨Καλώς μας ήρθες ξένε μου στον εδικό μας τόπο

Που ήρθες και μας τίμησες με τον δικό σου τρόπο¨

-------------------------------

¨Γεια σου είμαι η Νικολέτα και θέλω να σου πω πως για αυτά που είπες είναι σωστά. Και θέλω να σου πω πως για αυτά που είπες είναι σωστά και με ενθουσίασαν πολύ. είσαι δυνατός για αυτά που κάνεις. Σε λυπήθηκα αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και σε νιώθω σαν πατέρα μου* που μπορείς και τα κάνεις όλα αυτά όμως θα ήθελα να σε βοηθήσω, και νιώθω στοργή νιώθω για σένα. Πολλά φιλιά Νικολέτα.¨

*αυτό το παιδάκι είναι εξώγαμο ( υποσημείωση της δασκάλας )

------------------------------------

13^ο Δημοτικό Σχ. Κορίνθου  Γ΄ τάξη

Μια σελίδα ευχές

¨να προσέχεις το ταξίδι σου !¨

¨συγχαρητήρια για το ταξίδι που έκανες !¨

¨Συγχαρητήρια για τον αγώνα σας. Όταν μεγαλώσω θα ήθελα να σας μοιάσω¨

¨Όταν μεγαλώσω μπορεί να κάνω το ίδιο, είσαι τόσο γενναίος που μπορείς να κάνεις τόσο δρόμο¨

¨Μακάρι να πετύχεις αυτό που θέλεις¨

¨Μακάρι να διαδόσεις την ειρήνη μακριά¨

¨Να πεις τα λόγια σου όπου φτάσεις !!!¨